Read Persian Farsi لاويان‌ 27 Bible Online

لاويان‌ 27 - Persian Farsi bible

لاويان‌ 27

¹خداوند اين مقررات را توسط موسی به قوم اسرائيل داد: هرگاه شخصی به موجب نذری به خداوند وقف شود، می‌تواند مبلغ معينی بپردازد و خود را از وقف آزاد سازد.

³مردی كه سنش بين بيست تاشصت سال باشد، پنجاه مثقال نقره بپردازد.

⁴زنی كه سنش بين بيست تا شصت سال باشد سی مثقال نقره،

⁵پسران پنج تا بيست ساله، بيست مثقال نقره و دختران پنج تا بيست ساله، ده مثقال نقره بپردازند.

⁶برای پسر يک ماهه تا پنج ساله، پنج مثقال نقره و برای دختر يک ماهه تا پنج ساله، سه مثقال نقره پرداخت شود.

⁷مرد از شصت سال به بالا، پانزده مثقال نقره و زن از شصت سال به بالا، ده مثقال نقره بپردازد.

⁸ولی اگر كسی فقيرتر از آن باشد كه بتواند اين مبلغ را بپردازد، نزدكاهن‌آورده شود و كاهن مبلغی را تعيين كند كه او قادر به پرداخت آن باشد.

⁹اگر كسی حيوانی كه مورد قبول خداوند است نذر كند بايد همان حيوان را تقديم نمايد زيرا اين نذر مقدس است و نمی‌توان آن را عوض كرد. نذر كننده تصميم خود را دربارهٔ چيزی كه برای خداوند نذر كرده است تغيير ندهد و خوب را با بد يا بد را با خوب عوض نكند. اگر چنين كند، اولی و دومی، هر دو از آن خداوند خواهند بود.

¹¹ولی اگر حيوانی كه برای خداوند نذر شده آن نوع حيوانی نيست كه برای قربانی مجاز می‌باشد، صاحبش آن را نزد كاهن بياورد تا قيمتش را تعيين كند و او بايد آن مبلغ را بپردازد.

¹³اگر حيوان ازنوعی است كه می‌توان آن را بعنوان قربانی تقديم نمود ولی صاحبش می‌خواهد آن را بازخريد نمايد، در آنصورت علاوه بر قيمتی كه كاهن تعيين می‌كند، بايد يک پنجم قيمت آن را نيز اضافه بپردازد.

¹⁴اگر كسی خانۀ خود را وقف خداوند كند ولی بعد بخواهد آن را بازخريد نمايد، كاهن بايد قيمت خانه را تعيين كند و نذر كننده، اين مبلغ را به اضافه يک پنجم بپردازد. آنوقت خانه دوباره از آن خودش خواهد بود.

¹⁶اگر كسی قسمتی از زمين خود را وقف خداوند كند، ارزش آن به تناسب مقدار بذری كه در آن می‌توان كاشت تعيين شود. قطعه زمينی كه صد كيلو جو در آن پاشيده شود، پنجاه مثقال نقره ارزش دارد.

¹⁷اگر شخصی در سال يوبيل مزرعۀ خود را وقف خداوند كند، در آنصورت قيمت زمين برابر با قيمت محصول پنجاه سالهٔ آن خواهد بود.

¹⁸ولی اگر بعد از سال يوبيل باشد، آنوقت كاهن قيمت زمين را به تناسب تعداد سالهايی كه به سال يوبيل بعدی باقی مانده است، تعيين خواهد كرد.

¹⁹اگر آن شخص تصميم بگيرد آن مزرعه را بازخريد نمايد، بايستی علاوه بر قيمتی كه كاهن تعيين می‌نمايد يک پنجم هم اضافه بپردازد و مزرعه دوباره مال خودش خواهد شد.

²⁰ولی اگر مزرعه را بدون اينكه بازخريد نموده باشد، به ديگری بفروشد، ديگر هرگز حق بازخريد آن را نخواهد داشت.

²¹وقتی كه درسال يوبيل آن زمين آزاد شود، بعنوان موقوفه متعلق به خداوند خواهد بود و بايد به كاهنان داده شود.

²²اگر كسی مزرعه‌ای را كه خريده است، وقف خداوند كند ولی آن مزرعه قسمتی از ملک خانوادگی او نباشد،

²³كاهن بايد ارزش آن را به تناسب مقدار سالهايی كه تا سال يوبيل مانده، تعيين كند، و او هم بايد همانروز مبلغ تعيين شده را بپردازد. اين مبلغ به خداوند تعلق دارد.

²⁴در سال يوبيل مزرعه به صاحب اصلی آن كه از او خريداری شده، بازپس داده شود.

²⁵تمام قيمت‌گذاری‌ها بايد مطابق قيمت تعيين شده باشد.

²⁶اولين نوزاد هر حيوانی متعلق به خداوند است، پس كسی نمی‌تواند آن رابرای خداوند نذر كند. اولين نوزاد حيوان حلال گوشت را می‌توان به خداوند تقديم كرد.

²⁷اما نوزاد حيوان حرام گوشت را كه نمی‌توان برای خداوند قربانی كرد، می‌توان با پرداخت قيمتی كه كاهن برای آن تعيين می‌كند به اضافۀ يک پنجم، بازخريد نمود. اگر صاحبش نخواهد آن را بازخريد كند، كاهن می‌تواند آن را به شخص ديگری بفروشد.

²⁸اما چيزی كه تماماً وقف خداوند شده باشد[۸] ، چه انسان، چه حيوان و چه مزرعۀ خانوادگی، هرگز فروخته يا بازخريد نشود چون برای خداوند بسيار مقدس است.

²⁹كسی كه در دادگاه به مرگ محكوم شده باشد نمی‌تواند جان خود را بازخريد نمايد، بلكه بايد حتماً كشته شود.

³⁰ده يک محصول زمين، چه از غله و چه از ميوه، از آن خداوند است و مقدس می‌باشد.

³¹اگر كسی بخواهد اين ميوه ياغله را بازخريد نمايد، بايد يک پنجم به قيمت اصلی آن اضافه كند.

³²ده يک گله و رمه از آن خداوند است. وقتی حيوانات شمرده می‌شوند، هر دهمين حيوان متعلق به خداوند است.

³³صاحب گله نبايد حيوانات را طوری قرار دهد كه حيوانات بد برای خداوند جدا شوند و نبايد جای حيوان خوب را با بد عوض كند. اگر چنين كند، هر دو حيوان متعلق به خداوند خواهند بود و ديگر هرگز حق بازخريد آنها را نخواهد داشت.

³⁴اين است دستوراتی كه خداوند در كوه سينا توسط موسی به قوم اسرائيل داد.