Read Persian Farsi دوم‌ پادشاهان‌ 17 Bible Online

دوم‌ پادشاهان‌ 17 - Persian Farsi bible

دوم‌ پادشاهان‌ 17

¹در سال دوازدهم سلطنت آحاز، پادشاه يهودا، هوشع (پسر ايلا) پادشاه اسرائيل شد و نه سال در سامره سلطنت نمود.

²او نسبت به خداوند گناه ورزيد، اما نه به اندازهٔ پادشاهانی كه قبل از او در اسرائيل سلطنت می‌كردند.

³در زمان او شلمناسر، پادشاه آشور به اسرائيل لشكر كشيد؛ هوشع تسليم شلمناسر شد و از آن به بعد هر سال به او باج و خراج می‌پرداخت.

⁴اما يک سال از پرداخت باج و خراج سر باز زد و قاصدانی به مصر فرستاد تا از «سو» پادشاه آنجا كمک بخواهد. وقتی شلمناسر از اين توطئه با خبر شد هوشع را به زنجير كشيده، به زندان انداخت.

⁵سپس، شلمناسر سراسر سرزمين اسرائيل را اشغال نمود و سامره پايتخت اسرائيل را به مدت سه سال محاصره كرد.

⁶سرانجام در نهمين سال سلطنت هوشع، شلمناسر شهر سامره را گرفت و مردم اسرائيل را اسير نمود و به آشور برد. او بعضی از اسرا را در شهر حلح، برخی ديگر را در شهر جوزان كه كنار رود خابور است، و بقيه را در شهرهای سرزمين ماد سكونت داد.

⁷اين بلا از اين جهت بر قوم اسرائيل نازل شد كه نسبت به خداوند، خدای خود كه ايشان را از بندگی در مصر نجات داده بود، گناه كرده بودند. آنها بتها را می‌پرستيدند

⁸و از رسوم قومهايی كه خداوند آنها را از سرزمين كنعان بيرون رانده بود، پيروی می‌كردند و از كارهای پادشاهان اسرائيل سرمشق می‌گرفتند.

⁹بنی‌اسرائيل مخفيانه نسبت به خداوند گناه ورزيده بودند. آنها در هر گوشه و كنار اسرائيل بتخانه‌ای ساخته بودند.

¹⁰روی هر تپه‌ای و زير هر درخت سبزی مجسمه و بت گذاشته بودند

¹¹و برای بتهای قومهايی كه خداوند ايشان را بيرون رانده و سرزمينشان را به قوم اسرائيل داده بود، بخور می‌سوزاندند. آنها با اعمال زشت خود خشم خداوند را برانگيختند

¹²و از كلام خداوند كه به آنها دستور داده بود كه بتها را نپرستند، اطاعت نكردند.

¹³خداوند پيامبران را يكی پس از ديگری فرستاد تا به اسرائيل و يهودا بگويند: «از راه‌های بد خود برگرديد و دستورات خداوند را كه انبيا به اجداد شما داده‌اند، اطاعت كنيد.»

¹⁴ولی آنها نه فقط اطاعت نمی‌كردند بلكه مانند اجدادشان كه به خداوند، خدای خود ايمان نداشتند، ياغی بودند.

¹⁵آنها از دستورات خدا سرپيچی كردند، عهد او را كه با اجدادشان بسته بود، شكستند و به هشدارهای او توجه ننمودند و برخلاف اوامر خداوند، از روی حماقت، بتهای اقوام همسايه را عبادت كردند.

¹⁶آنها از تمام دستورات خداوند، خدای خود سرپيچی نمودند و دو بت گوساله شكل از طلا و بتهای شرم‌آور ديگر ساختند. بت بعل را پرستش كردند و در مقابل آفتاب و ماه و ستارگان سجده نمودند.

¹⁷بر آتش بتكده‌ها، دختران و پسران خود را قربانی كردند. از فالگيران راهنمايی خواستند، جادوگری كردند و خود را به گناه فروختند. از اين رو خداوند بسيار خشمگين شد و آنها را از حضور خود دور انداخت؛ فقط قبيلهٔ يهودا باقی ماند.

¹⁹اما يهودا نيز دستورات خداوند، خدای خود را اطاعت نكرد و به همان راه‌های بدی رفت كه اسرائيل رفته بود.

²⁰پس خداوند از تمام بنی‌اسرائيل دل كند و آنها را بدست دشمن سپرد تا نابود شوند و به سزای اعمال خود برسند.

²¹وقتی خداوند اسرائيل را از يهودا جدا كرد، مردم اسرائيل يربعام (پسر نباط) را به پادشاهی خود انتخاب كردند. يربعام هم اسرائيل را از پيروی خداوند منحرف كرده، آنها را به گناه بزرگی كشاند.

²²اسرائيل از گناهانی كه يربعام ايشان را بدان آلوده كرده بود، دست برنداشتند،

²³تا اينكه خداوند همانطور كه بوسيلۀ تمام انبيا خبر داده بود، آنها را از حضور خود دور انداخت. بنابراين مردم اسرائيل به سرزمين آشور تبعيد شدند و تا به امروز در آنجا به سر می‌برند.

²⁴پادشاه آشور مردمی از بابل، كوت، عوا، حمات، سفروايم آورد و آنها را بجای تبعيديهای اسرائيلی در شهرهای اسرائيل سكونت داد و آنها سامره و ساير شهرهای اسرائيل را اشغال كردند.

²⁵ولی اين مردم در ابتدای ورود به سرزمين اسرائيل، خداوند را عبادت نمی‌كردند؛ پس خداوند شيرهايی به ميان آنها فرستاد كه بعضی از ايشان را دريدند.

²⁶به پادشاه آشور خبر رسيد كه چون ساكنان جديدِ سرزمين اسرائيل با قوانين خدای آن سرزمين آشنا نيستند، او شيرهايی را به ميان آنها فرستاده است تا بدينوسيله آنها را نابود كند.

²⁷پادشاه چنين دستور داد: «يكی از كاهنان تبعيدی سامره به اسرائيل بازگردد و قوانين خدای آن سرزمين را به مردمان تازه وارد آنجا ياد دهد.»

²⁸پس يكی از كاهنان اسرائيلی كه از سامره تبعيد شده بود به بيت‌ئيل بازگشت و به مردم آنجا ياد داد چگونه خداوند را عبادت كنند.

²⁹ولی هر يک از اين طوايف بيگانه به پرستش بت خود ادامه دادند. آنها بتهای خود را در معابد بالای تپه‌ها كه اسرائيليها ساخته بودند و در نزديكی شهرهايشان بود، گذاشتند.

³⁰مردمی كه از بابل بودند، بت «سكوتبنوت» را عبادت می‌كردند. آنانی كه از كوت بودند، بت نرجل را و اهالی حمات، بت اشيما را می‌پرستيدند.

³¹پرستندگان بتهای نبحز و ترتاک كسانی بودند كه از عوا و سفروايم آمده بودند كه حتی فرزندان خود را بر بالای قربانگاه‌ها برای بتهای ادرملک و عنملک می‌سوزاندند.

³²اين مردم در ضمن، خداوند را هم عبادت می‌كردند و از ميان خود كاهنانی را انتخاب كردند تا روی قربانگاه‌های بالای تپه‌ها برای خداوند قربانی كنند.

³³به اين ترتيب هم خداوند را می‌پرستيدند و هم طبق آداب و رسوم كشور خودشان بتهای خود را پرستش می‌كردند.

³⁴آنها تا به امروز هم بجای اينكه خداوند را عبادت نمايند و مطيع احكام و دستوراتی باشند كه او به فرزندان يعقوب (كه خداوند بعد اسمش را اسرائيل گذاشت) داد، مطابق آداب و رسوم گذشتهٔ خود رفتار می‌كنند.

³⁵خداوند با قوم اسرائيل عهد بسته، به آنها دستور داده بود كه بتهای اقوام خدانشناس را عبادت نكنند، آنها را سجده و پرستش ننمايند و به آنها قربانی تقديم نكنند،

³⁶بلكه فقط خداوند را عبادت كنند و او را سجده نمايند و به او قربانی تقديم كنند، زيرا او بود كه با معجزات و قدرت شگفت‌انگيز، آنها را از مصر بيرون آورد.

³⁷پس آنها می‌بايست همواره تمام احكام و دستورات خداوند را اطاعت كنند و هرگز بت نپرستند.

³⁸زيرا خداوند فرموده بود: «عهدی را كه با شما بستم هرگز فراموش نكنيد و بتها را نپرستيد.

³⁹فقط مرا عبادت كنيد و من شما را از چنگ دشمنانتان نجات خواهم داد.»

⁴⁰ولی اين طوايف توجهی به اين احكام ننمودند و به پرستش بت ادامه دادند. آنها خداوند را عبادت می‌كردند و در ضمن از بت‌پرستی هم دست نكشيدند و فرزندان آنها نيز تا به امروز به همان طريق عمل می‌كنند.