Read Persian Farsi لاويان‌ 13 Bible Online

لاويان‌ 13 - Persian Farsi bible

لاويان‌ 13

¹خداوند اين قوانين را به موسی و هارون داد:

²اگر روی پوست بدن شخصی دمل، جوش يا لكهٔ براقی مشاهده شود، بايد وی را نزد هارون يا يكی از كاهنان نسل او بياورند، چون احتمال دارد آن شخص مبتلا به جذام باشد.

³كاهن لكه را معاينه خواهد كرد. اگر موهايی كه در لكه است سفيد شده باشد و اگر آن لكه از پوست عميق‌تر باشد، پس مرض جذام است و كاهن بايد او را شرعاً نجس اعلام كند.

⁴اگر لكۀ روی پوست سفيد باشد اما عميق‌تر از پوست نباشد و موهايی كه در لكه است سفيد نشده باشد، كاهن بايد او را تا هفت روز جدا از ديگران نگه دارد.

⁵در روز هفتم، كاهن دوباره او را معاينه كند. اگر آن لكه تغيير نكرده باشد و بزرگ نيز نشده باشد، آنوقت كاهن بايد هفت روز ديگر هم او را از مردم جدا نگه دارد.

⁶روز هفتم، كاهن دوباره او را معاينه كند. اگر نشانه‌های مرض كمتر شده و لكه بزرگ نشده باشد، كاهن او را شرعاً طاهر اعلام كند، چون يک زخم معمولی بوده است. كافی است آن شخص لباس‌هايش را بشويد تا شرعاً طاهر شود.

⁷ولی اگر پس از آنكه كاهن او را طاهر اعلام كرد، آن لكه بزرگ شود، بايد دوباره نزد كاهن بيايد.

⁸كاهن باز به آن نگاه كند، اگر لكه بزرگ شده باشد آنوقت او را نجس اعلام كند، زيرا اين جذام است.

⁹شخصی را كه گمان می‌رود مرض جذام دارد بايد نزد كاهن بياورند

¹⁰و كاهن او را معاينه كند. اگر آماس چركی سفيدی در پوست باشد و موهای روی آن نيز سفيد شده باشد،

¹¹اين جذام مزمن است و كاهن بايد او را نجس اعلام كند. ديگر نبايد او را برای معاينات بيشتر نگه داشت، چون مرض وی قطعی است.

¹²ولی اگر كاهن ديد كه مرض جذام پخش شده و بدنش را از سر تا پا پوشانيده است، آنوقت كاهن بايد اعلام كند كه او طاهر است چون تمام بدنش سفيد شده است.

¹³

¹⁴ولی اگر در جايی از بدنش زخم بازی باشد، او را بايد شرعاً نجس اعلام كند چون زخم باز نشانۀ جذام است.

¹⁵

¹⁶اما اگر آن زخم باز سفيد شود آن شخص بايد نزد كاهن باز گردد. كاهن آن را معاينه كند و اگر زخم سفيد شده باشد، آنگاه او را طاهر اعلام كند.

¹⁷

¹⁸اگر در پوست بدن كسی دملی به وجود بيايد و پس از مدتی خوب بشود،

¹⁹ولی در جای آن، آماسی سفيد يا لكه‌ای سفيد مايل به سرخ باقی مانده باشد، آن شخص بايد برای معاينه نزد كاهن برود.

²⁰اگر كاهن ديد كه لكه عميق‌تر از پوست است و موهايی كه در آن است سفيد شده است، آنوقت بايد او را نجس اعلام كند چون مرض جذام از آن دمل بيرون زده است.

²¹ولی اگر كاهن ببيند كه موهای سفيدی در لكه نيست و لكه نيز عميق‌تر از پوست نيست و رنگ آن هم روشن‌تر شده است، آنوقت كاهن او را هفت روز از مردم جدا نگه دارد.

²²اگر در آن مدت لكه بزرگ شد كاهن بايد او را شرعاً نجس اعلام كند، زيرا اين جذام است.

²³ولی اگر لكه بزرگ نشد، اين لكه فقط جای دمل است و كاهن بايد او را طاهر اعلام نمايد.

²⁴اگر كسی دچار سوختگی شود و در جای سوختگی لكه سفيد يا سفيد مايل به سرخ بوجود آيد،

²⁵آنوقت كاهن بايد لكه را معاينه كند. اگر موهای روی آن لكه سفيد شده و جای سوختگی عميق‌تر از پوست بدن باشد، اين مرض جذام است كه در اثر سوختگی بروز كرده و كاهن بايد او را نجس اعلام كند.

²⁶ولی اگر كاهن ببيند كه درلكه، موهای سفيدی نيست و لكه عميق‌تر از پوست بدن به نظر نمی‌آيد و كمرنگ می‌شود، كاهن بايد هفت روز او را از مردم جدا نگه داشته،

²⁷روز هفتم دوباره او را معاينه كند. اگر لكه بزرگ شده باشد، كاهن بايد او را نجس اعلام كند، زيرا اين جذام است.

²⁸ولی اگر لكه بزرگ نشده و كمرنگ شده باشد، اين فقط جای سوختگی است و كاهن بايد اعلام نمايد كه او شرعاً طاهر است، زيرا اين لكه فقط جای سوختگی است.

²⁹اگر مردی يا زنی روی سر يا چانه‌اش لكه‌ای داشته باشد، كاهن بايد او را معاينه كند. اگر به نظر آيد كه لكه عميق‌تر از پوست است و موهای زرد و باريكی در لكه پيدا شود، كاهن بايد او را نجس اعلام كند، زيرا اين، جذام است.

³⁰

³¹ولی اگر معاينۀ كاهن نشان داد كه لكه عميق‌تر از پوست نيست و در ضمن موهای سياه نيز در آن ديده نمی‌شود، آنوقت بايد او را هفت روز از مردم جدا نگاه داشت

³²و روز هفتم دوباره وی را معاينه كرد. اگر لكه بزرگ نشده باشد و موهای زردی نيز در آن نمايان نشده باشد، و اگر لكه عميق‌تر از پوست به نظر نيايد،

³³آنگاه شخص بايد موی اطراف زخمش را بتراشد (ولی نه روی خود لكه را) و كاهن هفت روز ديگر او را از مردم جدا نگه دارد.

³⁴روز هفتم باز معاينه شود و اگر لكه بزرگ نشده باشد و از پوست عميق‌تر به نظر نيايد، كاهن او را شرعاً طاهر اعلام نمايد. او بعد از شستن لباس‌هايش طاهر خواهد بود.

³⁵ولی اگر بعداً اين لكه بزرگ شود، آنوقت كاهن بايد دوباره او را معاينه كند و بی‌آنكه منتظر بماند تا موهای زرد ببيند، او را نجس اعلام كند.

³⁶

³⁷ولی اگر معلوم شود كه لكه تغييری نكرده و موهای سياهی نيز در آن ديده می‌شود، پس او شفا يافته و جذامی نيست و كاهن بايد او را شرعاً طاهر اعلام كند.

³⁸اگر مرد يا زنی لكه‌های سفيدی روی پوست بدنش داشته باشد

³⁹كاهن بايد او را معاينه كند. اگر اين لكه‌ها سفيد كمرنگ باشند، اين يک لكۀ معمولی است كه در پوست بروز كرده است. بنابراين آن شخص طاهر است.

⁴⁰اگر موی سر مردی در جلو يا عقب سرش ريخته باشد، اين نشانهٔ جذام نيست،

⁴¹

⁴²اما چنانچه در سر طاس او لكۀ سفيد مايل به سرخی وجود داشته باشد، ممكن است جذام باشد كه از آن بيرون زده است.

⁴³در آنصورت كاهن بايد او را معاينه كند. اگر روی سر او آماس سفيد مايل به سرخ باشد، او جذامی است و كاهن بايد او را شرعاً نجس اعلام كند.

⁴⁴

⁴⁵وقتی معلوم شود كسی جذامی است، او بايد لباس پاره بپوشد و بگذارد موهايش ژوليده بماند و قسمت پايين صورت خود را پوشانيده، درحين حركت فرياد بزند: «جذامی! جذامی!»

⁴⁶تا زمانی كه مرض باقی باشد، او شرعاً نجس است و بايد بيرون از اردوگاه، تنها بسر برد.

⁴⁷اگر گمان رود كه مرض جذام[۴] به لباس يا پارچۀ پشمی يا كتانی و يا يک تكه چرم يا شی چرمی سرايت كرده،

⁴⁸

⁴⁹زيرا لكهای مايل به سبز يا قرمز در آن ديده می‌شود، بايد آن را به كاهن نشان داد.

⁵⁰كاهن لكه را ببيند و آن پارچه يا شی را مدت هفت روز نگه دارد

⁵¹و روز هفتم دوباره به آن نگاه كند. اگر لكه پخش شده باشد، اين مرض، جذام مسری است و آن پارچه يا شی نجس می‌باشد،

⁵²و كاهن بايد آن را بسوزاند، چون جذام مسری در آن است و بايد بوسيلهٔ آتش آن را از بين برد.

⁵³ولی اگر لكه پخش نشده باشد،

⁵⁴كاهن بايد دستور دهد كه شی مظنون شسته شود و هفت روز ديگر آن را نگه دارند.

⁵⁵اگر بعد از آن مدت، رنگ لكه تغيير نكرد، هر چند پخش هم نشده باشد، نجس است و بايد سوزانده شود، خواه لكه روی آن و خواه زير آن باشد.

⁵⁶اما اگر كاهن ببيند كه لكه بعد از شستن كمرنگ‌تر شده، آنوقت قسمت لكه‌دار را از پارچه يا شی چرمی جدا كند.

⁵⁷ولی اگر لكه دوباره ظاهر شود، جذام است و كاهن بايد آن را بسوزاند.

⁵⁸اما چنانچه بعد از شستن، ديگر اثری از لكه پيدا نشد، می‌توان بار ديگر آن شی را شست و بكاربرد.

⁵⁹اين است مقررات مربوط به مرض جذام در لباس پشمی يا كتانی يا هر شی‌ای كه از چرم درست شده باشد.