Read Persian Farsi لاويان‌ 25 Bible Online

لاويان‌ 25 - Persian Farsi bible

لاويان‌ 25

¹هنگامی كه موسی بالای كوه سينا بود، خداوند اين دستورات را برای قوم اسرائيل به او داد: وقتی به سرزمينی كه من به شما می‌دهم رسيديد، هر هفت سال يک بار بگذاريد زمين در حضور من استراحت كند.

³شش سال زمينهای زراعتی خود را بكاريد، درختان انگورتان را هرس نماييد و محصولات خود را جمع كنيد،

⁴ولی در طول سال هفتم زمين را وقف خداوند كنيد و چيزی در آن نكاريد. در تمام طول آن سال بذری نكاريد و درختان انگورتان را هرس نكنيد.

⁵حتی نباتات خودرو را برای خود درو نكنيد و انگورها را برای خود نچينيد، زيرا آن سال برای زمين، سال استراحت است.

⁶هر محصولی كه در آن سال برويد برای همه می‌باشد، يعنی برای شما، كارگران و بردگان شما، و هر غريبی كه در ميان شما ساكن است. بگذاريد حيوانات اهلی و وحشی نيز از محصول زمين بخورند.

⁷

⁸هر پنجاه سال يک بار،

⁹در روز كفاره كه روز دهم از ماه هفتم است، در سراسر سرزمين‌تان شيپورها را با صدای بلند بنوازيد.

¹⁰سال پنجاهم، سال مقدسی است و بايد آزادی برای تمام ساكنان سرزمين اعلام شود. در آن سال بايد تمام مايملک فاميلی كه به ديگران فروخته شده به صاحبان اصلی يا وارثان ايشان پس داده شود و هر كسی كه به بردگی فروخته شده نزد خانواده‌اش فرستاده شود.

¹¹سال پنجاهم، سال يوبيل است. در آن سال نه بذر بكاريد، نه محصولاتتان را درو كنيد، و نه انگورتان را جمع كنيد،

¹²زيرا سال يوبيل برای شما سال مقدسی است. خوراک آن سال شما از محصولات خودرويی باشد كه در مزرعه‌ها می‌رويند.

¹³آری، در طول سال يوبيل هر كسی بايد به ملک اجدادی خود باز گردد. اگر آن را فروخته باشد، دوباره از آن خودش خواهد شد.

¹⁴به همين علت اگر در طول چهل و نه سال آن زمين خريد و فروش شود، بايد قيمت عادلانهٔ زمين را با توجه به نزديک و يا دور بودن سال پنجاهم تعيين كرد. اگر سالهای زيادی به سال پنجاهم مانده باشد قيمت زمين بيشتر و اگر سالهای كمی مانده باشد قيمت، كمتر خواهد بود چون در واقع خريدار، قيمت محصولی را كه در طول اين مدت می‌تواند بدست آورد، می‌پردازد.

¹⁵

¹⁶

¹⁷از خداوند، خدای خود بترسيد و يكديگر را فريب ندهيد.

¹⁸اگر از احكام و قوانين خداوند اطاعت كنيد در آن سرزمين، امنيت خواهيد داشت

¹⁹و زمين محصول خود را خواهد داد و شما سير و آسوده خاطر خواهيد بود.

²⁰شايد بپرسيد: «پس در سال هفتم كه نه اجازه داريم چيزی بكاريم و نه محصولی جمع كنيم، چه بخوريم؟»

²¹جواب اين است: خداوند محصول سال ششم را بقدری بركت می‌دهد كه تا زمان برداشت محصولی كه در سال هشتم كاشته‌ايد باقی بماند و شما از آن بخوريد.

²²

²³به ياد داشته باشيد كه زمين مال خداوند است، و نمی‌توانيد آن را برای هميشه بفروشيد. شما مهمان خداوند هستيد و می‌توانيد فقط از محصول زمين استفاده كنيد.

²⁴هنگام فروش زمين، بايد قيد شود كه هر وقت فروشنده بخواهد، می‌تواند زمين را بازخريد نمايد.

²⁵اگر كسی تنگدست شد و مقداری از زمين خود را فروخت، آنوقت نزديكترين خويشاوند او می‌تواند زمين را بازخريد نمايد.

²⁶اما اگر كسی را نداشته باشد كه آن را بازخريد كند ولی خود او پس از مدتی به اندازهٔ كافی پول به دست آورد،

²⁷آنگاه، هر وقت كه بخواهد می‌تواند با در نظر گرفتن مقدار محصولی كه تا سال پنجاهم از زمين حاصل می‌شود، قيمت آن را بپردازد و زمين را پس بگيرد.

²⁸ولی اگر صاحب اصلی نتواند آن را بازخريد نمايد، زمين تا سال يوبيل از آن مالک جديدش خواهد بود، ولی در سال يوبيل بايد دوباره آن را به صاحبش برگرداند.

²⁹اگر مردی خانهٔ خود را كه در شهر است بفروشد، تا يک سال مهلت دارد آن را بازخريد نمايد.

³⁰اگر در طی آن سال بازخريد نكرد آنوقت برای هميشه مال صاحب جديدش خواهد بود و در سال يوبيل به صاحب اصلی‌اش پس داده نخواهد شد.

³¹اما خانه‌هايی را كه در روستاهای بدون حصار قرار دارند، می‌توان مثل زمين زراعتی در هر زمان بازخريد نمود و در سال يوبيل بايد آنها را به صاحبان اصلی بازگردانيد.

³²اما يک استثناء وجود دارد: خانه‌های لاويها، حتی اگر در شهر نيز باشند، در هر موقع قابل بازخريد خواهند بود

³³و بايد در سال پنجاهم به صاحبان اصلی پس داده شوند، چون به لاويها مثل قبيله‌های ديگر زمين زراعتی داده نمی‌شود، بلكه فقط در شهرهای خودشان به ايشان خانه داده می‌شود.

³⁴لاويها اجازه ندارند مزرعه‌های حومۀ شهر خود را بفروشند، زيرا اينها ملک دايمی ايشان است.

³⁵اگر يكی از هم نژادان اسرائيلی تو فقير شد، وظيفۀ توست كه به او كمک كنی. پس از او دعوت كن تا به خانۀ تو بيايد و مثل مهمان با تو زندگی كند.

³⁶از او هيچ سود نگير، بلكه از خدای خود بترس و بگذار برادرت با تو زندگی كند.

³⁷برای پولی كه به او قرض می‌دهی سود نگير و بدون منفعت به او خوراک بفروش،

³⁸زيرا خداوند، خدايتان، شما را از سرزمين مصر بيرون آورد تا سرزمين كنعان را به شما بدهد و خدای شما باشد.

³⁹اگر يكی از هم نژادان اسرائيلی تو فقير شد و خود را به تو فروخت، تو نبايد با او مثل برده رفتار كنی،

⁴⁰بلكه بايد با او مثل كارگر روزمزد يا مهمان رفتار كنی و او فقط تا سال يوبيل برای تو كار كند.

⁴¹در آن سال او بايد با پسرانش از پيش تو برود و نزد فاميل و املاک خود بازگردد.

⁴²شما بندگان خداوند هستيد و خداوند شما را از مصر بيرون آورد، پس نبايد به بردگی فروخته شويد.

⁴³با ايشان با خشونت رفتار نكن و از خدای خود بترس.

⁴⁴اما اجازه داريد بردگانی از اقوامی كه در اطراف شما ساكنند خريداری كنيد

⁴⁵و همچنين می‌توانيد فرزندان غريبانی را كه در ميان شما ساكنند بخريد، حتی اگر در سرزمين شما بدنيا آمده باشند.

⁴⁶آنان بردگان هميشگی شما خواهند بود و بعد از خودتان می‌توانيد ايشان را برای فرزندانتان واگذاريد. ولی با برادرانتان از قوم اسرائيل چنين رفتار نكنيد.

⁴⁷اگر غريبی كه در ميان شما ساكن است ثروتمند شد و يک اسرائيلی، فقير گرديد و خود را به آن غريب يا به يكی از افراد خاندان او فروخت،

⁴⁸يكی از برادرانش يا عمويش يا پسر عمويش يا يكی از اقوام نزديكش می‌تواند او را بازخريد نمايد. اگر خود او هم پولی بدست آورد، می‌تواند خود را بازخريد نمايد.

⁴⁹

⁵⁰او با بازخريدكننده‌اش بايد از سال برده شدنش تا سال يوبيل را حساب كند. بهای آزادی او بايد مساوی مزد يک كارگر درهمان مدت باشد.

⁵¹اگر تا سال يوبيل مدت زيادی باقی مانده باشد، او پول بيشتری برای آزادی خود بپردازد و اگر كم مانده باشد پول كمتری.

⁵²

⁵³اگر خود را به غريبه‌ای بفروشد آن غريبه بايد با او مثل يک كارگر روزمزد رفتار كند؛ نبايد با او با خشونت رفتار نمايد.

⁵⁴اگر پيش از فرا رسيدن سال يوبيل بازخريد نشود، بايد در آن سال، خود و فرزندانش آزاد گردند،

⁵⁵چون شما بندگان خداوند هستيد و او شما را از سرزمين مصر بيرون آورد. او خداوند، خدای شماست.