Read Persian Farsi اِرميا 51 Bible Online

اِرميا 51 - Persian Farsi bible

اِرميا 51

¹خداوند می‌فرمايد: «من مردی را عليه بابل برخواهم انگيخت تا آن را با ساكنانش نابود كند.

²بيگانگان را خواهم فرستاد تا آنجا را مانند خرمن بكوبند و ويران سازند و در آن روز بلا، از هر طرف آن را احاطه كنند.

³تيرهای دشمن، كمانداران بابل را از پای درخواهد آورد و زرۀ مردان جنگی او را خواهد شكافت؛ هيچيک از ايشان جان سالم بدر نخواهد برد؛ پير و جوان، يكسان نابود خواهند شد.

⁴جنازه‌های ايشان در تمام سرزمين ديده خواهد شد و مجروحينشان در كوچه‌ها خواهند افتاد،

⁵چون سرزمين آنان غرق گناه است، گناه در حق من كه خدای مقدس اسرائيل می‌باشم. اما من مردم اسرائيل و يهودا را كه در اين سرزمين پر از گناه زندگی می‌كنند، فراموش نكرده‌ام.

⁶«از بابل فرار كنيد! جانتان را نجات دهيد! مبادا زمانی كه بابل را به مكافات گناهانش می‌رسانم، شما نيز هلاک شويد.

⁷بابل در دست من مثل يک جام طلايی بود كه تمام مردم جهان از آن شراب نوشيده، مست و ديوانه می‌شدند.

⁸ولی اين جام طلايی، ناگهان افتاده، خواهد شكست! پس برايش گريه كنيد؛ برای او دارو بياوريد، شايد شفا يابد!

⁹بيگانگانی كه در بابل ساكنند، می‌گويند: «ما خواستيم به او كمک كنيم، اما نتوانستيم. اكنون ديگر هيچ چيز نمی‌تواند نجاتش بدهد. پس او را بحال خودش بگذاريم و به وطنمان برگرديم، چون اين خداست كه او را مجازات می‌كند.»

¹⁰آنگاه قوم من نيز كه در بابل اسيرند، فرياد برآورده، خواهند گفت: «خداوند از ما حمايت كرده است؛ پس بياييد تمام كارهايی را كه او در حق ما انجام داده، برای اهالی اورشليم بيان كنيم.»

¹¹خداوند پادشاهان ماد را بر انگيخته است تا بر بابل هجوم ببرند و آن را خراب كنند. اين است انتقام خداوند از كسانی كه به قوم او ظلم كردند و خانه‌اش را بی‌حرمت نمودند. پس تيرها را تيز كنيد؛ سپرها را بدست گيريد! برای حمله به ديوارهای بابل، علائم را برپا نماييد؛ تعداد نگهبانان و كشيكچيان را اضافه كنيد و كمين بگذاريد! خداوند هر چه دربارۀ بابل گفته است، به انجام خواهد رسانيد.

¹²

¹³ای بندرگاه ثروتمند، ای مركز بزرگ تجارت، دوره‌ات به پايان رسيده و رشتۀ عمرت پاره شده است!

¹⁴خداوند قادر متعال به ذات خود قسم خورده و گفته است كه سربازان دشمن، همچون دسته‌های ملخ كه مزرعه را می‌پوشانند، شهرهای بابل را پر خواهند ساخت و فرياد پيروزی ايشان به آسمان خواهد رسيد.

¹⁵خدای ما با قدرت خود زمين را آفريد و با حكمتش جهان را بنياد نهاد و با دانايی خود آسمانها را بوجود آورد.

¹⁶به فرمان اوست كه ابرها در آسمان می‌غرند؛ اوست كه ابرها را از نقاط دور دست می‌آورد، برق ايجاد می‌كند، باران می‌فرستد، و باد را از خزانه‌های خود بيرون می‌آورد.

¹⁷پس آنانی كه در مقابل بت‌هايشان سجده می‌كنند، چقدر نادانند! سازندگان بتها شرمسار و رسوا خواهند شد، زيرا مجسمه را خدا می‌نامند، درحاليكه نشانی از زندگی در آن نيست.

¹⁸همۀ اين بتها، بی‌ارزش و مسخره‌اند! وقتی سازندگانشان از بين بروند، خودشان هم از ميان خواهند رفت.

¹⁹اما خدای يعقوب مثل اين بتها نيست؛ او خالق همۀ موجودات است و اسرائيل، قوم خاص او می‌باشد؛ نام او خداوند قادر متعال است.

²⁰خداوند می‌فرمايد: «ای بابل، تو گرز من هستی. از تو برای درهم كوبيدن قومها و نابود كردن ممالک استفاده كرده‌ام.

²¹به دست تو لشكرها را تارومار نموده‌ام و اسب و سوارش، عرابه و عرابه‌ران را از بين برده‌ام.

²²بلی، بوسيلۀ تو مردم همۀ سرزمين‌ها را از مرد و زن، پير و جوان، هلاک ساخته‌ام،

²³چوپانها و گله‌ها، كشاورزان و گاوهايشان را از بين برده‌ام و حاكمان و فرماندهان را نابود كرده‌ام.

²⁴ولی من، تو و مردمت را بخاطر تمام بديهايی كه به قوم من كرده‌ايد، مجازات خواهم نمود.

²⁵«ای بابل، ای كوه مستحكم، ای ويران كنندۀ جهان، اينک من دشمن توام! دستم را برضد تو بلند می‌كنم و تو را از آن بلندی فرود می‌آورم. از تو چيزی جز يک تپه خاكستر باقی نخواهم گذارد.

²⁶تو برای هميشه ويران خواهی ماند، حتی سنگهايت نيز ديگر برای بنای ساختمان بكار نخواهد رفت.

²⁷«به قومها خبر دهيد تا برای جنگ با بابل بسيج شوند! شيپور جنگ بنوازيد. به سپاهيان آرارات، مينی و اشكناز بگوييد كه حمله كنند. فرماندهانی تعيين كنيد تا دستور حمله را بدهند. اسبان زياد فراهم آوريد!

²⁸لشكريان پادشاهان ماد و فرماندهانشان و سپاهيان تمام كشورهايی را كه زير سلطۀ آنها هستند، فرا خوانيد!»

²⁹بابل می‌لرزد و از درد به خود می‌پيچد، چون نقشه‌هايی كه خداوند برضد او دارد، تغيير نمی‌پذيرند. بابل ويران خواهد شد و كسی در آن باقی نخواهد ماند.

³⁰سربازان شجاعش ديگر نمی‌جنگند، همه در استحكامات خود می‌مانند؛ زيرا جرأتشان را از دست داده‌اند و همچون زنان، ضعيف شده‌اند. نيروهای مهاجم، خانه‌ها را سوزانده و دروازه‌های شهر راشكسته‌اند.

³¹قاصدان يكی پس از ديگری می‌شتابند تا به پادشاه خبر رسانند كه همه چيز از دست رفته است!

³²تمام راه‌ها بسته شده‌اند، استحكامات و برج و باروها سوخته و سربازان به وحشت افتاده‌اند.

³³خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل می‌فرمايد: «بزودی بابل مثل گندم زير پايهای خرمن‌كوبان، كوبيده خواهد شد.»

³⁴يهوديان بابل می‌گويند: «نبوكدنصر، پادشاه بابل، ما را دريده و خرد كرده و همه چيزمان را نابود ساخته است؛ مثل اژدها ما را بلعيده و شكم خود را از ثروت ما پر كرده و ما را از سرزمين‌مان بيرون رانده است. ای كاش ظلم و ستمی كه بر ما روا داشته، بر سر خودش بيايد! خدا انتقام خون ما را از او بگيرد!»

³⁵

³⁶خداوند جواب می‌دهد: «من به دعوی شما رسيدگی خواهم كرد و انتقامتان را خواهم گرفت. من رودخانه‌ها و چشمه‌های بابل را خشک خواهم كرد.

³⁷اين سرزمين به ويرانه‌ای تبديل خواهد شد و حيوانات وحشی در آن زندگی خواهند كرد؛ هر كه بر آن نظر اندازد، به وحشت خواهد افتاد و كسی در آن ساكن نخواهد شد.

³⁸بابلی‌ها در بزم‌هايشان مست می‌شوند و مانند شير نعره می‌زنند.

³⁹وقتی همه مست شراب شدند، آنگاه بزم ديگری برايشان تدارک خواهم ديد و چنان مستشان خواهم كرد تا از هوش بروند و بر زمين بيفتند و تا ابد به هوش نيايند.

⁴⁰ايشان را مثل بره و قوچ و بز به كشتارگاه خواهم كشاند.»

⁴¹خداوند می‌فرمايد: «ببينيد بابل چگونه سقوط خواهد كرد، آن بابل بزرگ كه مورد ستايش تمام دنيا است! همه قومهای جهان از ديدن آن به وحشت خواهند افتاد!

⁴²دريا بر بابل طغيان كرده، امواجش آن را خواهد پوشانيد.

⁴³شهرهايش ويران گشته، تمام سرزمينش به بيابانی خشک تبديل خواهد شد. هيچكس در آنجا زندگی نخواهد كرد و مسافری نيز از آن عبور نخواهد نمود،

⁴⁴ديوارهای بابل فرو خواهد ريخت. من بل، خدای بابل را مجازات خواهم كرد و آنچه بلعيده است، از دهانش بيرون خواهم آورد و قومها ديگر برای پرستش آن نخواهندآمد.

⁴⁵«ای قوم من، از بابل فرار كنيد. خود را از خشم من نجات دهيد.

⁴⁶وقتی شايعۀ نزديک شدن نيروهای دشمن را شنيديد، مضطرب نشويد. اين شايعات در تمام اين سالها شنيده خواهد شد. سپس ظلم و ستم بر سرزمين حكمفرما شده، بابل درگير جنگ داخلی خواهد گشت.

⁴⁷آنگاه زمانی فراخواهد رسيد كه من بابل را با تمام بتهايش مجازات خواهم كرد و كوچه‌هايش از جنازه‌ها پر خواهد شد.

⁴⁸آسمان و زمين شادی خواهند نمود، چون از شمال، لشكريان ويرانگر به جنگ بابل خواهند آمد.

⁴⁹همانطور كه بابل باعث هلاكت بسياری از قوم اسرائيل شد، خود نيز به همانگونه نابود خواهد گشت.

⁵⁰حال، ای شما كه از خطر شمشير، جان سالم بدر برده‌ايد، برويد! درنگ نكنيد! هر چند كه دور از وطن هستيد و به اورشليم می‌انديشيد، خداوند را به ياد آريد!

⁵¹«شما می‌گوييد: «ما رسوا شده‌ايم، چون بابلی‌های بيگانه، خانۀ خداوند را بی‌حرمت ساخته‌اند.»

⁵²ولی بدانيد كه زمان نابودی بتهای بابل هم فرا خواهد رسيد. در سراسر اين سرزمين نالۀ مجروحين شنيده خواهد شد.

⁵³حتی اگر بابل می‌توانست خود را تا به آسمان برافرازد و برج محكمی درآنجا بسازد، باز من غارتگران را بسراغ او می‌فرستادم تا نابودش كنند.

⁵⁴«گوش كنيد! از بابل صدای گريه به گوش می‌رسد، صدای نابودی عظيم!

⁵⁵زيرا من در حال ويران كردن بابل هستم و صدای بلند آن را خاموش می‌كنم. لشكريان دشمن مانند خروش امواج دريا بر او هجوم می‌آورند

⁵⁶تا غارتش نمايند و سربازانش را كشته، سلاحهايشان را بشكنند. من خدايی هستم كه مجازات می‌كنم، بنابراين، بابل را به سزای اعمالش خواهم رساند.

⁵⁷بزرگان، حكيمان، رهبران، فرماندهان و مردان جنگی او را مست خواهم ساخت تا به خواب ابدی فرو رفته، ديگر هرگز بيدار نشوند! اينست كلام من كه پادشاه جهان و خداوند قادر متعال هستم!

⁵⁸ديوارهای پهن بابل با خاک يكسان شده، دروازه‌های بلندش خواهند سوخت. معمارهای ممالک گوناگون بيهوده زحمت كشيده‌اند، چون ثمركارشان با آتش از بين خواهد رفت.»

⁵⁹در سال چهارم سلطنت صدقيا، پادشاه يهودا، اين پيغام بر من نازل شد تا آن را به سرايا (پسر نيريا، نوۀ محسيا) برسانم. سرايا، ملتزم صدقيا بود و قرار بود همراه او به بابل برود.

⁶⁰تمام بلايايی را كه خدا دربارۀ بابل فرموده بود، يعنی تمام مطالبی را كه در بالا ذكر شده است، روی طوماری نوشتم،

⁶¹و آن را به سرايا داده، گفتم: «وقتی به بابل رسيدی، هر چه نوشته‌ام بخوان و سپس چنين بگو: «ای خداوند، تو فرموده‌ای بابل را چنان خراب خواهی كرد كه هيچ موجود زنده‌ای در آن يافت نشود و تا ابد ويران بماند.»

⁶²

⁶³بعد از خواندن طومار، سنگی به آن ببند و آن را در رود فرات بينداز،

⁶⁴و بگو: «بابل نيز به همين شكل غرق خواهد شد و بسبب بلايی كه بر سرش خواهد آمد، ديگر هرگز سر بلند نخواهد كرد.»» (پيغامهای ارميا در اينجا پايان می‌پذيرد.)