Read Persian Farsi دوم‌ پادشاهان‌ 4 Bible Online

دوم‌ پادشاهان‌ 4 - Persian Farsi bible

دوم‌ پادشاهان‌ 4

¹روزی بيوۀ يكی از مردان گروه انبيا نزد اليشع آمده، با التماس گفت: «شوهرم مرده است. همانطور كه می‌دانيد او مرد خداترسی بود. وقتی مرد، مبلغی قرض داشت. حالا طلبكار پولش را می‌خواهد و می‌گويد كه اگر قرضم را ندهم دو پسرم را غلام خود می‌كند و با خود می‌برد.»

²اليشع پرسيد: «چه كاری می‌توانم برايت بكنم؟ در منزل چه داری؟» زن جواب داد: «جز كوزه‌های روغن زيتون چيزی ندارم.»

³اليشع به او گفت: «پس برو و تا آنجا كه می‌توانی از همسايگانت كوزه‌های خالی جمع كن.

⁴سپس با دو پسرت به خانه برو و در را از پشت ببند. آنگاه از آن روغن زيتون در تمام كوزه‌ها بريز. وقتی پر شدند آنها را يكی‌يكی كنار بگذار.»

⁵پس آن زن چنين كرد. پسرانش كوزه‌ها را می‌آوردند و او هم آنها را يكی پس از ديگری پر می‌كرد.

⁶طولی نكشيد كه تمام كوزه‌ها پر شدند. زن گفت: «باز هم بياوريد.» يكی از پسرانش جواب داد: «ديگر ظرفی نمانده است.» آنگاه روغن قطع شد.

⁷زن رفت و موضوع را برای اليشع تعريف كرد. اليشع به او گفت: «برو روغن را بفروش و قرضت را پس بده و پول كافی برای امرار معاش خود و پسرانت نيز باقی خواهد ماند.»

⁸روزی اليشع به شهر شونيم رفت. زن سرشناسی از اهالی شهر به اصرار او را برای صرف غذا به خانه‌اش دعوت كرد. از آن پس، اليشع هر وقت گذرش به آن شهر می‌افتاد، برای صرف غذا به خانۀ او می‌رفت.

⁹آن زن به شوهرش گفت: «مطمئن هستم اين مردی كه اغلب به خانۀ ما می‌آيد، نبی و مرد مقدسی است.

¹⁰بيا روی پشت بام اتاقی كوچک برايش بسازيم و در آن تختخواب و ميز و صندلی و چراغ بگذاريم تا هر وقت بيايد در آن استراحت كند.»

¹¹يكروز كه اليشع به شونيم آمده، در آن اتاق استراحت می‌كرد، به نوكرش جيحزی گفت: «زن صاحب خانه را صدا بزن تا با او صحبت كنم.» وقتی زن آمد

¹²

¹³اليشع به جيحزی گفت: «از او بپرس برای جبران زحماتی كه برای ما كشيده است چه كاری می‌توانيم برايش بكنيم؟ آيا می‌خواهد كه من سفارش او را به پادشاه يا فرماندۀ سپاه بكنم؟» زن گفت: «من در ميان اقوام خود زندگی می‌كنم و به چيزی احتياج ندارم.»

¹⁴اليشع از جيحزی پرسيد: «پس برای اين زن چه بايد كرد؟» جيحزی گفت: «او پسری ندارد و شوهرش نيز پير است.»

¹⁵اليشع گفت: «پس او را دوباره صدا كن.» آن زن برگشت و كنار در ايستاد. اليشع به او گفت: «سال ديگر همين وقت صاحب پسری خواهی شد.» زن گفت: «ای سرور من، ای مرد خدا، اين حقيقت ندارد!»

¹⁶

¹⁷اما بعد از چندی آن زن طبق كلام اليشع آبستن شد و پسری بدنيا آورد.

¹⁸پسر بزرگ شد. يک روز نزد پدرش كه با دروگران كار می‌كرد، رفت.

¹⁹در آنجا ناگهان فرياد زد: «آخ سرم، آخ سرم!» پدرش به يكی از نوكران گفت: «او را به خانه نزد مادرش ببر.»

²⁰آن نوكر او را به خانه برد و مادرش او را در آغوش گرفت. ولی نزديک ظهر آن پسر مرد.

²¹مادرش او را برداشت و به اتاق اليشع برد و جسد او را روی تختخواب گذاشت و در را بست.

²²سپس برای شوهرش اين پيغام را فرستاد: «خواهش می‌كنم يكی از نوكران را با الاغی بفرست تا نزد آن مرد خدا بروم. زود بر می‌گردم.»

²³شوهرش گفت: «چرا می‌خواهی پيش او بروی؟ امروز كه روز عبادت نيست.» اما زن گفت: «موضوع مهمی نيست.»

²⁴پس زن الاغ را پالان كرد و به نوكرش گفت: «عجله كن! الاغ را تند بران و تا وقتی من نگفتم، نايست.»

²⁵وقتی به كوه كرمل رسيد، اليشع او را از دور ديد و به جيحزی گفت: «ببين! او همان زن شونمی است كه می‌آيد.

²⁶به استقبالش برو و بپرس چه شده است. ببين آيا شوهر و پسرش سالم هستند.» زن به جيحزی گفت: «بلی، همه سالمند.»

²⁷اما وقتی به بالای كوه نزد اليشع رسيد در حضور او به خاک افتاد و به پايش چسبيد. جيحزی سعی كرد او را عقب بكشد، ولی اليشع گفت: «با او كاری نداشته باش. او سخت غصه‌دار است، اما خداوند در اين مورد چيزی به من نگفته است.»

²⁸زن گفت: «اين تو بودی كه گفتی من صاحب پسری می‌شوم و من از تو التماس كردم كه به من دروغ نگويی!»

²⁹اليشع به جيحزی گفت: «زود باش، عصای مرا بردار و راه بيفت! در راه با هيچكس حزف نزن، عجله كن! وقتی به آنجا رسيدی عصا را روی صورت پسر بگذار.»

³⁰ولی آن زن گفت: «به خداوند زنده و به جان تو قسم، من بدون تو به خانه باز نمی‌گردم.» پس اليشع همراه او رفت.

³¹جيحزی جلوتر از ايشان حركت كرده، رفت و عصا را روی صورت پسر گذاشت، ولی هيچ اتفاقی نيفتاد و هيچ اثری از حيات در پسر ديده نشد. پس نزد اليشع بازگشت و گفت: «پسر زنده نشد.»

³²وقتی اليشع آمد و ديد پسر مرده روی رختخوابش است،

³³به تنهايی داخل اطاق شد و در را از پشت بست و نزد خداوند دعا كرد.

³⁴سپس روی جسد پسر دراز كشيد و دهان خود را بر دهان او، چشم خود را روی چشم او، و دست خود را بر دستش گذاشت تا بدن پسر گرم شد.

³⁵اليشع برخاست و چند بار در اطاق از اين سو به آن سو قدم زد و باز روی جسد پسر دراز كشيد. اين بار پسر هفت بار عطسه كرد و چشمانش را گشود.

³⁶اليشع، جيحزی را صدا زد و گفت: «مادر پسر را صدا بزن.» وقتی او وارد شد، اليشع گفت: «پسرت را بردار!»

³⁷زن به پاهای اليشع افتاد و بعد پسر خود را برداشت و بيرون رفت.

³⁸اليشع به جلجال بازگشت. در آنجا قحطی بود. يک روز كه گروه انبيا نزد اليشع جمع شده بودند، او به خادمش گفت: «ديگ بزرگی بردار و برای انبيا آش بپز.»

³⁹يكی از انبيا به صحرا رفت تا سبزی بچيند. او مقداری كدوی صحرايی با خود آورد و بدون آنكه بداند سمی هستند آنها را خرد كرده، داخل ديگ ريخت.

⁴⁰هنگام صرف آش، وقتی از آن كمی چشيدند، فرياد برآورده، به اليشع گفتند: «ای مرد خدا، داخل اين آش سم است!». پس نتوانستند آن را بخورند.

⁴¹اليشع گفت: «مقداری آرد بياوريد.» آرد را داخل آش ريخت و گفت: «حالا بكشيد و بخوريد.» آش ديگر سمی نبود.

⁴²يكروز مردی از بعل شليشه يک كيسه غلۀ تازه و بيست نان جو از نوبر محصول خود برای اليشع آورد. اليشع به خادمش گفت: «اينها را به گروه انبيا بده تا بخورند.»

⁴³خادمش با تعجب گفت: «چطور می‌شود شكم صد نفر را با اين خوراک سير كرد؟» ولی اليشع گفت: «بده بخورند، زيرا خداوند می‌فرمايد همه سير می‌شوند و مقداری هم باقی می‌ماند!»

⁴⁴پس نان را پيش آنها گذاشت و همانگونه كه خداوند فرموده بود، همه سير شدند و مقداری هم باقی ماند.