Read Persian Farsi مزامير 22 Bible Online

مزامير 22 - Persian Farsi bible

مزامير 22

¹ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک كرده‌ای؟ چرا دور ايستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

²شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌كنی.

³با وجود اين، تو پاک ومقدس هستی. پدران ما تو را ستايش كردند و بر تو توكل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛

⁵نزد تو فرياد برآوردند و رهايی يافتند. ايشان بر تو توكل كردند و نوميد و سرافكنده نشدند.

⁶اما من مانند كرم پست شده‌ام؛ مرا انسان بحساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقير شده‌ام.

⁷هر كه مرا می‌بيند، مسخره می‌كند. آنها سر خود را تكان می‌دهند و با طعنه می‌گويند:

⁸«آيا اين همان كسی است كه بر خدا توكل داشت؟ آيا اين همان شخصی است كه می‌گفت خدا او را دوست دارد؟ اگر خدا او را دوست دارد پس چرا نجاتش نمی‌دهد؟»

⁹ای خداوند، اين تو بودی كه مرا از رحم مادرم بدنيا آوردی. وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

¹⁰از شكم مادرم، تو خدای من بوده‌ای و مرا حفظ كرده‌ای.

¹¹اكنون نيز مرا ترک مكن، زيرا خطر در كمين است و غير از تو كسی نيست كه به داد من برسد.

¹²دشمنانم مانند گاوان نر سرزمين «باشان» مرا محاصره كرده‌اند.

¹³همچون شيران درنده دهان خود را باز كرده‌اند تا مرا بدرند.

¹⁴نيرويی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهايم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

¹⁵گلويم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به كامم چسبيده. تو مرا به لب گور كشانده‌ای.

¹⁶دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ كرده‌اند.

¹⁷از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده می‌شوند؛ بدكاران به من خيره شده‌اند.

¹⁸رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند.

¹⁹ای خداوند، از من دور مشو؛ ای قوت من، به ياری من بشتاب!

²⁰جانم را از دم شمشير برهان. جان عزيز مرا از دست بدكاران نجات ده.

²¹مرا از دهان اين شيران برهان؛ مرا از شاخهای اين گاوان وحشی نجات ده!

²²كارهای شگفت‌انگيز تو را برای برادران خود تعريف خواهم كرد. در ميان جماعت خواهم ايستاد و تو را ستايش خواهم كرد.

²³ای قوم خدا، او را سپاس گوييد! ای فرزندان يعقوب، وی را گرامی بداريد! ای بنی‌اسرائيل او را بپرستيد!

²⁴او فقيران را فراموش نمی‌كند و مصيبت آنها را نديده نمی‌گيرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلكه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌كند.

²⁵در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور عزيزانت ادا خواهم نمود.

²⁶فقيران غذا خواهند خورد و سير خواهند شد. طالبان خداوند او را ستايش خواهند كرد. باشد كه آنان هميشه زنده‌دل و كامياب باشند!

²⁷همۀ مردم جهان خداوند را به ياد خواهند داشت؛ همۀ قومها بسوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند كرد.

²⁸زيرا فرمانروايی از آن خداوند است و او بر قومها حكومت می‌كند.

²⁹همۀ متكبران در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند كرد؛ همۀ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

³⁰نسل‌های آينده او را عبادت خواهند كرد، زيرا از پدران خود دربارۀ كارهای خدا خواهند شنيد.

³¹به فرزندانی كه بعد متولد خواهند شد، گفته خواهد شد كه خداوند قوم خود را نجات داده است.