Read Persian Farsi اِرميا 4 Bible Online

اِرميا 4 - Persian Farsi bible

اِرميا 4

¹خداوند می‌فرمايد: «ای اسرائيل، اگر نزد من بازگردی و دست از بت‌پرستی برداری و به من وفادار بمانی،

²اگر تنها مرا خدای خود بدانی و با انصاف و راستی و درستی زندگی كنی، آنگاه همۀ قومهای جهان با ديدن تو بسوی من خواهند آمد و از من بركت يافته، به من افتخار خواهند نمود.»

³خداوند به اهالی يهودا و اورشليم چنين می‌فرمايد: «زمينِ سختِ دلتان را شخم بزنيد، و تخم خوب را در ميان خارها نكاريد.

⁴دل و وجود خود را از هر آلايش بزداييد، و گرنه آتش خشم من شما را بسبب تمام گناهانتان خواهد سوزاند و كسی نخواهد توانست آن را خاموش كند.

⁵«شيپورها را در تمام سرزمين يهودا به صدا درآوريد! با صدای بلند فرياد برآوريد و به اهالی يهودا و اورشليم اعلان كرده، بگوييد كه به شهرهای امن و حصاردار پناه ببرند!

⁶راه اورشليم را با علامت مشخص كنيد! فرار كنيد و درنگ ننماييد! چون من بلا و ويرانی مهلكی ازسوی شمال بر شما نازل خواهم كرد.

⁷نابود كنندۀ قومها مانند شيری از مخفی گاه خود بيرون آمده، بسوی سرزمين شما در حركت است! شهرهايتان خراب و خالی از سكنه خواهد شد.

⁸پس لباس ماتم بپوشيد و گريه و زاری كنيد، زيرا شدت خشم خداوند هنوز كاهش نيافته است.

⁹در آن روز، دل پادشاه و بزرگان از ترس فرو ريخته، كاهنان متحير و انبياء پريشان خواهند شد.»

¹⁰(خداوندا، مردم از آنچه تو گفتی فريب خورده‌اند! چون تو به اهالی اورشليم وعدۀ آرامش و سلامتی دادی، حال آنكه اكنون شمشير بر گلوی ايشان قرار گرفته است!)

¹¹در آن زمان خداوند از بيابان، بادی سوزان بر ايشان خواهد فرستاد نه بادی ملايم برای زدودن خاشاک خرمن، بلكه طوفانی شديد. به اين ترتيب خداوند هلاكت قوم خود را اعلام می‌كند.

¹³نگاه كن! دشمن مانند ابر بسوی ما می‌آيد؛ عرابه‌های او همچون گردبادند و اسبهايش از عقاب تيزروتر. وای بر ما، چون غارت شده‌ايم!

¹⁴ای اهالی اورشليم دلهای خود را از شرارت پاک كنيد تا نجات يابيد! تا به كی می‌خواهيد افكار ناپاک را در دلتان نگاه داريد؟

¹⁵قاصدان از شهر «دان» تا كوهستان «افرايم»، همه جا مصيبت شما را اعلام می‌كنند.

¹⁶آنها می‌آيند تا به ملتها هشدار دهند و به اورشليم بگويند كه دشمن از سرزمين دور می‌آيد و عليه شهرهای يهودا غريو جنگ برمی‌آورد.

¹⁷خداوند می‌فرمايد: «همانگونه كه كشاورزان، مزرعه‌ای را احاطه می‌كنند، دشمن هم شهر اورشليم را محاصره خواهد كرد، زيرا قوم من برضد من شورش كرده‌اند.

¹⁸ای يهودا، اين بلايا نتيجۀ رفتار و كارهای خود تو است؛ مجازات تو بسيار تلخ است و همچون شمشيری در قلبت فرو رفته است.»

¹⁹دردی طاقت‌فرسا وجودم را فرا گرفته و دلم بيتاب شده است! ديگر نمی‌توانم ساكت و آرام بمانم، چون صدای شيپور دشمن و فرياد جنگ در گوشم طنين افكنده است.

²⁰خرابی از پی خرابی فرا می‌رسد تا سرزمين ما را بكلی ويران كند. ناگهان، در يک چشم بهم زدن، تمام خيمه‌ها غارت می‌شوند و خانه‌ها به ويرانه تبديل می‌گردند.

²¹اين وضع تا به كی طول می‌كشد؟ تا به كی بايد خروش جنگ و صدای شيپور جنگ را بشنوم؟

²²خداوند در جواب می‌فرمايد: «تا وقتی كه قوم من در حماقتشان بمانند! چون ايشان نمی‌خواهند مرا بشناسند. آنها مثل بچه‌های نادان و احمقند؛ برای بدی كردن بسيار استادند، ولی در خوبی كردن هيچ استعدادی ندارند.»

²³به زمين نظر انداختم؛ همه جا ويران بود! به آسمان نگاه كردم؛ آن هم تيره و تار بود!

²⁴به كوه‌ها نظر كردم؛ به خود می‌لرزيدند و تپه‌ها از جا كنده می‌شدند.

²⁵نگاه كردم و ديدم نه آدمی بود و نه پرنده‌ای؛ همه گريخته بودند.

²⁶بوستان، بيابان گرديده و تمام شهرها از حضور خداوند و شدت خشم او خراب شده بود.

²⁷خداوند دستور ويرانی سرزمين يهودا را صادر كرده است. با اين همه، خداوند می‌فرمايد: «اين سرزمين بكلی ويران نخواهد شد و گروه كوچكی باقی خواهد ماند.

²⁸بسبب فرمانی كه بر ضد قومم صادر كرده‌ام، تمام مردم دنيا عزا خواهند گرفت و آسمانها سياه خواهند پوشيد. ولی من ارادۀ خود را اعلام كرده‌ام و آن را تغيير نخواهم داد؛ تصميم خود را گرفته‌ام و از آن بر نخواهم گشت.»

²⁹اهالی شهرها از صدای نزديک شدن سواران و كمانداران فرار خواهند كرد. عده‌ای در بيشه‌ها پنهان خواهند شد و برخی به كوه‌ها خواهند گريخت. شهرها از سكنه خالی شده، مردم از ترس فرار خواهند كرد.

³⁰ای كه غارت شده‌ای چرا ديگر لباس فاخر می‌پوشی و خود را با جواهرات می‌آرايی و به چشمانت سرمه می‌كشی؟ از اين تلاش‌ها هيچ سودی نمی‌بری، چون يارانت از تو برگشته و قصد جانت را دارند.

³¹فريادی به گوشم رسيد مانند نالۀ زنی كه برای اولين بار می‌زايد. اين آه و نالۀ قوم من است كه زير پای دشمنان خود، از نفس افتاده و دست التماس دراز كرده است!