Read Persian Farsi اِرميا 49 Bible Online

اِرميا 49 - Persian Farsi bible

اِرميا 49

¹خداوند در بارۀ عمونی‌ها چنين می‌فرمايد: «ای شما كه بت ملكوم را می‌پرستيد، چرا شهرهای قبيلۀ جاد را تصرف كرده‌ايد و در آنها ساكن شده‌ايد؟ مگر تعداد بنی‌اسرائيل برای پر كردن اين شهرها كافی نمی‌باشد؟ آيا كسی نيست كه از اين شهرها دفاع كند؟

²بنابراين روزی خواهد رسيد كه شما را برای اين كار، مجازات خواهم كرد و پايتخت شما، ربه را ويران خواهم نمود. ربه با خاک يكسان خواهد شد و آباديهای اطرافش در آتش خواهد سوخت. آنگاه بنی‌اسرائيل خواهند آمد و زمين‌های خود را دوباره تصاحب خواهند نمود. همانگونه كه ديگران را بی‌خانمان كرديد، شما را بی‌خانمان خواهند ساخت.

³«ای مردم حشبون ناله كنيد، زيرا عای ويران شده است! ای دختران ربه گريه كنيد و لباس عزا بپوشيد! ماتم بگيريد و پريشان حال به اينسو و آنسو بدويد؛ چون بت شما ملكوم با تمام كاهنان و بزرگانش به تبعيد برده خواهد شد.

⁴ای قوم ناسپاس، شما به دره‌های حاصلخيزتان می‌باليد، ولی همگی آنها بزودی نابود خواهند شد. شما به قدرت خود تكيه می‌كنيد و گمان می‌بريد هرگز كسی جرأت نخواهد كرد به شما حمله كند.

⁵ولی من، خداوند قادر متعال، شما را از هرسو به وحشت خواهم انداخت، زيرا قومهای همسايه، شما را از سرزمين‌تان بيرون خواهند نمود و كسی نخواهد بود كه فراريان را دوباره جمع كند.

⁶ولی درآينده بار ديگر كاميابی را به عمونی‌ها باز خواهم گرداند.»

⁷خداوند قادر متعال به ادومی‌ها چنين می‌فرمايد: «آن مردان حكيم و دانای شما كجا هستند؟ آيا درتمام شهر تيمان يكی نيز باقی نمانده است؟

⁸ای مردم ددان، به دورترين نقاط صحرا فرار كنيد، چون وقتی ادوم را مجازات كنم، شما را هم مجازات خواهم نمود!

⁹آنانی كه انگور می‌چينند مقدار كمی هم برای فقرا باقی می‌گذارند؛ حتی دزدها نيز همه چيز را نمی‌برند! ولی من سرزمين عيسو را تماماً غارت خواهم كرد؛ مخفيگاه‌هايش را نيز آشكار خواهم ساخت تا جايی برای پنهان شدن باقی نماند. فرزندان، برادران و همسايگان او همه نابود خواهند شد؛ خودش نيز از بين خواهد رفت.

¹¹اما من از كودكان يتيم نگهداری خواهم كرد و چشم اميد بيوه‌هايتان به من خواهد بود.

¹²«اگر شخص بی‌گناه، رنج و زحمت می‌بيند، چقدر بيشتر تو! زيرا تو بی‌سزا نخواهی ماند بلكه يقيناً جام مجازات را تماماً خواهی نوشيد!

¹³من به نام خود قسم خورده‌ام كه شهر بصره با خاک يكسان شده، باعث ترس خواهد گرديد و همچنين مورد نفرين و تمسخر قرار خواهد گرفت و دهات اطرافش برای هميشه خرابه باقی خواهد ماند.»

¹⁴اين خبر از جانب خداوند به من رسيد: «سفيری نزد قومها خواهم فرستاد تا از آنها دعوت كند كه عليه ادوم متحد شوند و آن را از بين ببرند.

¹⁵من ادوم را در ميان قومها و مردم، كوچک و خوار خواهم ساخت!

¹⁶ای ادوم، كه در كوه‌ها و در شكاف صخره‌ها ساكن هستی، شهرت و غرور، فريبت داده است. اگر چه آشيانه‌ات مثل عقاب بر قله كوه‌ها باشد، تو را از آنجا به زير خواهم كشيد.»

¹⁷خداوند می‌فرمايد: «سرنوشت ادوم وحشتناک است! هر كه از آنجا عبور كند، از ديدنش مبهوت شده، به وحشت خواهد افتاد.

¹⁸شهرها و آباديهای اطراف آن، مثل شهرهای سدوم و عموره خاموش و بی‌صدا خواهند شد؛ ديگر كسی در آنجا زندگی نخواهد كرد.

¹⁹همانگونه كه شيری از جنگلهای اردن بيرون می‌آيد و ناگهان به گوسفندان در حال چريدن هجوم می‌آورد، من نيز ناگهان بر ادومی‌ها هجوم آورده، ايشان را از سرزمينشان بيرون خواهم راند. آنگاه شخص مورد نظر خود را تعيين خواهم نمود تا برايشان حكومت كند. زيرا كيست كه مثل من باشد و كيست كه بتواند از من بازخواست كند؟ كدام رهبر است كه با من مخالفت نمايد؟

²⁰بنابراين ارادۀ من درمورد مردم ادوم و ساكنان تيمان اينست كه دشمن، آنها و حتی كودكانشان را به زور ببرد و همه چيزشان را نابود كند.

²¹«از صدای شكست ادوم، زمين خواهد لرزيد. فرياد مردم آن، تا دريای سرخ شنيده خواهد شد.

²²دشمن مانند عقابی با بالهای گشوده بر شهر بصره پرواز كرده، بر آن فرود خواهد آمد. در آن روز، جنگاوران ادوم مانند زنی كه در حال زاييدن است، هراسان و پريشان خواهند شد.»

²³خداوند دربارۀ دمشق چنين می‌گويد: «مردم شهرهای حمات و ارفاد وحشت كرده‌اند، چون خبر نابودی خود را شنيده‌اند. دلشان مثل دريای خروشان و طوفانی، آشفته است و آرام نمی‌گيرد.

²⁴مردم دمشق همه ضعف كرده، فرار می‌كنند؛ همچون زنی كه می‌زايد، همه هراسان و مضطربند.

²⁵چگونه اين شهر پرآوازه و پرنشاط، متروک شده است!

²⁶در آن روز، اجساد جوانانش در كوچه‌ها خواهند افتاد و تمام سربازانش از بين خواهند رفت.

²⁷من ديوارهای دمشق را به آتش خواهم كشيد و قصرهای بنهدد پادشاه را خواهم سوزاند.»

²⁸اين پيشگويی در بارۀ طايفۀ قيدار[۱۵] و مردم نواحی حاصور است كه به دست نبوكدنصر، پادشاه بابل مغلوب شدند. خداوند می‌فرمايد: «بر مردم قيدار هجوم بياوريد و اين ساكنين مشرق زمين را از بين ببريد.

²⁹گله و رمه و خيمه‌های ايشان و هر چه را در آنهاست بگيريد و تمام شترهايشان را ببريد. «مردم از هر طرف با ترس و وحشت فرياد برمی‌آورند و می‌گويند: «ما محاصره شده‌ايم و از بين خواهيم رفت!»

³⁰«فرار كنيد! هر چه زودتر بگريزيد. ای اهالی حاصور[۱۶] به بيابانها پناه ببريد، زيرا نبوكدنصر، پادشاه بابل برضد شما توطئه چيده و برای نابودی شما آماده می‌شود.»

³¹خداوند به نبوكدنصر پادشاه، فرموده است: «برو و به آن قبايل چادرنشين ثروتمند حمله كن كه تصور می‌كنند در رفاه و امنيت هستند و به خود می‌بالند كه مستقل می‌باشند؛ شهرهای ايشان نه ديواری دارد و نه دروازه‌ای.

³²شترها و حيواناتشان همه از آن تو خواهد شد. من اين مردم را كه گوشه‌های موی خود را می‌تراشند، به هر طرف پراكنده خواهم ساخت و از هر سو برايشان بلا خواهم فرستاد.»

³³خداوند می‌فرمايد كه حاصور مسكن جانوران صحرا خواهد شد و تا ابد ويران خواهد ماند و ديگر كسی هرگز در آن زندگی نخواهد كرد.

³⁴در آغاز سلطنت صدقيا، پادشاه يهودا، خداوند قادر متعال پيامی برضد عيلام به من داد و فرمود: «من سپاه عيلام را درهم خواهم كوبيد.

³⁶مردم عيلام را به هرسو پراكنده خواهم ساخت طوری كه هيچ سرزمينی نباشد كه آوارگان عيلام در آن يافت نشوند.

³⁷من با خشم شديد خود، عيلام را دچار بلا و مصيبت خواهم كرد و ايشان را به دست دشمنانشان خواهم سپرد تا بكلی نابودشان كنند.

³⁸من پادشاه و بزرگان عيلام را از بين خواهم برد و تخت سلطنت خود را در آنجا برقرار خواهم نمود.

³⁹ولی درآينده، عيلام را دوباره كامياب خواهم ساخت.»