Read Persian Farsi اول‌ پادشاهان‌ 3 Bible Online

اول‌ پادشاهان‌ 3 - Persian Farsi bible

اول‌ پادشاهان‌ 3

¹سليمان با فرعون مصر پيمان دوستی بسته، دختر او را به همسری گرفت و به شهر داود آورد تا بنای كاخ سلطنتی خود و نيز خانه خداوند و ديوار شهر اورشليم را تمام كند.

²در آن زمان، قوم اسرائيل به بالای تپه‌ها می‌رفتند و روی قربانگاه‌های آنجا قربانی می‌كردند، چون هنوز خانۀ خداوند ساخته نشده بود.

³سليمان خداوند را دوست می‌داشت و مطابق دستورات پدر خود عمل می‌كرد ولی او هم به بالای تپه‌ها می‌رفت و در آنجا قربانی می‌كرد و بخور می‌سوزانيد.

⁴يكبار سليمان برای قربانی كردن به جبعون رفت. معروفترين قربانگاه در آنجا قرار داشت و او هزار گاو و گوسفند در آن محل قربانی كرد.

⁵آنشب در جبعون خداوند در عالم خواب به او ظاهر شد و فرمود: «از من چه می‌خواهی تا به تو بدهم؟»

⁶سليمان گفت: «تو به پدرم داود بسيار محبت نشان دادی چون او نسبت به تو صادق و امين بود و قلب پاكی داشت. به او پسری بخشيدی كه امروز بر تختش نشسته است. با اين كار، لطف خود را در حق او كامل كردی!

⁷ای خداوند، خدای من، تو مرا بجای پدرم داود به پادشاهی رسانيده‌ای، در حاليكه من خود را برای رهبری يک قوم، بسيار كوچک و بی‌تجربه می‌دانم.

⁸حال كه رهبری قوم برگزيدهٔ تو با اين همه جمعيت بی‌شمار بعهدۀ من است،

⁹به من حكمت عطا كن تا بتوانم نيک و بد را تشخيص بدهم و با عدالت بر مردم حكومت كنم؛ و گرنه چطور می‌توانم اين قوم بزرگ را اداره كنم؟»

¹⁰خداوند درخواست سليمان را بسيار پسنديد و خشنود شد كه سليمان از او حكمت خواسته است.

¹¹پس به سليمان فرمود: «چون تو حكمت خواستی تا با عدالت حكومت كنی و عمر طولانی يا ثروت فراوان برای خود و يا مرگ دشمنانت را از من نخواستی،

¹²پس هر چه طلب كردی به تو می‌دهم. من به تو فهم و حكمتی می‌بخشم كه تاكنون به كسی نداده‌ام و نخواهم داد.

¹³در ضمن چيزهايی را هم كه نخواستی به تو می‌دهم، يعنی ثروت و افتخار را، بطوری كه در طول زندگی‌ات هيچ پادشاهی به پای تو نخواهد رسيد.

¹⁴اگر مثل پدرت داود از من اطاعت كنی و دستورات مرا پيروی نمايی آنگاه عمر طولانی نيز به تو خواهم بخشيد!»

¹⁵وقتی سليمان بيدار شد فهميد كه خدا در خواب با او سخن گفته است. پس به اورشليم رفت و به خيمۀ عبادت وارد شده، در برابر صندوق عهد خداوند ايستاد و قربانی‌های سوختنی و سلامتی به خداوند تقديم كرد. سپس برای تمام درباريان خود، ضيافتی بزرگ ترتيب داد.

¹⁶چندی بعد دو فاحشه برای حل اختلاف خود به حضور پادشاه آمدند.

¹⁷يكی از آنان گفت: «ای پادشاه، ما دو نفر در يک خانه زندگی می‌كنيم. چندی قبل من فرزندی به دنيا آوردم.

¹⁸سه روز بعد از من، اين زن هم فرزندی زاييد. كسی جز ما در آن خانه نبود.

¹⁹يک شب كه او خواب بود، روی بچه‌اش افتاد و بچه‌اش خفه شد!

²⁰نصف شب وقتی من در خواب بودم، او برخاست و پسر مرا از كنارم برداشت و پيش خودش برد و بچۀ مردۀ خود را در بغل من گذاشت.

²¹صبح زود كه برخاستم بچه‌ام را شير بدهم ديدم مرده است. وقتی با دقت به او نگاه كردم متوجه شدم كه آن كودک پسر من نيست.»

²²زن دوم حرف او را قطع كرد و گفت: «اينطور نيست، بچۀ مرده مال اوست و اينكه زنده است پسر من است.» زن اولی گفت: «نه، آنكه مرده است مال تو است و اينكه زنده است مال من است.» و در حضور پادشاه به مجادله پرداختند.

²³پس پادشاه گفت: «بگذاريد ببينم حق با كيست. هر دو شما می‌گوييد: بچۀ زنده مال من است، و هر دو هم می‌گوييد: بچهٔ مرده مال من نيست!»

²⁴سپس پادشاه دستور داد شمشيری بياورند. پس يک شمشير آوردند.

²⁵آنگاه سليمان فرمود: «طفل زنده را دو نصف كنيد و به هر كدام يک نصف بدهيد!»

²⁶زنی كه مادر واقعی بچه بود دلش بر پسرش سوخت و به پادشاه التماس كرده گفت: «ای پادشاه بچه را نكشيد. او را به اين زن بدهيد!» ولی زن ديگر گفت: «نه، بگذار او را تقسيم كنند تا نه مال من باشد و نه مال تو!»

²⁷آنگاه پادشاه فرمود: «بچه را نكشيد! او را به اين زن بدهيد كه نمی‌خواهد بچه كشته شود؛ چون مادرش همين زن است!»

²⁸اين خبر بسرعت در سراسر اسرائيل پيچيد و تمام مردم فهميدند كه خدا به سليمان حكمت بخشيده تا بتواند عادلانه داوری كند. پس برای او احترام زيادی قايل شدند.