Read Persian Farsi دوم‌ پادشاهان‌ 5 Bible Online

دوم‌ پادشاهان‌ 5 - Persian Farsi bible

دوم‌ پادشاهان‌ 5

¹پادشاه سوريه برای نعمان فرماندۀ سپاه خود ارزش و احترام زيادی قائل بود، زيرا خداوند بدست او پيروزی‌های بزرگی نصيب سپاه سوريه كرده بود. نعمان دلاوری شجاع بود ولی مرض جذام داشت.

²قوای سوريه در يكی از جنگهای خود با اسرائيل، عده‌ای را اسير كرده بودند. در ميان اسرا، دختر كوچكی بود كه او را به خانۀ نعمان بردند و او كنيز زن نعمان شد.

³روزی آن دختر به بانوی خود گفت: «كاش آقايم بديدن آن نبی‌ای كه در شهر سامره است، می‌رفت. او حتماً آقايم را از اين مرض جذام شفا می‌داد.»

⁴نعمان آنچه را كه دخترک گفته بود بعرض پادشاه رساند.

⁵پادشاه به او گفت: «نزد پادشاه اسرائيل برو. سفارش نامه‌ای نيز می‌نويسم تا برای او ببری.» نعمان با سی هزار مثقال نقره و شش هزار مثقال طلا و ده دست لباس روانه شد.

⁶در نامۀ پادشاه سوريه به پادشاه اسرائيل چنين نوشته شده بود: «حامل اين نامه خدمتگزار من نعمان است. می‌خواهم از مرض جذام او را شفا دهی.»

⁷پادشاه اسرائيل وقتی نامه را خواند لباس خود را پاره كرد و گفت: «پادشاه سوريه اين مرد جذامی را نزد من فرستاده است تا شفايش دهم! مگر من خدا هستم كه بميرانم و زنده كنم؟ او می‌خواهد با اين بهانه باز به ما حمله كند.»

⁸ولی وقتی اليشع نبی از موضوع باخبر شد اين پيغام را برای پادشاه اسرائيل فرستاد: «چرا نگران هستی؟ نعمان را نزد من بفرست تا بداند در اسرائيل نبی‌ای هست.»

⁹پس نعمان با اسبان و عرابه‌هايش آمده، نزد در خانۀ اليشع ايستاد.

¹⁰اليشع يک نفر را فرستاد تا به او بگويد كه برود و هفت مرتبه خود را در رود اردن بشويد تا از مرض جذام شفا پيدا كند.

¹¹اما نعمان خشمگين شد و گفت: «خيال می‌كردم اين مرد نزد من بيرون می‌آيد و دست خود را روی محل جذامم تكان داده، نام خداوند، خدای خود را می‌خواند و مرا شفا می‌دهد.

¹²آيا رودهای ابانه و فرفر دمشق از تمام رودهای اسرائيل بهتر نيستند؟ می‌توانم در آن رودها بدنم را بشويم و از اين مرض جذام آزاد شوم.» اين را گفت و خشمگين از آنجا رفت.

¹³ولی همراهانش به او گفتند: «ای سرور ما، اگر آن نبی كار سختی از شما می‌خواست آيا انجام نمی‌داديد؟ شستشو در رودخانه كار سختی نيست. اين كار را بكنيد و آزاد شويد.»

¹⁴پس همانگونه كه اليشع به او گفته بود، به سوی رود اردن شتافت و هفت بار در آن فرو رفت و شفا يافت و پوست بدنش مانند پوست بدن يک نوزاد، تر و تازه شد.

¹⁵او به اتفاق تمام همراهانش نزد اليشع نبی بازگشت و به احترام در حضور او ايستاد و گفت: «حال دريافتم كه در سراسر جهان خدايی جز خدای اسرائيل نيست. اكنون خواهش می‌كنم هدايای مرا بپذير.»

¹⁶ولی اليشع پاسخ داد: «به خداوند زنده كه خدمتش می‌كنم قسم كه هدايای تو را قبول نخواهم كرد.» اليشع با وجود اصرار زياد نعمان، هدايا را نپذيرفت.

¹⁷نعمان گفت: «حال كه هدايای مرا قبول نمی‌كنی پس دو بارِ قاطر از خاک اين سرزمين را به من بده تا با خود به كشورم ببرم؛ زيرا بعد از اين ديگر برای خدايان قربانی نخواهم كرد؛ قربانی خود را به خداوند تقديم خواهم نمود.

¹⁸از خداوند می‌خواهم كه مرا ببخشد، چون وقتی سرورم پادشاه سوريه برای عبادت به بتخانۀ رمون می‌رود، به بازوی من تكيه می‌دهد و جلو بت سجده می‌كند و من هم مجبورم سجده كنم. خداوند اين گناه مرا ببخشد.»

¹⁹اليشع گفت: «بسلامتی برو.» نعمان رهسپار ديار خود شد.

²⁰ولی جيحزی، خدمتكار اليشع با خود انديشيد: «ارباب من هدايای نعمان سوری را قبول نكرد، ولی به خداوند زنده قسم كه بدنبال او می‌روم و هديه‌ای از او می‌گيرم.»

²¹پس جيحزی دويد تا به نعمان رسيد. وقتی نعمان ديد كه او از عقبش می‌دود از عرابه‌اش پايين آمد و به استقبال او شتافت. نعمان از او پرسيد: «آيا اتفاقی افتاده است؟»

²²جيحزی گفت: «اتفاقی نيفتاده؛ فقط اربابم مرا فرستاده كه بگويم دو نفر از انبيای جوان از كوهستان افرايم رسيده‌اند و او سه هزار مثقال نقره و دو دست لباس می‌خواهد تا به آنها بدهد.»

²³نعمان بااصرار گفت: «خواهش می‌كنم شش هزار مثقال نقره ببر.» سپس نقره را در دو كيسه ريخت و دو دست لباس روی دوش دو نفر از نوكرانش گذاشت تا همراه جيحزی نزد اليشع ببرند.

²⁴ولی وقتی به تپه‌ای رسيدند كه اليشع در آن زندگی می‌كرد، جيحزی هدايا را از نوكران گرفته، آنها را مرخص كرد؛ سپس هدايا را به خانۀ خود برد و در آنجا پنهان نمود.

²⁵وقتی جيحزی نزد اليشع رفت، اليشع از او پرسيد: «جيحزی، كجا بودی؟» او گفت: «جايی نرفته بودم.»

²⁶اليشع به او گفت: «آيا خيال می‌كنی وقتی نعمان از عرابه‌اش پياده شد و به استقبال تو آمد، روحم خبر نداشت؟ آيا حالا وقت گرفتن پول و لباس، باغات زيتون و تاكستانها، گله‌ها و رمه‌ها، غلامان و كنيزان است؟

²⁷چون اين كار را كرده‌ای مرض جذام نعمان بر تو خواهد آمد و تا به ابد نسل تو را مبتلا خواهد ساخت.» جيحزی از اطاق بيرون رفت در حالی كه جذام، پوست بدنش را مثل برف سفيد كرده بود.