Read Persian Farsi اِرميا 48 Bible Online

اِرميا 48 - Persian Farsi bible

اِرميا 48

¹خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، دربارۀ موآب چنين می‌فرمايد: «وای به حال شهر نبو، زيرا خراب خواهد شد. قريه تايم و قلعه‌هايش ويران و تسخير شده، مردمش رسوا خواهند گشت.

²عظمت و شكوه موآب از بين خواهد رفت. مردم شهر حشبون برای خرابی آن نقشه‌ها كشيده‌اند. می‌گويند: «بياييد ريشۀ اين قوم را از بيخ و بن بركنيم.» شهر مدمين در سكوت و خاموشی فرو خواهد رفت، چون دشمن، ساكنانش را تارومار خواهد كرد. مردم حورونايم فرياد خواهند زد: «نابودی، شكست بزرگ! موآب از بين رفت!» كودكانش نيز ناله سر خواهند داد.

⁴

⁵فراريان، گريه‌كنان از تپه‌های لوحيت بالا خواهند رفت و در سرازيری حورونايم فرياد شكست سر داده، خواهند گفت:

⁶«برای حفظ جانتان فرار كنيد. در بيابانها پنهان شويد!»

⁷ای موآب چون به ثروت و توانايی خود تكيه كردی، پس هلاک خواهی شد، و خدايت، كموش نيز با كاهنان و بزرگانش به سرزمين‌های دور تبعيد خواهند گرديد!

⁸«تمام روستاها و شهرها، چه در دشت باشند چه در دره، همگی خراب خواهند شد، چون من، خداوند، اين را گفته‌ام.

⁹كاش موآب بال می‌داشت و می‌توانست پرواز كند و بگريزد، چون شهرهايش خراب خواهد شد و كسی در آنها باقی نخواهد ماند.

¹⁰ملعون باد كسی كه شمشيرش را با خون تو سرخ نكند! ملعون باد كسی كه كاری را كه خداوند به او سپرده، به سستی انجام دهد!

¹¹«موآب از ابتدای تاريخ خود تاكنون، در امنيت و به دور از جنگ و جدال بسر برده و هرگز به تبعيد نرفته است. موآب همچون شراب دست نخورده‌ای است كه از كوزه‌ای به كوزه‌ای ديگر ريخته نشده و به همين دليل طعم و بوی آن تغيير نكرده است.

¹²ولی بزودی زمانی فرا خواهد رسيد كه من افرادی را بسراغش خواهم فرستاد تا كوزه‌هايش را بر زمين، خالی كنند و بشكنند!

¹³سرانجام، موآب از وجود خدای خود كموش خجل خواهد شد، همانطور كه بنی‌اسرائيل در بيت‌ئيل از گوسالۀ طلايی خود شرمسار شد.

¹⁴«چگونه می‌توانيد به خود بباليد و بگوييد: «ما همگی شجاع و جنگ آزموده هستيم؟»

¹⁵حال آنكه موآب ويران خواهد شد و بهترين جوانانش به قتل خواهند رسيد. من كه پادشاه جهان هستم و نامم خداوند قادر متعال می‌باشد، اين را گفته‌ام.

¹⁶بلا و مصيبت بزودی بر موآب نازل خواهد شد.

¹⁷«ای تمام قومهای مجاور موآب، ای همۀ كسانی كه با شهرت و آوازۀ او آشناييد، برای او ماتم بگيريد! ببينيد قدرت و عظمت او چگونه در هم شكسته است!

¹⁸ای اهالی ديبون، از شكوه و جلالتان به زير بياييد و به خاک سياه بنشينيد، چون كسانی كه موآب را ويران می‌كنند، ديبون را نيز ويران خواهند كرد و تمام برج و باروهايش را خراب خواهند نمود.

¹⁹ای اهالی عروعير، بر سر راه بايستيد و تماشا كنيد و از فراريان و بازماندگان موآب بپرسيد كه چه اتفاقی افتاده است.

²⁰آنها جواب خواهند داد: «موآب به دست دشمن افتاده است. گريه و فرياد سر دهيد و در كناره‌های رود ارنون اعلام كنيد كه موآب ويران شده است.»

²¹«تمام شهرهای واقع در فلات نيز مجازات و خراب شده‌اند، يعنی شهرهای حولون، يهصه، ميفاعت،

²²ديبون، نبو، بيت‌دبلتايم،

²³قريه تايم، بيت‌جامول، بيت‌معون،

²⁴قريوت، بصره، و تمام شهرهای دور و نزديک سرزمين موآب.

²⁵«قدرت موآب درهم شكسته است، شاخهايش بريده شده و بازوهايش شكسته است.

²⁶بگذاريد موآب مثل يک مست، تلوتلو بخورد و بيفتد، چون از فرمان خداوند سرپيچی كرده است. او در قی خود می‌غلطد، بطوری كه همه به او می‌خندند.

²⁷ای موآب، بيادآور چگونه بنی‌اسرائيل را مسخره می‌كردی. با او چنان رفتار می‌كردی كه گويی به همراه دزدان دستگير شده است!

²⁸«ای اهالی موآب، از شهرهای خود فرار كنيد و مثل فاخته‌ها كه در شكاف صخره‌ها آشيانه می‌سازند، در غارها ساكن شويد.

²⁹غرور موآب را همه شنيده‌اند؛ همه از تكبر، نخوت و دل مغرور او باخبرند.

³⁰من، خداوند، از ادعاهای گستاخانه و پوچ او آگاهم؛ و می‌دانم كاری از دستش برنمی‌آيد.

³¹از اين رو برای موآب گريانم و برای اهالی قيرحارس دلم می‌سوزد.

³²بيشتر از آنچه برای مردم يعزير گريستم، برای مردم سبمه خواهم گريست. شهر سبمه، مانند درخت مويی بود كه شاخه‌هايش تا دريای مرده و تايعزير می‌رسيد؛ ولی اكنون ميوه‌ها و انگورهايش را غارتگران از بين برده‌اند.

³³شادی و خرمی از سرزمين حاصلخيز موآب رخت بربسته است؛ از چرخشت‌ها ديگر شراب بيرون نمی‌آيد و كسی انگورها را با فرياد شادی نمی‌افشرد. فريادهايی به گوش می‌رسد، ولی نه فرياد شادی.

³⁴ناله‌ها و فريادهای دلخراش در همه جا شنيده می‌شود از حشبون تا العاله و ياهص، و از صوغر تا حورونايم و عجلت شليشيا. حتی چراگاه‌های سرسبز نمريم نيز خشک شده است.

³⁵«من در موآب تمام كسانی را كه در بتكده‌ها برای بتها قربانی می‌كنند و برای خدايان بخور می‌سوزانند، از بين خواهم برد.

³⁶دلم برای موآب و قيرحارس به فغان آمده، چون تمام دارايی‌شان از ميان رفته است.

³⁷از غم و غصه، موی سر و ريش خود را می‌كنند و دستشان را می‌خراشند و لباس عزا می‌پوشند.

³⁸از تمام خانه‌ها و كوچه‌های موآب صدای آه و ناله بلند است، چون موآب را مثل يک ظرف بی‌مصرف، خرد كرده‌ام.

³⁹ببينيد چگونه درهم شكسته شده است! به صدای شيون و زاری او گوش دهيد! به رسوايی موآب نگاه كنيد! اينک برای همسايگان خود باعث خنده شده است و برای عده‌ای، موجب وحشت!»

⁴⁰خداوند می‌فرمايد: «عقابی با بالهای گشوده برفراز موآب پرواز خواهد كرد و برای تخريب و نابودی بر آن فرود خواهد آمد.

⁴¹شهرها و قلعه‌های موآب تسخير خواهند شد. در آن روز جنگاورانش مانند زنی كه از درد زايمان به خود می‌پيچد، هراسان و پريشان خواهند گشت.

⁴²ديگر قومی به نام موآب وجود نخواهد داشت، چون برضد خداوند طغيان كرده است.

⁴³ای مردم موآب، وحشت و چاه و دام در انتظار شماست.

⁴⁴هر كه از شما بخواهد از چنگال وحشت بگريزد، در چاه خواهد افتاد و آنكه خود را از چاه بيرون بكشد، در دام گرفتار خواهد شد. راه فرار نخواهيد داشت، چون زمان مجازاتتان فرا رسيده است.

⁴⁵فراريان بی‌تاب، به حشبون پناه خواهند برد، ولی از اين شهر كه زمانی، سيحون پادشاه بر آن حكمرانی می‌كرد، آتشی بيرون خواهد آمد و سراسر موآب و تمام اهالی ياغی آن را خواهد سوزاند.»

⁴⁶وای به حال قوم موآب، قومی كه خدايشان، بت كموش است! زيرا نابود گشته‌اند و پسران و دخترانشان، به اسارت برده شده‌اند.

⁴⁷ولی خداوند می‌فرمايد كه در ايام آخر بار ديگر موآب را مورد توجه و لطف خود قرار خواهد داد. (در اينجا پيشگويی دربارۀ موآب به پايان می‌رسد.)