Read Persian Farsi اِرميا 38 Bible Online

اِرميا 38 - Persian Farsi bible

اِرميا 38

¹اما شفطيا (پسر متان)، جدليا (پسر فشحور)، يوكل (پسر شلميا) و فشحور (پسر ملكيا) شنيدند كه من به مردم چنين می‌گفتم:

²«هر كه در شهر بماند با شمشير و قحط و بيماری خواهد مرد، ولی هر كه تسليم بابلی‌ها شود، زنده خواهد ماند.

³خداوند فرموده كه پادشاه بابل حتماً اورشليم را تصرف خواهد كرد!»

⁴پس آنها با شنيدن اين سخنان، نزد پادشاه رفتند و گفتند: «استدعا می‌كنيم كه دستور بفرمايی اين شخص را اعدام كنند، چون سخنانش روحيۀ مردم و اين چند سرباز باقی‌مانده را تضعيف می‌كند. او يک خائن است.»

⁵صدقيای پادشاه موافقت كرد و گفت: «بسيار خوب، هر طور صلاح می‌دانيد، عمل كنيد. من نمی‌توانم برخلاف ميل شما كاری بكنم!»

⁶پس آنها مرا از زندان بيرون آوردند و با طناب به داخل چاهی كه متعلق به شاهزاده ملكيا بود، پايين فرستادند. آن چاه آب نداشت، ولی ته آن پر از گل و لای بود، و من در گل فرو رفتم.

⁷عبدملک حبشی كه خواجه سرا و از مقامات مهم دربار بود، شنيد كه مرا به سياهچال انداخته‌اند. پس با عجله خود را به دروازۀ بنيامين رساند، و به پادشاه كه در آنجا مردم را به حضور می‌پذيرفت گفت:

⁹«ای سرور من، افراد تو كار ظالمانه‌ای كرده‌اند كه ارميا را در چاه انداخته‌اند. او در آنجا از گرسنگی خواهد مرد، چون در شهر يک تكه نان هم پيدا نمی‌شود.»

¹⁰پس پادشاه به عبدملک دستور داد كه سی نفر را با خود ببرد و مرا پيش از آنكه بميرم از چاه بيرون بياورد.

¹¹عبدملک بلافاصله همراه با اين افراد به انبار كاخ رفت و از آنجا مقداری پارچه و لباسهای كهنه برداشت. سپس بر سر چاه آمد و آنها را برای من با طناب پايين فرستاد و

¹²به من گفت: «اين پارچه‌ها و لباس‌های كهنه را زير بغلت بگذار تا وقتی تو را با طناب بالا می‌كشيم، اذيت نشوی!» وقتی من حاضر شدم،

¹³مرا بيرون كشيدند و به زندان قصر پادشاه بازگرداندند تا همانجا بمانم.

¹⁴پس از مدتی، صدقيای پادشاه، بدنبال من فرستاد و مرا در محل دروازۀ سوم خانه خدا به حضور خود آورد و به من گفت: «از تو سؤالی دارم و می‌خواهم حقيقت را هر چه كه هست، به من بگويی!»

¹⁵گفتم: «اگر حقيقت را بگويم، مرا خواهی كشت و اگر تو را راهنمايی و نصيحت كنم، گوش نخواهی كرد.»

¹⁶پس صدقيای پادشاه در نهان برای من قسم خورد و گفت: «به خداوند زنده كه به ما حيات بخشيده، سوگند كه تو را نخواهم كشت و بدست كسانی كه تشنۀ خونت هستند، نخواهم سپرد!»

¹⁷آنگاه به صدقيا گفتم: «خداوند، خدای قادر متعال، خدای اسرائيل فرموده كه اگر تسليم پادشاه بابل شوی، تو و خانواده‌ات زنده خواهيد ماند و اين شهر هم به آتش كشيده نخواهد شد؛

¹⁸ولی اگر تسليم نشوی، بابلی‌ها اين شهر را تصرف كرده، به آتش خواهند كشيد و تو نيز گرفتار خواهی شد!»

¹⁹پادشاه گفت: «من می‌ترسم تسليم شوم، چون ممكن است بابلی‌ها مرا به دست يهوديان طرفدار خود، بسپارند. آنگاه معلوم نيست چه بلايی بر سرم خواهند آورد.»

²⁰جواب دادم: «يقين بدان كه تو را به آنها نخواهند سپرد. استدعا می‌كنم كه از كلام خداوند اطاعت نمايی. اين به نفع توست، چون كشته نخواهی شد.

²¹اما اگر نخواهی تسليم شوی، خداوند در رؤيا به من نشان داد

²²كه تمام زنانی كه در كاخ سلطنتی باقی مانده‌اند، به دست فرماندهان سپاه بابل خواهند افتاد. هنگامی كه ايشان از كاخ بيرون برده می‌شوند، خواهند گفت: «دوستان نزديک پادشاه به او خيانت كرده‌اند و در سختی‌ها او را بحال خود رها نموده‌اند!»

²³تمام زنان و فرزندانت بدست بابلی‌ها خواهند افتاد و خود نيز موفق به فرار نخواهی شد و در چنگ پادشاه بابل گرفتار خواهی گشت و اين شهر در آتش خواهد سوخت!»

²⁴صدقيا گفت: «مواظب باش كسی از گفتگوی ما اطلاع پيدا نكند تا خطری متوجه جانت نباشد!

²⁵هنگامی كه درباريان باخبر شوند كه با تو صحبت كرده‌ام، تو را به مرگ تهديد خواهند نمود تا از موضوع گفتگوی ما آگاهی يابند؛

²⁶ولی به ايشان فقط بگو كه به پادشاه التماس كردم كه مرا به سياهچال خانۀ يوناتان باز نگرداند، چون در آنجا خواهم مرد!»

²⁷همانطور هم شد. طولی نكشيد كه تمام بزرگان، نزد من آمدند و پرسيدند كه با پادشاه چه گفتگويی داشته‌ام. من نيز همانگونه كه پادشاه گفته بود، به آنها جواب دادم. ايشان هم نتوانستند كار ديگری بكنند، زيرا كسی سخنان من و پادشاه را نشنيده بود.

²⁸به اين ترتيب تا روزی كه اورشليم به دست بابلی‌ها افتاد، در زندان قصر پادشاه ماندم.