Read Persian Farsi دوم سموئيل 5 Bible Online

دوم سموئيل 5 - Persian Farsi bible

دوم سموئيل 5

¹نمايندگان تمام قبايل اسرائيل به حبرون نزد داود آمدند و به او گفتند: «ما از گوشت و استخوان تو هستيم.

²حتی زمانی كه شائول بر ما حكومت می‌كرد، سپاهيان ما را تو به جنگ می‌بردی و به سلامت بازمی‌گرداندی. و خداوند به تو گفت كه تو بايد شبان و رهبر قوم او باشی.»

³پس در حبرون، داود در حضور خداوند با بزرگان اسرائيل عهد بست و آنها او را بعنوان پادشاه اسرائيل انتخاب كردند.

⁴(او پيش از آن، در سن سی سالگی به پادشاهی يهودا برگزيده شده بود و مدت هفت سال و شش ماه بود كه در حبرون بر سرزمين يهودا سلطنت می‌كرد. علاوه بر اين، مدت سی و سه سال نيز در اورشليم بر اسرائيل و يهودا حكمرانی كرد. پس داود روی هم‌رفته حدود چهل سال سلطنت كرد.)

⁶داود پادشاه و سربازانش به اورشليم حمله كردند تا با يبوسيها كه در آنجا ساكن بودند بجنگند. يبوسيها به داود گفتند: «هرگز به داخل شهر راه نخواهی يافت. حتی كوران و شلان، می‌توانند تو را از اينجا بيرون كنند.» آنها خيال می‌كردند در قلعۀ خود در امان هستند.

⁷(اما داود و سربازانش آنها را شكست داده، قلعهٔ صهيون را گرفتند. اين قلعه امروز به «شهر داود» معروف است.)

⁸وقتی پيغام توهين‌آميز مدافعان شهر اورشليم به داود رسيد، او به نيروهای خود اين دستور را داد: «از مجرای قنات وارد شهر شويد و اين يبوسيان شل و كور را كه دشمن من هستند، نابود كنيد.» (به اين دليل است كه می‌گويند: «كور و شل وارد كاخ نخواهند شد.»)

⁹پس داود در قلعۀ صهيون ساكن شده، آن را «شهر داود» ناميد. سپس از مِلو واقع در بخش قديمی شهر، شروع كرده، بطرف مركز شهر جديد در شمال، ساختمانهايی ساخت.

¹⁰به اين ترتيب، روزبروز بر عظمت و قدرت داود افزوده می‌شد زيرا خداوند، خدای قادر متعال با او بود.

¹¹حيرام، پادشاه صور، قاصدانی نزد داود فرستاد. همراه اين قاصدان، نجاران و بناهايی با چوب درختان سرو نيز فرستاده شدند تا برای داود كاخی بسازند.

¹²بنابراين، داود فهميد كه خداوند بخاطر قوم خود اسرائيل، او را پادشاه ساخته و سلطنتش را اينچنين بركت داده است.

¹³داود پس از آنكه از حبرون به اورشليم رفت، بار ديگر زنان و كنيزان برای خود گرفت و صاحب دختران و پسران ديگری شد.

¹⁴فرزندانی كه برای او در شهر اورشليم متولد شدند، عبارت بودند از: شموع، شوباب، ناتان، سليمان،

¹⁵يبحار، اليشوع، نافج، يافيع،

¹⁶اليشمع، الياداع و اليفلط.

¹⁷وقتی فلسطينی‌ها شنيدند داود پادشاه اسرائيل شده است، تمام نيروهای خود را برای جنگ با او بسيج كردند. اما داود چون اين را شنيد به داخل قلعه رفت.

¹⁸فلسطينی‌ها آمده، در درۀ رفائيم اردو زدند.

¹⁹داود از خداوند سؤال كرد: «اگر به جنگ فلسطينی‌ها بروم، آيا مرا پيروز می‌گردانی؟» خداوند فرمود: «بلی، تو را بر دشمن پيروز می‌گردانم.»

²⁰پس داود در بعل فراصيم به فلسطينی‌ها حمله كرد و آنها را شكست داد. داود گفت: «خداوند بود كه دشمنان ما را شكست داد! او چون سيلاب بر آنها رخنه كرد.» به اين دليل است كه آن محل را بعل فراصيم (يعنی «خدای رخنه‌كننده») ناميده‌اند.

²¹داود و سربازان او تعداد زيادی بت كه فلسطينی‌ها بر جای گذاشته بودند، برداشته، با خود بردند.

²²اما فلسطينی‌ها بار ديگر باز گشتند و در درۀ رفائيم اردو زدند.

²³وقتی داود ازخداوند كسب تكليف كرد، خداوند به او گفت: «از روبرو به آنها حمله نكن، بلكه دور بزن و از ميان درختان توت، از پشت سر حمله كن.

²⁴وقتی صدای پايی بر سر درختان توت شنيدی، آنوقت حمله را شروع كن. چون اين علامت آن است كه من پيشاپيش شما حركت می‌كنم و لشكر فلسطينی‌ها را شكست می‌دهم.»

²⁵پس داود، چنانكه خداوند به او فرموده بود، عمل كرد و فلسطينيها را از جبعه تا جازر سركوب نمود.