Read Persian Farsi دوم‌ پادشاهان‌ 19 Bible Online

دوم‌ پادشاهان‌ 19 - Persian Farsi bible

دوم‌ پادشاهان‌ 19

¹وقتی حزقيای پادشاه اين خبر را شنيد، لباس خود را پاره كرده، پلاس پوشيد و به خانۀ خداوند رفت تا دعا كند.

²سپس به الياقيم، شبنا و كاهنان ريش‌سفيد گفت كه پلاس بپوشند و نزد اشعيا نبی (پسر آموص) بروند

³و به او بگويند كه حزقيای پادشاه چنين می‌گويد: «امروز روز مصيبت و سختی و اهانت است. وضعيت ما مثل وضعيت زنی است كه منتظر وضع حمل است، اما قدرت زاييدن ندارد.

⁴خداوند، خدای تو سخنان اهانت‌آميز اين سردار آشور را كه به خدای زنده اهانت كرده است، بشنود و او را مجازات نمايد. برای بازماندگان قوم ما دعا كن.»

⁵وقتی فرستادگان حزقيا اين پيغام را به اشعيا دادند،

⁶او در جواب گفت: «خداوند می‌فرمايد كه به آقای خود بگوييد از سخنان كفرآميز آشوريها نترسد؛

⁷زيرا من كاری می‌كنم كه پادشاه آشور با شنيدن خبری به وطنش بازگردد و در آنجا كشته شود.»

⁸سردار آشور شنيد كه پادشاه آشور از لاكيش برای جنگ به لبنه رفته است، پس او نيز به لبنه رفت.

⁹طولی نكشيد خبر به پادشاه آشور رسيد كه ترهاقه، پادشاه حبشه لشكر خود را برای حمله به او بسيج كرده است. بنابراين پادشاه آشور پيش از رفتن به جنگ، برای حزقيای پادشاه چنين پيغام فرستاد:

¹⁰«آن خدايی كه بر او تكيه می‌كنی تو را فريب ندهد. وقتی می‌گويد كه امپراطور آشور، اورشليم را فتح نخواهد كرد، حرفش را باور نكن.

¹¹تو خود شنيده‌ای كه پادشاهان آشور به هر جا رفته‌اند چه كرده‌اند و چگونه شهرها را از بين برده‌اند. پس خيال نكن كه تو می‌توانی از چنگ من فرار كنی.

¹²آيا خدايان اقوامی چون جوزان، حاران، رصف و خدای مردم عدن كه در سرزمين تلسار زندگی می‌كنند، ايشان را نجات دادند؟ اجداد ما تمام آنها را از ميان برداشتند.

¹³بر سر پادشاه حمات و پادشاه ارفاد و سلاطين سفروايم، هينع و عوا چه آمد؟»

¹⁴حزقيا نامه را از قاصدان گرفت و خواند. سپس به خانۀ خداوند رفت و آن نامه را در حضور خداوند پهن كرد.

¹⁵بعد چنين دعا كرد: «ای خداوند، خدای اسرائيل كه بر تخت خود كه بر فراز فرشتگان قرار دارد، نشسته‌ای. تو تنها خدای تمام ممالک جهان هستی. تو آسمان و زمين را آفريده‌ای.

¹⁶ای خداوند، سخنان سنحاريب را بشنو و ببين اين مرد چگونه به تو، ای خدای زنده توهين می‌كند.

¹⁷خداوندا، راست است كه پادشاهان آشور تمام آن اقوام را از بين برده‌اند و سرزمين ايشان را ويران كرده‌اند،

¹⁸و خدايان آنها را سوزانده‌اند. اما آنها خدا نبودند. آنها نابود شدند، چون ساختۀ دست انسان و از چوب و سنگ بودند.

¹⁹ای خداوند، خدای ما، التماس می‌كنيم ما را از چنگ پادشاه آشور نجات ده تا تمام ممالک جهان بدانند كه تنها تو خدا هستی.»

²⁰اشعيای نبی برای حزقيای پادشاه اين پيغام را فرستاد: «خداوند، خدای اسرائيل می‌فرمايد كه دعای تو را در مورد سنحاريب، پادشاه آشور شنيده است.

²¹جواب او به سنحاريب اين است: شهر اورشليم از تو نمی‌ترسد، بلكه تو را مسخره می‌كند.

²²تو می‌دانی به چه كسی اهانت كرده و كفر گفته‌ای؟ می‌دانی به چه كسی اين چنين جسارت نموده‌ای؟ به خدای قدوس اسرائيل!

²³«تو افرادت را نزد من فرستادی تا به من فخر بفروشی و بگويی كه با عرابه‌هايت كوه‌های بلند لبنان و قله‌های آن را فتح كرده‌ای؛ بلندترين درختان سرو آزاد و بهترين صنوبرهايش را قطع نموده و به دورترين نقاط جنگلش رسيده‌ای.

²⁴تو افتخار می‌كنی كه چاه‌های زيادی را تصرف كرده و از آنها آب نوشيده‌ای و پای تو به رود نيل مصر رسيده، آن را خشک كرده است.

²⁵«آيا نمی‌دانی كه اين من بودم كه به تو اجازۀ انجام چنين كارهايی را دادم؟ من از قديم چنين مقدر نموده بودم كه تو آن شهرهای حصاردار را تصرف كرده، ويران نمايی.

²⁶از اين جهت بود كه اهالی آن شهرها در برابر تو هيچ قدرتی نداشتند. آنها مانند علف صحرا و گياه نورسته‌ای بودند كه در زير آفتاب سوزان خشک شده، پيش از رسيدن پژمرده گرديدند.

²⁷اما من از همۀ فكرها و كارهای تو و تنفری كه نسبت به من داری آگاهم.

²⁸بسبب اين غرور و تنفری كه نسبت به من داری، بر بينی تو افسار زده و در دهانت لگام خواهم گذاشت و تو را از راهی كه آمده‌ای بازخواهم گردانيد.»

²⁹سپس اشعيا به حزقيا گفت: «علامت اين رويدادها اين است: امسال و سال ديگر از گياهان خودرو استفاده خواهيد كرد، اما در سال سوم خواهيد كاشت و خواهيد درويد، تاكستانها غرس خواهيد نمود و از ميوه‌شان خواهيد خورد.

³⁰بازماندگان يهودا بار ديگر در سرزمين خود ريشه دوانيده، ثمر خواهند آورد

³¹و در اورشليم باقی خواهند ماند، زيرا خداوند غيور اين امر را بجا خواهد آورد.

³²«خداوند دربارۀ پادشاه آشور چنين می‌گويد: «او به اين شهر داخل نخواهد شد، سپر بدست در برابر آن نخواهد ايستاد، پشته‌ای در مقابل حصارش بنا نخواهد كرد و حتی يک تير هم به داخل اورشليم نخواهد انداخت.

³³او از همان راهی كه آمده است بازخواهد گشت،

³⁴زيرا من بخاطر خود و بخاطر بنده‌ام داود از اين شهر دفاع خواهم كرد و آن را نجات خواهم داد.»

³⁵در همان شب فرشتهٔ خداوند صد و هشتاد و پنج هزار نفر از سربازان آشور را كشت، بطوری كه صبح روز بعد، وقتی مردم بيدار شدند تا آنجا كه چشم كار می‌كرد، جنازه ديده می‌شد.

³⁶پس سنحاريب، پادشاه آشور عقب‌نشينی كرده، به نينوا بازگشت.

³⁷او در حاليكه در معبد خدای خود نسروک مشغول عبادت بود، پسرانش ادرملک و شرآصر او را با شمشير كشتند و به سرزمين آرارات فرار كردند و يكی ديگر از پسرانش، به نام آسرحدون بجای او پادشاه شد.