Read Persian Farsi اول‌ پادشاهان‌ 19 Bible Online

اول‌ پادشاهان‌ 19 - Persian Farsi bible

اول‌ پادشاهان‌ 19

¹وقتی اخاب پادشاه برای همسرش ايزابل تعريف كرد كه ايليا چه كرده و چطور انبيای بعل را كشته است؛

²ايزابل برای ايليا اين پيغام را فرستاد: «تو انبيای مرا كشتی! به خدايانم قسم كه تا فردا همين موقع تو را خواهم كشت!»

³وقتی ايليا اين پيغام را شنيد برخاست و از ترس جان خود به بئرشبع، يكی از شهرهای يهودا، فرار كرد. او نوكرش را در آنجا گذاشت

⁴و خود، سر به بيابان نهاد و تمام روز راه رفت. در راه به درختی رسيد و زير آن نشست و آرزوی مرگ كرد و گفت: «ای خداوند، ديگر بس است! جانم را بگير و بگذار بميرم.»

⁵او همانجا دراز كشيد و خوابيد. اما وقتی خوابيده بود، فرشته‌ای او را بيدار كرد و گفت: «برخيز و لقمه نانی بخور!»

⁶ايليا بلند شد و به اطراف خود نگاه كرد و در كنارش يک نان روی سنگهای داغ و كوزه‌ای آب ديد. پس نان را خورد و آب را نوشيد و دوباره خوابيد.

⁷فرشتۀ خداوند بار ديگر آمده، او را بيدار كرد و گفت: «بلند شو و بخور، چون راه طولانی در پيش داری.»

⁸ايليا بلند شد، نان را خورد، آب را نوشيد و به نيروی همان خوراک چهل شبانه روز راه رفت و به كوه حوريب كه به كوه خدا مشهور است رسيد.

⁹در آنجا او در غاری شب را بسر برد. ولی خداوند به او فرمود: «ايليا، اينجا چه می‌كنی؟»

¹⁰ايليا جواب داد: «ای خداوند، خدای قادر متعال، من هميشه تو را خدمت كرده‌ام. اما قوم اسرائيل عهد خود را با تو شكسته‌اند، قربانگاه‌هايت را خراب كرده و تمام انبيای تو را كشته‌اند و تنها من باقی مانده‌ام. حال می‌خواهند مرا هم بكشند.»

¹¹خداوند به او فرمود: «از اين غار بيرون بيا و روی كوه، در حضور من بايست.» وقتی ايليا در حضور خدا ايستاد، خدا از آنجا عبور كرد و باد شديدی در كوه پيچيد. وزش باد چنان شديد بود كه صخره‌ها از كوه فرو ريخت. اما خداوند در آن باد نبود. پس از باد، زلزله‌ای همه جا را لرزاند، ولی خداوند در ميان آن زلزله نيز نبود.

¹²بعد از زلزله، شعله‌های آتش افروخته شد، اما خداوند درآن هم نبود. بعد از آتش، صدايی ملايم به گوش رسيد.

¹³ايليا وقتی آن صدا را شنيد، با ردای خود صورتش را پوشاند و به دهنه غار آمد و در آنجا ايستاد. آنگاه صدايی به او گفت: «ايليا، اينجا چه می‌كنی؟»

¹⁴ايليا جواب داد: «ای خداوند، خدای قادر متعال من هميشه تو را خدمت كرده‌ام. اما قوم اسرائيل عهد خود را با تو شكسته، قربانگاه‌هايت را خراب كرده و تمام انبيای تو را كشته‌اند و تنها من باقی مانده‌ام. حال می‌خواهند مرا هم بكشند.»

¹⁵خداوند به او فرمود: «اكنون از راهی كه در اين بيابان است به دمشق برو. وقتی به آنجا رسيدی، حزائيل را به پادشاهی سوريه تدهين كن.

¹⁶ييهو پسر نمشی را هم به پادشاهی اسرائيل تدهين كن و نيز اليشع پسر شافاط از اهالی آبل محوله را تدهين نما تا بجای تو نبی باشد.

¹⁷بعد از اين هر كه از چنگ حزائيل رهايی يابد ييهواورامی‌كشد و هركس ازدست ييهو فرار كند، اليشع او را می‌كشد.

¹⁸در ضمن بدان كه هنوز هفت هزار نفر در اسرائيل هستند كه هرگز در برابر بت بعل زانو نزده‌اند و او را نبوسيده‌اند.»

¹⁹پس ايليا روانه شد و اليشع را پيدا كرد. اليشع در يک گروه چند نفره، با دوازده جفت گاو مشغول شخم زدن زمين بود. يازده جفت جلوتر از او بودند و او با يک جفت گاو پشت سر همه بود. ايليا وقتی به اليشع رسيد ردای خود را روی دوش[۹] ‌ او انداخت.

²⁰اليشع گاوها را گذاشت، بدنبال ايليا دويد و گفت: «اجازه بده اول بروم پدر و مادرم را ببوسم و با ايشان خداحافظی كنم، بعد با تو بيايم.» ايليا به او گفت: «اشكالی ندارد، برو و زود برگرد.»

²¹آنگاه اليشع يک جفت گاو خود را سر بريد و با همان چوبهای يوغ و خيش گاوان آتشی درست كرد و گوشت گاوها را پخت و به كسانی كه همراهش بودند داد و آنها خوردند. سپس اليشع همراه ايليا رفت و به خدمت او مشغول شد.