Read Persian Farsi پيدايش‌ 3 Bible Online

پيدايش‌ 3 - Persian Farsi bible

پيدايش‌ 3

¹مار از همهٔ حيواناتی كه خداوند به وجود آورد، زيركتر بود. روزی مار نزد زن آمده، به او گفت: «آيا حقيقت دارد كه خدا شما را از خوردن ميوۀ تمام درختان باغ منع كرده است؟»

²زن در جواب گفت: «ما اجازه داريم از ميوهٔ همهٔ درختان بخوريم، بجز ميوۀ درختی كه در وسط باغ است. خدا امر فرموده است كه از ميوۀ آن درخت نخوريم و حتی آن را لمس نكنيم و گرنه می‌ميريم.»

⁴مار گفت: «مطمئن باش نخواهيد مُرد!

⁵بلكه خدا خوب می‌داند زمانی كه از ميوۀ آن درخت بخوريد، چشمان شما باز می‌شود و مانند خدا می‌شويد و می‌توانيد خوب را از بد تشخيص دهيد.»

⁶آن درخت در نظر زن، زيبا آمد و با خود انديشيد: «ميوۀ اين درختِ دلپذير، می‌تواند، خوش طعم باشد و به من دانايی ببخشد.» پس از ميوۀ درخت چيد و خورد و به شوهرش هم داد و او نيز خورد.

⁷آنگاه چشمانِ هر دو باز شد و از برهنگی خود آگاه شدند؛ پس با برگهای درختِ انجير پوششی برای خود درست كردند.

⁸عصر همان روز، آدم و زنش، صدای خداوند را كه در باغ راه می‌رفت شنيدند و خود را لابلای درختان پنهان كردند.

⁹خداوند آدم را ندا داد: «ای آدم، چرا خود را پنهان می‌كنی؟»[۲]

¹⁰آدم جواب داد: «صدای تو را در باغ شنيدم و ترسيدم، زيرا برهنه بودم؛ پس خود را پنهان كردم.»

¹¹خداوند فرمود: «چه كسی به تو گفت كه برهنه‌ای؟ آيا از ميوۀ آن درختی خوردی كه به تو گفته بودم از آن نخوری؟»

¹²آدم جواب داد: «اين زن كه يار من ساختی، از آن ميوه به من داد و من هم خوردم.»

¹³آنگاه خداوند از زن پرسيد: «اين چه كاری بود كه كردی؟» زن گفت: «مار مرا فريب داد.»

¹⁴پس خداوند به مار فرمود: «بسبب انجام اين كار، از تمام حيوانات وحشی و اهلی زمين ملعونتر خواهی بود. تا زنده‌ای روی شكمت خواهی خزيد و خاک خواهی خورد.

¹⁵بين تو و زن، و نيز بين نسل تو و نسل زن، خصومت می‌گذارم. نسلِ زنْ سر تو را خواهد كوبيد و تو پاشنهٔ وی را خواهی زد.»

¹⁶آنگاه خداوند به زن فرمود: «درد زايمان تو را زياد می‌كنم و تو با درد فرزندان خواهی زاييد. مشتاق شوهرت خواهی بود و او بر تو تسلط خواهد داشت.»

¹⁷سپس خداوند به آدم فرمود: «چون گفتۀ زنت را پذيرفتی و از ميوۀ آن درختی خوردی كه به تو گفته بودم از آن نخوری، زمين زير لعنت قرار خواهد گرفت و تو تمام ايام عمرت با رنج و زحمت از آن كسب معاش خواهی كرد.

¹⁸از زمين خار و خاشاک برايت خواهد روييد و گياهان صحرا را خواهی خورد.

¹⁹تا آخر عمر به عرق پيشانی‌ات نان خواهی خورد و سرانجام به همان خاكی باز خواهی گشت كه از آن گرفته شدی؛ زيرا تو از خاک سرشته شدی و به خاک هم برخواهی گشت.»

²⁰آدم، زن خود را حَوّا (يعنی «زندگی») ناميد، چون او می‌بايست مادر همۀ زندگان شود.

²¹خداوند لباسهايی از پوست حيوان تهيه كرد و آدم و همسرش را پوشانيد.

²²سپس خداوند فرمود: «حال كه آدم مانند ما شده است و خوب و بد را می‌شناسد، نبايد گذاشت از ميوهٔ «درخت حيات» نيز بخورد وتا ابد زنده بماند.»

²³پس خداوند او را از باغ عدن بيرون راند تا برود و در زمينی كه از خاکِ آن سرشته شده بود، كار كند.

²⁴بدين ترتيب او آدم را بيرون كرد ودرسمت شرقی باغ عدن فرشتگانی قرار داد تابا شمشير آتشينی كه به هر طرف می‌چرخيد، راه «درخت حيات» را محافظت كنند.