Read Persian Farsi پيدايش‌ 4 Bible Online

پيدايش‌ 4 - Persian Farsi bible

پيدايش‌ 4

¹حوّا از آدم حامله شده، پسری زاييد. آنگاه حوّا گفت: «به كمک خداوند مردی حاصل نمودم.» پس نام او را قائن (يعنی «حاصل شده») گذاشت.

²حوّا بار ديگر حامله شده، پسری زاييد و نام او را هابيل گذاشت. هابيل به گله‌داری پرداخت و قائن به كشاورزی مشغول شد.

³پس از مدتی، قائن هديه‌ای از حاصلِ زمينِ خود را بحضور خداوند آورد.

⁴هابيل نيز چند رأس از نخست‌زادگان گلهٔ خود را ذبح كرد و بهترين قسمت گوشت آنها را به خداوند تقديم نمود. خداوند هابيل و هديه‌اش را پذيرفت،

⁵اما قائن و هديه‌اش را قبول نكرد. پس قائن بر آشفت و از شدت خشم سرش را به زير افكند.

⁶خداوند از قائن پرسيد: «چرا خشمگين شده‌ای و سرت را به زير افكنده‌ای؟

⁷اگر درست عمل می‌كردی، آيا مقبول نمی‌شدی؟ اما چون چنين نكردی، گناه در كمين توست و می‌خواهد بر تو مسلط شود؛ ولی تو بر آن چيره شو!»

⁸روزی قائن از برادرش هابيل خواست كه با او به صحرا برود. هنگامی‌كه آنها در صحرا بودند، ناگهان قائن به برادرش حمله كرد و او را كشت.

⁹آنگاه خداوند از قائن پرسيد: «برادرت هابيل كجاست؟» قائن جواب داد: «از كجا بدانم؟ مگر من نگهبان برادرم هستم؟»

¹⁰خداوند فرمود: «اين چه كاری بود كه كردی؟ خون برادرت از زمين نزد من فرياد برمی‌آورد.

¹¹اكنون ملعون هستی و از زمينی كه با خون برادرت آن را رنگين كرده‌ای، طرد خواهی شد.

¹²از اين پس، هر چه كار كنی، ديگر زمين محصول خود را آنچنان كه بايد، به تو نخواهد داد، و تو در جهان آواره و پريشان خواهی بود.»

¹³قائن گفت: «مجازات من سنگينتر از آن است كه بتوانم تحمل كنم.

¹⁴امروز مرا از اين سرزمين و از حضور خودت می‌رانی و مرا در جهان آواره و پريشان می‌گردانی، پس هر كه مرا ببيند مرا خواهد كُشت.»

¹⁵خداوند جواب داد: «چنين نخواهد شد؛ زيرا هر كه تو را بكشد، مجازاتش هفت برابر شديدتر از مجازات تو خواهد بود.» سپس خداوند نشانی بر قائن گذاشت تا اگر كسی با او برخورد كند، او را نكشد.

¹⁶آنگاه قائن از حضور خداوند بيرون رفت و در زمين نُود (يعنی «سرگردانی») در سمت شرقی عدن ساكن شد.

¹⁷چندی بعد همسر قائن حامله شده، پسری بدنيا آورد و او را خَنوخ ناميدند. در آن موقع قائن سرگرم ساختن شهری بود، پس نام پسرش خنوخ را بر آن شهر گذاشت.

¹⁸خنوخ پدر عيراد، عيراد پدر محويائيل، محويائيل پدر متوشائيل و متوشائيل پدر لِمک بود.

¹⁹لِمک دو زن به نامهای عاده و ظله گرفت.

²⁰عاده پسری زاييد و اسم او را يابال گذاشتند. او كسی بود كه خيمه‌نشينی و گله‌داری را رواج داد.

²¹برادرش يوبال اولين موسيقی‌دان و مخترع چنگ و نی بود.

²²ظله، زنِ ديگر لمک هم پسری زاييد كه او را توبل قائن ناميدند. او كسی بود كه كار ساختن آلات آهنی و مسی را شروع كرد. خواهر توبل قائن، نَعمه نام داشت.

²³روزی لمک به همسران خود، عاده و ظله، گفت: «ای زنان به من گوش كنيد. جوانی را كه مرا مجروح كرده بود، كُشتم.

²⁴اگر قرار است مجازات كسی كه قائن را بكشد، هفت برابر مجازات قائن باشد، پس مجازات كسی هم كه بخواهد مرا بكشد، هفتاد و هفت برابر خواهد بود.»

²⁵پس از آن، آدم و حوّا صاحب پسر ديگری شدند. حوّا گفت: «خدا بجای هابيل كه بدست برادرش قائن كشته شده بود، پسری ديگر به من عطا كرد.» پس نام او را شيث (يعنی «عطا شده») گذاشت.

²⁶چون شيث بزرگ شد، برايش فرزندی به دنيا آمد كه او را انوش نام نهادند. در زمان انوش بود كه مردم شروع به عبادت خداوند نمودند.