Read Persian Farsi نحميا 9 Bible Online

نحميا 9 - Persian Farsi bible

نحميا 9

¹در روز بيست و چهارم همان ماه، بنی‌اسرائيل جمع شدند تا روزه بگيرند. آنها لباس عزا برتن داشتند و بر سر خود خاک ريخته بودند. بنی‌اسرائيل كه خود را از تمام بيگانگان جدا كرده بودند ايستادند و به گناهان خود و اجدادشان اعتراف نمودند.

³حدود سه ساعت از تورات خداوند، خدايشان با صدای بلند برای ايشان خوانده شد و سه ساعت ديگر به گناهان خود اعتراف كردند و همه خداوند، خدای خود را پرستش نمودند.

⁴سپس يک دسته از لاويان به نامهای يشوع، بانی، قدمی‌ئيل، شبنيا، بونی، شربيا، بانی و كنانی روی سكو ايستادند و با صدای بلند نزد خداوند، خدای خود دعا كردند.

⁵آنگاه يشوع، قدمی‌ئيل، بانی، حشبنيا، شربيا، هوديا، شبنيا و فتحياكه همگی از لاويان بودند با اين كلمات قوم را در دعا هدايت كردند: «برخيزيد و خداوند، خدای خود را كه از ازل تا ابد باقی است، ستايش كنيد! «سپاس بر نام پرجلال تو كه بالاتر از تمام تمجيدهای ماست!

⁶تو تنها خداوند هستی. آسمانها و ستارگان را تو آفريدی؛ زمين و دريا و موجودات آنها را تو به وجود آوردی؛ تو به همۀ اينها حيات بخشيدی. تمام فرشتگان آسمان، تو را سجده می‌كنند.

⁷«ای خداوند، تو همان خدايی هستی كه ابرام را انتخاب كردی، او را از شهر اور كلدانی‌ها بيرون آوردی و نام او را به ابراهيم تبديل نمودی.

⁸او نسبت به تو امين بود و تو با او عهد بستی و به او وعده دادی كه سرزمين كنعانی‌ها، حيتی‌ها، اموری‌ها، فرزی‌ها، يبوسی‌ها و جرجاشی‌ها را به او و به فرزندان او ببخشی. تو به قول خود عمل كردی، زيرا امين هستی.

⁹«تو رنج و سختی اجداد ما را در مصر ديدی و آه و نالۀ آنها را در كنار دريای سرخ شنيدی.

¹⁰معجزات بزرگی به فرعون و سرداران و قوم او نشان دادی، چون می‌ديدی چگونه مصريها بر اجداد ما ظلم می‌كنند. بسبب اين معجزات، شهرت يافتی و شهرتت تا به امروز باقی است.

¹¹دريا را شكافتی و از ميان آب، راهی برای عبور قوم خود آماده ساختی و دشمنانی را كه آنها را تعقيب می‌كردند به دريا انداختی و آنها مثل سنگ به ته دريا رفتند و غرق شدند.

¹²در روز، با ستون ابر و در شب با ستون آتش، اجداد ما را در راهی كه می‌بايست می‌رفتند هدايت كردی.

¹³«تو بر كوه سينا نزول فرمودی و از آسمان با ايشان سخن گفتی و قوانين خوب و احكام راست به ايشان بخشيدی.

¹⁴توسط موسی شريعت را به آنان دادی و روز مقدس سبت را عطا كردی.

¹⁵وقتی گرسنه شدند، از آسمان به ايشان نان دادی، وقتی تشنه بودند، از صخره به ايشان آب دادی. به آنها گفتی به سرزمينی كه قسم خورده بودی به ايشان بدهی داخل شوند و آن را به تصرف خود در بياورند.

¹⁶ولی اجداد ما متكبر و خودسر بودند و نخواستند از دستورات تو اطاعت كنند.

¹⁷آنها نه فقط به دستورات تو گوش ندادند و معجزاتی را كه برای ايشان كرده بودی فراموش نمودند، بلكه ياغی شدند و رهبری برای خود انتخاب كردند تا دوباره به مصر، سرزمين بردگی برگردند. ولی تو خدائی بخشنده و رحيم و مهربان هستی؛ تو پر از محبت هستی و دير خشمگين می‌شوی؛ به همين جهت ايشان را ترک نكردی.

¹⁸با اينكه به تو اهانت نموده مجسمۀ گوساله‌ای را ساختند و گفتند: «اين خدای ماست كه ما را از مصر بيرون آورد.» ايشان بطرق مختلف گناه كردند.

¹⁹ولی تو بسبب رحمت عظيم خود ايشان را در بيابان ترک نكردی و ستون ابر را كه هر روز ايشان را هدايت می‌كرد و نيز ستون آتش را كه هر شب راه را به ايشان نشان می‌داد، از ايشان دور نساختی.

²⁰روح مهربان خود را فرستادی تا ايشان را تعليم دهد. برای رفع گرسنگی، نان آسمانی را به آنها دادی و برای رفع تشنگی، آب به ايشان بخشيدی.

²¹چهل سال در بيابان از ايشان نگهداری كردی بطوری كه هرگز به چيزی محتاج نشدند؛ نه لباسشان پاره شد و نه پاهای ايشان ورم كرد.

²²«ايشان را كمک كردی تا قومها را شكست دهند و سرزمين‌هايشان را تصرف كرده، مرزهای خود را وسيع سازند. ايشان سرزمين حشبون را از سيحون پادشاه و سرزمين باشان را از عوج پادشاه گرفتند.

²³جمعيت ايشان را به اندازۀ ستارگان آسمان زياد كردی و آنها را به سرزمينی آوردی كه به اجدادشان وعده داده بودی.

²⁴آنها به سرزمين كنعان داخل شدند و تو اهالی آنجا را مغلوب ايشان ساختی تا هرطور كه بخواهند با پادشاهان و مردم آنجا رفتار كنند.

²⁵قوم تو شهرهای حصاردار و زمينهای حاصلخيز را گرفتند، خانه‌هايی را كه پر از چيزهای خوب بود از آن خود ساختند، و چاههای آب و باغهای انگور و زيتون و درختان ميوه را تصرف كردند. آنها خوردند و سير شدند و از نعمتهای بی‌حد تو برخوردار گشتند.

²⁶«ولی ايشان نافرمانی كردند و نسبت به تو ياغی شدند. به دستورات تو توجه نكردند و انبيای تو را كه سعی داشتند ايشان را بسوی تو باز گردانند، كشتند و با اين كارها به تو اهانت نمودند.

²⁷پس تو نيز آنها را در چنگ دشمن اسير كردی تا بر ايشان ظلم كنند. اما وقتی از ظلم دشمن نزد تو ناله كردند، تو از آسمان، دعای ايشان را شنيدی و بسبب رحمت عظيم خود رهبرانی فرستادی تا ايشان را از چنگ دشمن نجات دهند.

²⁸ولی وقتی از امنيت برخوردار شدند باز گناه كردند. آنگاه تو به دشمن اجازه دادی بر ايشان مسلط شود. با اين حال، وقتی قومت بسوی تو بازگشتند و كمک خواستند، از آسمان به نالهٔ ايشان گوش دادی و با رحمت عظيم خود ايشان را بارها نجات بخشيدی.

²⁹به ايشان هشدار دادی تا دستورات تو را اطاعت كنند، ولی بجای اطاعت از احكام حياتبخش تو، با تكبر و سرسختی از تو رو برگردانيدند و احكام تو را زير پا گذاشتند.

³⁰سالها با ايشان مدارا كردی و بوسيلۀ روح خود توسط انبياء به ايشان هشدار دادی، ولی ايشان توجه نكردند. پس باز اجازه دادی قومهای ديگر بر ايشان مسلط شوند.

³¹ولی باز بسبب رحمت عظيم خود، ايشان را بكلی از بين نبردی و ترک نگفتی، زيرا تو خدايی رحيم و مهربان هستی!

³²«و حال ای خدای ما، ای خدای عظيم و قادر و مهيب كه به وعده‌های پر از رحمت خود وفا می‌كنی، اين همه رنج و سختی كه كشيده‌ايم در نظر تو ناچيز نيايد. از زمانی كه پادشاهان آشور بر ما پيروز شدند تا امروز، بلاهای زيادی بر ما و پادشاهان و بزرگان و كاهنان و انبياء و اجداد ما نازل شده است.

³³تو عادل هستی و هر بار كه ما را مجازات كرده‌ای به حق بوده است، زيرا ما گناه كرده‌ايم.

³⁴پادشاهان، سران قوم، كاهنان و اجداد ما دستورات تو را اطاعت نكردند و به اخطارهای تو گوش ندادند.

³⁵در سرزمين پهناور و حاصلخيزی كه به ايشان دادی از نعمت‌های فراوان تو برخوردار شدند، ولی تو را عبادت نكردند و از اعمال زشت خود دست برنداشتند.

³⁶«اما اينک در اين سرزمين حاصلخيز كه به اجدادمان دادی تا از آن برخوردار شويم، برده‌ای بيش نيستيم.

³⁷محصول اين زمين نصيب پادشاهانی می‌شود كه تو بسبب گناهانمان آنها را بر ما مسلط كرده‌ای. آنها هر طور می‌خواهند بر جان و مال ما حكومت می‌كنند و ما در شدت سختی گرفتار هستيم.

³⁸با توجه به اين اوضاع، اينک ای خداوند ما با تو پيمان ناگسستنی می‌بنديم تا تو را خدمت كنيم؛ و سران قوم ما همراه لاويان و كاهنان اين پيمان را مهر می‌كنند.»