Read Persian Farsi اول‌ پادشاهان‌ 8 Bible Online

اول‌ پادشاهان‌ 8 - Persian Farsi bible

اول‌ پادشاهان‌ 8

¹آنگاه سليمان پادشاه تمام سران قبايل و طوايف قوم اسرائيل را به اورشليم دعوت كرد تا صندوق عهد خداوند را كه در صهيون، شهر داود بود به خانه خدا بياورند.

²همۀ آنها در روزهای عيد خيمه‌ها در ماه ايتانيم كه ماه هفتم است در اورشليم جمع شدند.

³آنگاه كاهنان و لاويان صندوق عهد و خيمه عبادت را با تمام ظروف مقدسی كه در آن بود، به خانه خدا آوردند.

⁴

⁵سپس سليمان پادشاه و تمام بنی‌اسرائيل در برابر صندوق عهد خداوند جمع شدند و در آن روز تعداد زيادی گاو و گوسفند قربانی كردند. تعداد گاو و گوسفند قربانی شده آنقدر زياد بود كه نمی‌شد شمرد.

⁶سپس كاهنان، صندوق عهد را به درون قدس‌الاقداس خانۀ خداوند بردند و آن را زير بالهای آن دو مجسمۀ فرشته قرار دادند.

⁷مجسمهٔ فرشته‌ها طوری ساخته شده بود كه بالهايشان روی صندوق عهد خداوند و روی چوبهای حامل صندوق گسترده می‌شد و آن را می‌پوشاند.

⁸اين چوبها آنقدر دراز بود كه از داخل اتاق دوم يعنی قدس ديده می‌شدند اما از حياط ديده نمی‌شدند. (اين چوبها هنوز هم در آنجا هستند.)

⁹در صندوق عهد چيزی جز دو لوح سنگی نبود. وقتی خداوند با قوم خود، پس از بيرون آمدنشان از مصر، در كوه حوريب عهد و پيمان بست، موسی آن دو لوح را در صندوق عهد گذاشت.

¹⁰وقتی كاهنان از قدس بيرون می‌آمدند ناگهان ابری خانۀ خداوند را پر ساخت

¹¹و حضور پر جلال خداوند آن مكان را فرا گرفت بطوری كه كاهنان نتوانستند به خدمت خود ادامه دهند.

¹²آنگاه سليمان پادشاه اينطور دعا كرد: «خداوندا، تو فرموده‌ای كه در ابر غليظ و تاريک ساكن می‌شوی؛ ولی من برای تو خانه‌ای ساخته‌ام تا هميشه در آن منزل گزينی!»

¹³

¹⁴سپس پادشاه رو به جماعتی كه ايستاده بودند كرد و ايشان را بركت داده، گفت: «سپاس بر خداوند، خدای اسرائيل كه آنچه را به پدرم داود وعده داده بود، امروز با قدرت خود بجا آورده است.

¹⁵

¹⁶او به پدرم فرمود: از زمانی كه قوم خود را از مصر بيرون آوردم تاكنون در هيچ جای سرزمين اسرائيل هرگز شهری را انتخاب نكرده‌ام تا در آنجا خانه‌ای برای حرمت نام من بنا شود ولی داود را انتخاب كرده‌ام تا بر قوم من حكومت كند.

¹⁷«پدرم داود می‌خواست خانه‌ای برای خداوند، خدای اسرائيل بنا كند،

¹⁸اما خداوند به او فرمود: قصد و نيت تو خوب است،

¹⁹اما كسی كه بايد خانه خدا را بسازد تو نيستی؛ پسر تو خانۀ مرا بنا خواهد كرد.

²⁰حال، خداوند به وعدۀ خود وفا كرده است. زيرا من بجای پدرم بر تخت سلطنت اسرائيل نشسته‌ام و اين خانه را برای عبادت خداوند، خدای اسرائيل ساخته‌ام،

²¹و در آنجا مكانی برای صندوق عهد آماده كرده‌ام عهدی كه خداوند هنگامی كه اجداد ما را از مصر بيرون آورد، با ايشان بست.»

²²آنگاه سليمان در حضور جماعت اسرائيل، روبروی قربانگاه خداوند ايستاده، دستهای خود را بطرف آسمان بلند كرد و گفت: «ای خداوند، خدای اسرائيل، در تمام زمين و آسمان خدايی همانند تو وجود ندارد. تو خدايی هستی كه عهد پر از رحمت خود را با كسانی كه با تمام دل احكام تو را اطاعت می‌كنند نگاه می‌داری.

²³

²⁴تو به وعده‌ای كه به بندۀ خود، پدرم داود دادی، امروز وفا كرده‌ای.

²⁵پس ای خداوند، خدای اسرائيل، اينک به اين وعده‌ای هم كه به پدرم دادی وفا كن كه فرمودی: اگر فرزندان تو مانند خودت مطيع دستورات من باشند هميشه يكنفر از نسل تو بر اسرائيل پادشاهی خواهد كرد.

²⁶اكنون ای خدای اسرائيل، از تو خواستارم كه اين وعده‌ای را كه به پدرم دادی، به انجام برسانی.

²⁷«ولی آيا ممكن است كه خدا واقعاً روی زمين ساكن شود؟ ای خداوند، حتی آسمانها گنجايش تو را ندارند، چه رسد به اين خانه‌ای كه من ساخته‌ام.

²⁸با وجود اين، ای خداوند، خدای من، تو دعای مرا بشنو و آن را مستجاب فرما.

²⁹چشمان تو شبانه روز بر اين خانه باشد كه برای خود انتخاب كرده‌ای. هر وقت در اين مكان دعا می‌كنم، دعای مرا بشنو و اجابت فرما.

³⁰نه تنها من، بلكه هر وقت قوم تو اسرائيل نيز در اينجا دعا می‌كنند، تو دعای آنها را اجابت فرما و از آسمان كه محل سكونت تو است، استغاثۀ ايشان را بشنو و گناهانشان را ببخش.

³¹«هرگاه كسی متهم به جرمی شده باشد و از او بخواهند كنار اين قربانگاه سوگند ياد كند كه بيگناه است،

³²آنوقت از آسمان بشنو و داوری كن. اگر به دروغ سوگند ياد نموده و مقصر باشد وی را به سزای عملش برسان، در غير اينصورت بی‌گناهی او را ثابت و اعلام كن.

³³«وقتی قوم تو اسرائيل گناه ورزند و مغلوب دشمن شوند، ولی بعد بسوی تو روی آورند و اعتراف نمايند و در اين خانه به درگاه تو دعا كنند، آنگاه از آسمان ايشان را اجابت فرما و گناه قوم خود را بيامرز و بار ديگر آنان را به اين سرزمين كه به اجداد ايشان بخشيده‌ای، بازگردان.

³⁴

³⁵اگر قوم تو گناه كنند و دريچۀ آسمان بسبب گناهشان بسته شود و ديگر باران نبارد، آنگاه كه آنها از گناهشان بازگشت نموده، اعتراف نمايند و در اين خانه بدرگاه تو دعا كنند،

³⁶تو از آسمان دعای ايشان را اجابت فرما و گناه بندگان خود را بيامرز و راه راست را به ايشان نشان بده و بر زمينی كه به قوم خود به ملكيت داده‌ای باران بفرست.

³⁷«هرگاه اين سرزمين دچار قحطی يا طاعون شود، يا محصول آن بر اثر بادهای سوزان و هجوم ملخ از بين برود، يا دشمن قوم تو را در شهر محاصره كند و يا هر بلا و مرض ديگری پيش آيد

³⁸و قوم تو، هر يک دستهای خود را بسوی اين خانه دراز كرده، دعا كنند، آنگاه تو ناله‌های ايشان را

³⁹از آسمان كه محل سكونت تو است، بشنو و گناهشان را ببخش. ای خدا تو كه از دل مردم آگاهی، هر كس را برحسب كارهايش جزا بده

⁴⁰تا قوم تو در اين سرزمينی كه به اجدادشان بخشيده‌ای همواره از تو اطاعت كنند.

⁴¹«وقتی بيگانگان از عظمت نام تو و معجزات شگفت‌انگيزت با خبر شوند و از سرزمينهای دور برای پرستش تو به اينجا بيايند و در اين خانه دعا كنند

⁴²

⁴³آنگاه از آسمان كه محل سكونت توست، دعای آنها را بشنو و هر چه می‌خواهند به آنها ببخش تا تمام اقوام روی زمين تو را بشناسند و مانند قومت اسرائيل تو را احترام كرده، بدانند كه حضور تو در اين خانه‌ای است كه من ساخته‌ام.

⁴⁴«اگر قومت به فرمان تو به جنگ دشمن بروند و از ميدان جنگ بسوی اين شهر برگزيدهٔ تو و اين خانه‌ای كه به اسم تو ساخته‌ام نزد تو دعا كنند،

⁴⁵آنوقت از آسمان دعای ايشان را اجابت فرما و آنها را در جنگ پيروز گردان.

⁴⁶«اگر قوم تو نسبت به تو گناه كنند و كيست كه گناه نكند؟ و تو بر آنها خشمگين شوی و اجازه دهی دشمن آنها را به كشور خود، خواه دور و خواه نزديک، به اسارت ببرد،

⁴⁷سپس در آن كشور بيگانه به خود آيند و توبه كرده، به تو پناه آورند و دعا نموده، بگويند: خداوندا، ما به راه خطا رفته‌ايم و مرتكب گناه شده‌ايم!

⁴⁸و از گناهان خود دست بكشند و بطرف اين سرزمين كه به اجداد ايشان بخشيدی و اين شهر برگزيده‌ات و اين خانه‌ای كه به اسم تو ساخته‌ام دعا كنند،

⁴⁹آنگاه از آسمان كه محل سكونت توست، دعاها و ناله‌های ايشان را بشنو و به داد آنان برس.

⁵⁰قوم خود را كه نسبت به تو گناه كرده‌اند بيامرز و تقصيراتشان را ببخش و در دل دشمن نسبت به آنها ترحم ايجاد كن؛

⁵¹زيرا آنها قوم تو و از آن تو هستند و تو ايشان را از اسارت و بندگی مصريها آزاد كردی!

⁵²«ای خداوند، همواره بر بنده‌ات و قومت نظر لطف بفرما و دعاها و ناله‌هايشان را بشنو.

⁵³زيرا وقتی اجداد ما را از سرزمين مصر بيرون آوردی، به بنده خود موسی فرمودی: من قوم اسرائيل را از ميان تمام قوم‌های جهان انتخاب كرده‌ام تا قوم خاص من باشد!»

⁵⁴سليمان همانطور كه زانو زده و دستهای خود را بسوی آسمان بلند كرده بود، دعای خود را به پايان رسانيد. سپس از برابر قربانگاه خداوند برخاست و با صدای بلند برای تمام بنی‌اسرائيل بركت طلبيد و گفت:

⁵⁵

⁵⁶«سپاس بر خداوند كه همۀ وعده‌های خود را در حق ما به انجام رسانيد و به قوم خود آرامش و آسايش بخشيد. خدا به تمام وعده‌های خوبی كه توسط بندۀ خويش موسی به ما داده بود، وفا نموده است.

⁵⁷همانگونه كه خداوند، خدای ما، با اجداد ما بود، با ما نيز باشد و هرگز ما را ترک نگويد و وانگذارد.

⁵⁸او قلبهای ما را بسوی خود مايل گرداند تا ما از او پيروی كنيم و از تمامی احكام و دستوراتی كه به اجداد ما داده؛ اطاعت نماييم.

⁵⁹خداوند، خدای ما تمام كلمات اين دعا را شب و روز در نظر داشته باشد و برحسب نياز روزانه، مرا و قوم بنی‌اسرائيل را ياری دهد،

⁶⁰تا همۀ قومهای جهان بدانند كه فقط خداوند، خداست و غير از او خدای ديگری وجود ندارد.

⁶¹ای قوم من، با تمام دل از خداوند، خدايمان پيروی كنيد و مانند امروز، از احكام و دستورات او اطاعت نماييد.»

⁶²سپس پادشاه و تمام مردم قربانی‌های سلامتی به خداوند تقديم كردند. جمعاً بيست و دو هزار گاو و صد و بيست هزار گوسفند ذبح شد. به اين ترتيب، خانۀ خداوند را تبرک نمودند.

⁶³

⁶⁴چون قربانگاه مفرغی خانۀ خداوند گنجايش آن همه قربانی‌های سوختنی و هدايای آردی و پيه قربانی‌های سلامتی را نداشت پس پادشاه وسط حياط خانه خدا را بعنوان قربانگاه تقديس كرد[۶] تا از آنجا نيز استفاده كنند.

⁶⁵اين جشن چهارده روز طول كشيد و گروه بی‌شماری از سراسر اسرائيل، از گذرگاه حمات گرفته، تا سرحد مصر، در آن شركت كردند.

⁶⁶روز بعد سليمان مردم را مرخص كرد و آنها بخاطر تمام بركاتی كه خداوند به خدمتگزار خود داود و قوم خويش اسرائيل عطا كرده بود با خوشحالی به شهرهای خود بازگشتند و برای سلامتی پادشاه دعا كردند.