Read Persian Farsi اِرميا 15 Bible Online

اِرميا 15 - Persian Farsi bible

اِرميا 15

¹آنگاه خداوند به من فرمود: «حتی اگر موسی و سموئيل در حضور من می‌ايستادند و برای اين قوم شفاعت می‌نمودند، بر ايشان ترحم نمی‌كردم. اين قوم را از نظرم دور كن تا بروند.

²اگر از تو بپرسند كه به كجا بروند، از جانب من بگو كه آنكه محكوم به مرگ است، بسوی مرگ؛ آنكه محكوم است با شمشير كشته شود، بسوی شمشير؛ آنكه محكوم است با قحطی هلاک گردد، بسوی قحطی و آنكه محكوم به اسيری است بسوی اسارت و بردگی!

³من چهار هلاک كننده بر آنان خواهم فرستاد: شمشير، تا آنان را بكشد؛ سگان، تا آنان را بدرند؛ لاشخورها، تا آنان را بخورند؛ حيوانات وحشی، تا آنان را تكه پاره كنند.

⁴«بسبب كارهای بدی كه منسی، پسر حزقيا، پادشاه يهودا در اورشليم كرد، ايشان را به چنان مجازات سختی خواهم رساند كه مردم دنيا از سرنوشتشان وحشت نمايند!

⁵«ای اهالی اورشليم، چه كسی ديگر دلش به حال شما می‌سوزد؟ چه كسی برای شما گريه و زاری می‌كند؟ چه كسی حتی حاضر می‌شود به خود زحمت بدهد تا احوالتان را جويا شود؟

⁶شما مرا ترک كرده و از من روگردانده‌ايد، پس من نيز دست خود را دراز می‌كنم تا شما را نابود كنم، چون ديگر از رحم كردن به شما خسته شده‌ام!

⁷كنار دروازه‌های شهرهايتان، شما را غربال خواهم كرد. فرزندانتان را از شما گرفته، نابودتان خواهم ساخت، چون نمی‌خواهيد از گناه دست برداريد.

⁸شمار بيوه زنانتان مانند ريگهای ساحل زياد خواهد شد؛ به هنگام ظهر، مردان جوان را كشته و مادرانشان را داغدار خواهم ساخت؛ كاری خواهم كرد كه وحشت ناگهانی همۀ آنها را فرا گيرد.

⁹مادری كه صاحب هفت فرزند می‌باشد از غصه به حال مرگ خواهد افتاد، چون تمام پسرانش كشته خواهند شد؛ خورشيد زندگی او بزودی غروب می‌كند! او بی‌اولاد و رسوا خواهد شد! هر كه را زنده باقی مانده باشد به دم شمشير خواهم سپرد!»

¹⁰گفتم: «وای كه چه مرد بدبختی هستم! ای كاش مادرم مرا بدنيا نياورده بود! به هر جا كه می‌روم، بايد با همه مباحثه و مجادله كنم؛ نه به كسی پول به نزول داده‌ام، نه از كسی پول به نزول گرفته‌ام، با اين وجود همه نفرينم می‌كنند!»

¹¹خداوند فرمود: «يقين بدان آينده‌ات نيكو خواهد بود؛ مطمئن باش كه دشمن را وادار خواهم ساخت كه به هنگام گرفتاری و بدبختی از تو درخواست كمک نمايد.

¹²«كسی نمی‌تواند ميله‌های آهنی را بشكند، بخصوص آهن سرزمينهای شمال[۶] را كه با مفرغ مخلوط شده باشد؛ همينطور سرسختی اين قوم را نيز كسی نمی‌تواند درهم بشكند! پس بسبب همۀ گناهانشان در تمام اين سرزمين، ثروت و گنجهايشان را بعنوان غنيمت بدست دشمن خواهم سپرد.

¹⁴اجازه خواهم داد تا دشمنانشان ايشان را مانند برده به سرزمينی ببرند كه قبلاً هرگز در آنجا نبوده‌اند؛ زيرا آتش خشم من شعله‌ور شده، ايشان را خواهد سوزاند!»

¹⁵آنگاه عرض كردم: «خداوندا، تو می‌دانی بخاطر توست كه اينهمه توهين و ناسزا می‌شنوم! پس مرا به يادآور و از من مراقبت نما! انتقام مرا از آزار دهندگانم بگير؛ نسبت به آنها آنقدر صبور نباش تا موفق شوند مرا بكشند.

¹⁶آنچه به من تاب و تحمل می‌دهد، كلام توست كه خوراک روح گرسنۀ من است؛ كلام تو دل اندوهگين مرا شاد و خرم می‌سازد. ای خداوند قادرمتعال، چه افتخار بزرگی است كه نام تو را بر خود دارم!

¹⁷در ضيافتهای مردم خوشگذران شركت نكرده‌ام بلكه به دستور تو به تنهايی نشسته از به ياد آوردن گناهان ايشان از خشم لبريز می‌شوم.

¹⁸چرا درد من دايمی است؟ چرا زخمهای من التيام نمی‌يابند؟ آيا می‌خواهی مرا نااميد كنی و برای جان تشنۀ من، سراب باشی؟»

¹⁹خداوند جواب داد: «سخنان بيهوده مگو؛ سخنان سنجيده بر زبان بران! فقط زمانی خواهم گذارد پيام‌آور من باشی كه نزد من بازگردی و تماماً به من توكل نمايی؛ در آنصورت بجای آنكه آنها بر تو تأثير بگذارند، تو بر آنها تأثير خواهی گذاشت.

²⁰همانگونه كه تسخير شهری با ديوارهای محكم ميسر نيست، من نيز تو را در برابر آنها مانند ديواری از مفرغ خواهم ساخت؛ آنها با تو خواهند جنگيد، اما پيروز نخواهند شد، چون من با تو هستم تا از تو دفاع كنم و رهايی‌ات دهم.

²¹بلی، من تو را از چنگ اين اشخاص بدكار بيرون می‌كشم و از شر اين مردم سنگدل نجات می‌دهم.»