Read Persian Farsi اول‌ پادشاهان‌ 17 Bible Online

اول‌ پادشاهان‌ 17 - Persian Farsi bible

اول‌ پادشاهان‌ 17

¹روزی يک نبی به نام ايليا كه از اهالی تشبی جلعاد بود، به اخاب پادشاه گفت: «به خداوند، خدای زندۀ اسرائيل، يعنی به همان خدايی كه خدمتش می‌كنم قسم كه تا چند سال شبنم و باران بر زمين نخواهد آمد مگر اينكه من درخواست كنم.»

²پس خداوند به ايليا فرمود:

³«برخيز و بطرف مشرق برو و كنار نهر كريت، در شرق رود اردن خود را پنهان كن.

⁴در آنجا از آب نهر بنوش و خوراكی را كه كلاغها به فرمان من برای تو می‌آورند، بخور.»

⁵ايليای نبی به دستور خداوند عمل كرد و در كنار نهر كريت ساكن شد.

⁶هر صبح و شام كلاغها برايش نان و گوشت می‌آوردند و او از آب نهر می‌نوشيد.

⁷اما چندی بعد بعلت نبودن باران نهر خشكيد.

⁸آنگاه خداوند به ايليا فرمود:

⁹«برخيز و به شهر صرفه كه نزديک شهر صيدون است برو و درآنجا ساكن شو. من در آنجا به بيوه زنی دستور داده‌ام خوراک تو را فراهم سازد.»

¹⁰پس ايليا از آنجا به صرفه رفت. وقتی به دروازۀ شهر رسيد، بيوه زنی را ديد كه مشغول جمع كردن هيزم است. ايليا از او كمی آب خواست.

¹¹وقتی آن زن به راه افتاد تا آب بياورد، ايليا او را صدا زد و گفت: «خواهش می‌كنم يک لقمه نان هم بياور.»

¹²اما بيوه زن گفت: «به خداوند، خدای زنده‌ات قسم كه در خانه‌ام حتی يک تكه نان هم پيدا نمی‌شود! فقط يک مشت آرد در ظرف و مقدار كمی روغن در ته كوزه مانده است. الان هم كمی هيزم جمع می‌كردم تا ببرم نان بپزم و با پسرم بخورم. اين آخرين غذای ما خواهد بود و بعد از آن از گرسنگی خواهيم مرد.»

¹³ايليا به او گفت: «نگران نباش! برو وآن را بپز. اما اول، از آن آرد نان كوچكی برای من بپز و پيش من بياور، بعد با بقيۀ آن برای خودت و پسرت نان بپز.

¹⁴زيرا خداوند، خدای اسرائيل می‌فرمايد: تا وقتی كه باران بر زمين نبارانم، آرد و روغن تو تمام نخواهد شد.»

¹⁵بيوه زن رفت و مطابق گفتۀ ايليا عمل كرد. از آن به بعد، آنها هر چقدر از آن آرد و روغن مصرف می‌كردند تمام نمی‌شد، همانطور كه خداوند توسط ايليا فرموده بود.

¹⁷مدتی گذشت. يک روز پسر آن بيوه زن بيمار شد. حال او بدتر و بدتر شد و عاقبت مرد.

¹⁸زن به ايليا گفت: «ای مرد خدا، اين چه بلايی است كه بر سر من آوردی؟ آيا به اينجا آمده‌ای تا به سبب گناهانم پسرم را بكشی؟»

¹⁹ايليا به او گفت: «پسرت را به من بده.» آنگاه ايليا جنازه را برداشت و به بالاخانه، جايی كه خودش زندگی می‌كرد برد و او را روی بستر خود خواباند.

²⁰سپس با صدای بلند چنين دعا كرد: «ای خداوند، خدای من، چرا اين بلا را بر سر اين بيوه زن آوردی؟ چرا پسر او را كه مرا در خانه‌اش پناه داده است، كشتی؟»

²¹سپس ايليا سه بار روی جنازهٔ پسر دراز كشيد و دعا كرد: «ای خداوند، خدای من، از تو تمنا می‌كنم كه اين پسر را زنده كنی!»

²²خداوند دعای ايليا را شنيد و پسر را زنده كرد.

²³آنگاه ايليا پسر را از بالاخانه پايين آورد و به مادرش داد و گفت: «نگاه كن، پسرت زنده است!»

²⁴بيوه زن گفت: «الان فهميدم كه تو براستی مرد خدا هستی و هرچه می‌گويی از جانب خداوند است!»