Read Persian Farsi اِرميا 2 Bible Online

اِرميا 2 - Persian Farsi bible

اِرميا 2

¹بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود كه بروم و به اهالی اورشليم بگويم كه خداوند می‌فرمايد: «گذشته‌ها را به ياد می‌آورم، زمانی را كه تازه عروس بودی! در آن روزها چقدر مشتاق بودی كه مورد پسند من باشی! چقدر مرا دوست می‌داشتی! حتی در بيابانهای خشک و سوزان نيز همراهم می‌آمدی.

³ای اسرائيل، تو در آن روزها قوم مقدس من و نخستين فرزند من بودی. اگر كسی به تو آزار می‌رساند او را محكوم كرده، به بلايی سخت گرفتار می‌ساختم.

⁴«ای قوم اسرائيل، چرا پدران شما از من دل كندند؟ چه كوتاهی در حق ايشان كردم كه از من رو برگرداندند و دچار حماقت شده، به بت‌پرستی رو آوردند؟

⁶گويا فراموش كردند كه اين من بودم كه ايشان را از مصر نجات داده، در بيابانهای خشک و سوزان هدايت كردم، و از سرزمينهای خطرناک پر از گودال و از شوره‌زارهای مرگبار عبور دادم از مكانهای غيرمسكونی كه حتی كسی از آن عبور نمی‌كند

⁷و آنها را به سرزمينی حاصلخيز آوردم تا از محصول و بركات آن برخوردار شوند؛ اما ايشان آنجا را به گناه و فساد كشيدند و ميراث مرا به شرارت آلوده ساختند.

⁸حتی كاهنانشان هم در فكر من نبودند، و داورانشان نيز به من اعتنايی نكردند، حكام ايشان برضد من برخاستند و انبيای آنها بت بعل را پرستيدند و عمر خود را با كارهای بيهوده تلف كردند.

⁹«بنابراين من شما را محكوم می‌كنم! حتی در سالهای آينده، فرزندان و نوه‌های شما را نيز محكوم خواهم كرد!

¹⁰«به سرزمينهای اطراف نگاه كنيد! ببينيد آيا می‌توانيد در جايی قومی بيابيد كه خدايانشان را با خدايان تازه عوض كرده باشند با اينكه خدايانشان واقعاً خدا نيستند! كسانی را به جزيره قبرس در غرب و به صحرای قيدار در شرق بفرستيد و ببينيد آيا در آنجا تا بحال چنين اتفاق غريبی رخ داده است؟ اما قوم من از خدايی كه موجب سربلندی‌شان بود روگردان شده، بدنبال بتهای بی‌جان رفته‌اند!

¹²آسمانها از چنين كاری حيرت‌زده شده، به خود می‌لرزند؛

¹³زيرا قوم من مرتكب دو خطا شده‌اند: اول اينكه، مراكه چشمۀ آب حيات هستم ترک نموده‌اند و دوم اينكه رفته‌اند و برای خود حوضهايی شكسته ساخته‌اند كه نمی‌تواند آب را در خود نگه دارد!»

¹⁴مگر قوم اسرائيل، برای بندگی و غلامی انتخاب شده كه اينگونه اسير گشته، به جای دور برده می‌شود؟

¹⁵سپاهيان نيرومند شمال مانند شيران غران بسوی سرزمين اسرائيل در حركتند تا آن را ويران ساخته، شهرهايش را بسوزانند و با خاک يكسان كنند.

¹⁶نيروهای مصر نيز برضد او برخاسته، از شهرهای خود «ممفيس» و «تحفنيس» می‌آيند تا عظمت و قدرت اسرائيل را درهم بكوبند.

¹⁷ای اورشليم، تو خود باعث شدی كه چنين بلايی بر تو نازل شود، چون وقتی خداوند، خدايت می‌خواست تو را راهنمايی كند، از او سرپيچی كردی!

¹⁸خداوند، خدای قادر متعال می‌فرمايد: «از اتحاد با مصر و آشور چه نفعی برده‌ای؟ شرارت و گناه خودت، تو را تنبيه و مجازات خواهد كرد. آنگاه خواهی ديد كه سرپيچی از خدا و بی‌احترامی به او چه سرانجام بدی دارد!

²⁰از مدتها پيش يوغ مرا از گردنت باز كردی، رشته‌های انس و الفت خود را با من بريدی و با كمال بی‌شرمی از من سرپيچی كردی؛ روی هر تپه و زير هر درخت زانو زدی و به بت‌پرستی سرگرم شدی.

²¹«وقتی می‌خواستم تو را همچون نهالی بكارم، با دقت، بهترين بذر را انتخاب كردم. پس چه شد كه نهالی فاسد و بی‌مصرف شدی؟

²²با هر چه كه خود را بشويی، پاک نخواهی شد. به گناهی آلوده شده‌ای كه پاک شدنش محال است؛ گناه تو هميشه در نظرم خواهد ماند.

²³چگونه می‌توانی بگويی كه منحرف نشده‌ای و بت نپرستيده‌ای؟ ای ماده شتر بی‌قرار كه بدنبال جفت می‌گردی، به همۀ دشتهای سرزمينت نگاه كن و خطاهای خويش را ملاحظه نما و به گناهان هولناكت اعتراف كن!

²⁴تو مثل گورخری هستی كه شهوتش او را به بيابان می‌كشاند و كسی نمی‌تواند جلو او را بگيرد. هر گورخر نری كه تو را بخواهد بی‌هيچ زحمتی تو را بدست می‌آورد، چون خودت را در آغوشش می‌اندازی!

²⁵چرا از اينهمه دوندگی خسته كننده در پی بتها دست برنمی‌داری؟ تو در جواب می‌گويی: نه، ديگر نمی‌توانم برگردم. من عاشق اين بتهای بيگانه شده‌ام و ديگر قادر به دل كندن نيستم.

²⁶«قوم من مانند دزدی كه در حال دزدی گرفتار می‌شود، خجل و شرمگين خواهد شد؛ پادشاهان، بزرگان، كاهنان و انبياء نيز به همين وضع دچار خواهند گرديد. چوب تراشيده را پدر خود و بتی را كه از سنگ ساخته شده، مادر خود می‌خوانند؛ ولی وقتی در زحمت و مصيبت گرفتار می‌شوند نزد من آه و ناله می‌كنند تا نجاتشان دهم!

²⁸بگذاريد بتهايی كه خود ساخته‌ايد، در زمان مصيبت، شما را نجات دهند! شما كه به تعداد شهرهای يهودا بت داريد!

²⁹ديگر به من پناه نياوريد، چون شما همه ياغی هستيد.

³⁰فرزندان شما را تنبيه كرده‌ام، ولی چه فايده، چون خود را اصلاح نكردند! همچون شيری كه شكار خود را می‌كشد، شما هم انبيای مرا كشته‌ايد.

³¹«ای قوم من، به كلام من گوش فرا دهيد: آيا من در حق بنی‌اسرائيل بی‌انصافی كرده‌ام؟ آيا برای ايشان مانند يک زمين تاريک و پربلا بوده‌ام؟ پس چرا قوم من می‌گويند: سرانجام از دست خدا رها شديم، ديگر نمی‌خواهيم با چنين خدايی سروكار داشته باشيم!

³²«آيا ممكن است دوشيزه‌ای زيور آلاتش را از ياد ببرد؟ آيا امكان دارد تازه عروسی، لباس عروسی‌اش را فراموش كند؟ با اين حال، قوم من سالهاست مرا كه برايشان همچون گنجی گرانبها بوده‌ام، فراموش كرده‌اند!

³³«چقدر ماهرانه فاسقان را بسوی خود جلب می‌كنيد! حتی با سابقه‌ترين زنان بدكاره هم می‌توانند از شما چيزهايی بياموزند!

³⁴لباستان به خون فقيران بی‌گناه آغشته است كه آنها را نه برای سرقت اموالتان، بلكه بی‌جهت كشته‌ايد!

³⁵با اينحال می‌گوييد: ما بی‌گناهيم و كاری نكرده‌ايم كه خدا خشمگين شود! اما من شما را بشدت مجازات می كنم، چون می‌گوييد: بی‌گناهيم!

³⁶«مدام بدنبال هم‌پيمانان جديد می‌گرديد، اما همانگونه كه آشور شما را رها كرد، مصر نيز كمكی به شما نخواهد كرد.

³⁷از آنجا نيز نااميد و سرافكنده باز خواهيد گشت، چون خداوند كسانی را كه شما به ايشان تكيه می‌كنيد طرد كرده است؛ باوجود تمام كمک‌های ايشان، باز هم كاری از پيش نخواهيد برد.»