Read Persian Farsi دوم سموئيل 13 Bible Online

دوم سموئيل 13 - Persian Farsi bible

دوم سموئيل 13

¹ابشالوم، پسر داود، خواهر زيبايی داشت به نام تامار. امنون، پسر ديگر داود كه برادر ناتنی تامار بود، سخت دلباختۀ او شد.

²امنون چنان خاطرخواه خواهرش شده بود كه از عشق او بيمار شد. او دسترسی به تامار نداشت، زيرا تامار چون باكره بود حق نداشت با مردان معاشرت كند.

³ولی امنون رفيقی حيله‌گر داشت به نام يوناداب. يوناداب پسر شمعی و برادرزادۀ داود بود.

⁴روزی يوناداب به امنون گفت: «ای پسر پادشاه چرا روز به روز لاغرتر می‌شوی؟ به من بگو چه شده است؟» امنون به او گفت: «من عاشق تامار، خواهر ناتنی‌ام شده‌ام!»

⁵يوناداب گفت: «در بسترت دراز بكش و خودت را به مريضی بزن. وقتی پدرت به عيادتت بيايد، به او بگو كه تامار را بفرستد تا برايت خوراكی تهيه كند. بگو كه اگر از دست تامار غذا بخوری خوب می‌شوی.»

⁶امنون چنين كرد. وقتی پادشاه به عيادتش آمد، از او تقاضا كرد كه به خواهرش تامار اجازه دهد بيايد و برايش غذايی بپزد تا بخورد.

⁷داود قبول كرد و برای تامار پيغام فرستاد كه پيش امنون برود و برای او خوراكی تهيه كند.

⁸تامار به خانۀ امنون رفت و او بر بستر خوابيده بود. تامار مقداری خمير تهيه كرد و برای او نان پخت.

⁹اما وقتی سينی خوراک را پيش امنون گذاشت، او نخورد و به نوكرانش گفت: «همه از اينجا بيرون برويد.» پس همه بيرون رفتند.

¹⁰بعد به تامار گفت: «دوباره خوراک را به اتاق خواب بياور و آن را به من بده.» تامار خوراک را پيش او برد.

¹¹ولی همينكه آن را پيش او گذاشت، امنون او را گرفته، گفت: «عزيزم، بيا با من بخواب!»

¹²تامار گفت: «امنون، اين كار را نكن! نبايد در اسرائيل چنين فاجعه‌ای به بار بياوری.

¹³من با اين رسوايی كجا می‌توانم بروم؟ و تو در اسرائيل انگشت نما خواهی شد. تمنا می‌كنم فقط به پادشاه بگو و من مطمئنم اجازه خواهد داد تا با من ازدواج كنی.»

¹⁴ولی گوش امنون بدهكار نبود، و چون از تامار قويتر بود، به زور به او تجاوز كرد.

¹⁵بعد ناگهان عشق امنون به نفرت تبديل شد و شدت نفرتش بيش از عشقی بود كه قبلاً به او داشت. او به تامار گفت: «از اينجا برو بيرون!»

¹⁶تامار با التماس گفت: «اين كار را نكن، چون بيرون راندن من بدتر از آن عملی است كه با من كردی.» ولی امنون توجهی به حرفهای او نكرد.

¹⁷او نوكرش را صدا زده، گفت: «اين دختر را از اينجا بيرون كن و در را پشت سرش ببند.» پس آن نوكر او را بيرون كرد. در آن زمان رسم بود كه دختران باكرهٔ پادشاه، لباس رنگارنگ می‌پوشيدند.

¹⁹اما تامار لباس رنگارنگ خود را پاره كرد، خاكستر بر سر خود ريخته، دستهايش را روی سرش گذاشت و گريه‌كنان از آنجا دور شد.

²⁰وقتی برادرش ابشالوم او را ديد، پرسيد: «ببينم، آيا برادرت امنون به تو تجاوز كرده است؟ ناراحت نباش و نگذار اين موضوع از خانوادۀ ما به بيرون درز كند.» پس تامار در خانۀ برادرش ابشالوم گوشه‌گير شد.

²¹وقتی اين خبر به گوش داود پادشاه رسيد، بی‌اندازه عصبانی شد.

²²اما ابشالوم بسبب اين عمل زشت از امنون كينه به دل داشت و دربارۀ اين موضوع با او هيچ سخن نمی‌گفت.

²³دو سال بعد، وقتی ابشالوم در بعل حاصور واقع در افرايم گوسفندان خود را پشم می‌بريد، جشنی ترتيب داد و تمام پسران پادشاه را دعوت كرد.

²⁴ابشالوم پيش داود پادشاه رفته، گفت: «ای پادشاه، جشنی به مناسبت پشم بری گوسفندانم ترتيب داده‌ام، تقاضا دارم همراه درباريان به اين جشن تشريف بياوريد.»

²⁵ولی پادشاه به ابشالوم گفت: «نه پسرم، اگر همۀ ما بياييم برای تو بار سنگينی می‌شويم.» ابشالوم خيلی اصرار نمود، ولی داود نپذيرفت و از او تشكر كرد.

²⁶ابشالوم گفت: «بسيار خوب، پس اگر شما نمی‌توانيد بياييد، برادرم امنون را بجای خودتان بفرستيد.» پادشاه پرسيد: «چرا امنون؟»

²⁷ولی ابشالوم آنقدر اصرار كرد تا سرانجام پادشاه با رفتن امنون و ساير پسرانش موافقت نمود.

²⁸ابشالوم به افراد خود گفت: «صبر كنيد تا امنون مست شود، آنوقت با اشارۀ من، او را بكشيد. نترسيد! اينجا فرمانده منم. شجاع باشيد!»

²⁹پس افراد ابشالوم، به دستور وی امنون را كشتند. پسران ديگر پادشاه بر قاطران خود سوار شده، فرار كردند.

³⁰وقتی ايشان هنوز در راه بازگشت به اورشليم بودند، به داود خبر رسيد كه ابشالوم تمام پسرانش را كشته و يكی را باقی نگذاشته است.

³¹پادشاه از جا برخاست و لباس خود را پاره كرد و روی خاک نشست. درباريان نيز لباس‌های خود را پاره كردند.

³²اما در اين بين، يوناداب (پسر شمعی و برادرزادهٔ داود) وارد شد و گفت: «همه كشته نشده‌اند! فقط امنون به قتل رسيده است. ابشالوم اين نقشه را وقتی كشيد كه امنون به خواهرش تجاوز كرد. خاطر جمع باشيد همۀ پسرانتان نمرده‌اند! فقط امنون مرده است.»

³⁴در اين ضمن، ابشالوم فرار كرد. در اورشليم، ديده‌بانی كه روی حصار شهر ديده‌بانی می‌كرد، خبر داد كه از راه كنار كوه، گروه بزرگی بطرف شهر می‌آيند.

³⁵يوناداب به پادشاه گفت: «ببينيد، همانطور كه گفتم، پسرانتان آمدند.»

³⁶طولی نكشيد كه همۀ پسران پادشاه وارد شدند و به تلخی گريستند. پادشاه و درباريان هم با آنها با صدای بلند گريه كردند.

³⁷اما ابشالوم فرار كرد و به تلمای[۴] (پسر عميهود) پادشاه جشور پناه برد و سه سال در آنجا ماند. داود برای پسرش امنون مدت زيادی عزادار بود،

³⁹اما كم‌كم تسلی يافت و مشتاق ديدار پسرش ابشالوم شد.