Read Persian Farsi پيدايش‌ 2 Bible Online

پيدايش‌ 2 - Persian Farsi bible

پيدايش‌ 2

¹به اين ترتيب آسمانها و زمين و هر چه در آنها بود، تكميل گرديد.

²با فرارسيدن روز هفتم، خدا كار آفرينش را تمام كرده، دست از كار كشيد.

³خدا روز هفتم را بركت داده، آن را مقدس اعلام فرمود، زيرا روزی بود كه خدا پس از پايان كار آفرينش، آرام گرفت.

⁴به اين ترتيب آسمانها و زمين آفريده شد. هنگامی كه خداوند آسمانها و زمين را ساخت،

⁵هيچ بوته و گياهی بر زمين نروييده بود، زيرا خداوند هنوز باران نبارانيده بود، و همچنين آدمی نبود كه روی زمين كشت و زرع نمايد؛

⁶اما آب از زمين بيرون می‌آمد و تمام خشكيها را سيراب می‌كرد.

⁷آنگاه خداوند از خاکِ زمين، آدم را سرشت. سپس در بينی آدم روح حيات دميده، به او جان بخشيد و آدم، موجود زنده ای شد.

⁸پس از آن، خداوند در سرزمين عدن، واقع در شرق، باغی به وجود آورد و آدمی را كه آفريده بود در آن باغ گذاشت.

⁹خداوند انواع درختان زيبا در آن باغ رويانيد تا ميوه‌های خوش طعم دهند. او در وسط باغ، «درخت حيات» و همچنين «درخت شناخت نيک و بد» را قرار داد.

¹⁰از سرزمين عدن رودخانه‌ای بسوی باغ جاری شد تا آن را آبياری كند. سپس اين رودخانه به چهار رود كوچكتر تقسيم گرديد.

¹¹رود اول «فيشون» است كه از سرزمين حَويله می‌گذرد. در آنجا طلای خالص، مرواريد و سنگ جزع يافت می‌شود.

¹³رود دوم «جيحون» است كه از سرزمين كوش عبور می‌كند.

¹⁴سومين رود، «دجله» است كه بسوی شرق آشور جاری است و رود چهارم «فرات» است.

¹⁵خداوند، آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن كار كند و از آن نگهداری نمايد،

¹⁶و به او گفت: «از همهٔ ميوه‌های درختان باغ بخور، بجز ميوهٔ درخت شناخت نيک و بد، زيرا اگر از ميوهٔ آن بخوری، مطمئن باش خواهی مرد.»

¹⁸خداوند فرمود: «شايسته نيست آدم تنها بماند. بايد برای او يار مناسبی به وجود آورم.»

¹⁹آنگاه خداوند همهٔ حيوانات و پرندگانی را كه از خاک سرشته بود، نزد آدم آورد تا ببيند آدم چه نامهايی بر آنها خواهد گذاشت. بدين ترتيب تمام حيوانات و پرندگان نامگذاری شدند.

²⁰پس آدم تمام حيوانات و پرندگان را نامگذاری كرد، اما برای او يار مناسبی يافت نشد.

²¹آنگاه خداوند آدم را به خواب عميقی فرو برد و يكی از دنده‌هايش را برداشت و جای آن را با گوشت پُر كرد،

²²و از آن دنده، زنی سرشت و او را پيش آدم آورد.

²³آدم گفت: «اين است استخوانی از استخوانهايم و گوشتی از گوشتم. نام او «نسا»[۱] باشد، چون از انسان گرفته شد.»

²⁴به اين سبب است كه مرد از پدر و مادر خود جدا می‌شود و به همسر خود می‌پيوندد، و از آن پس، آن دو يكی می‌شوند.

²⁵آدم و همسرش، هر چند برهنه بودند، ولی احساس خجالت نمی‌كردند.