Read Persian Farsi اِرميا 7 Bible Online

اِرميا 7 - Persian Farsi bible

اِرميا 7

¹آنگاه خداوند به ارميا فرمود

²كه كنار دروازۀ خانۀ خداوند بايستد و اين پيام را به گوش مردم برساند: ای مردم يهودا، ای تمام كسانی كه در اينجا خداوند را عبادت می‌كنيد، به كلام خداوند گوش فرا دهيد!

³خداوند قادر متعال، خدای قوم اسرائيل می‌فرمايد: «اگر راه‌ها و اعمالتان را تغيير داده، اصلاح كنيد، اجازه خواهم داد در سرزمين خود باقی بمانيد.

⁴فريب سخنان دروغ را نخوريد، فكر نكنيد كه چون خانۀ من در اينجاست نخواهم گذاشت كه اورشليم ويران شود.

⁵من فقط درصورتی اجازه خواهم داد در اين سرزمين باقی بمانيد در سرزمينی كه جاودانه به پدرانتان داده‌ام كه از كردار و رفتار بد دست كشيده، با يكديگر با درستی و انصاف رفتار كنيد، از يتيمان، بيوه‌زنان و غريبان بهره‌كشی نكنيد، از ريختن خون بی‌گناهان دست برداريد و از پيروی خدايان ديگر كه باعث زيان و لطمۀ شماست روی‌گردان شويد.

⁸«اما شما به سخنان دروغ و بی‌پايه اميد بسته‌ايد؛

⁹دزدی می‌كنيد، مرتكب زنا و قتل می‌شويد، به دروغ قسم می‌خوريد، برای بت بعل بخور می‌سوزانيد و خدايان بيگانه را می‌پرستيد،

¹⁰و بعد به خانه‌ای كه به نام من ناميده شده آمده، در حضور من می‌ايستيد و می‌گوييد: «ما در امن و امانيم!» و باز برمی‌گرديد و غرق كارهای زشتتان می‌شويد.

¹¹مگر خانه‌ای كه نام مرا بر خود دارد، آشيانۀ دزدان است؟ هر آنچه در آنجا می‌كنيد، می‌بينم.

¹²«به شيلوه برويد، به شهری كه نخستين عبادتگاه من در آن قرار داشت، و ببينيد بسبب گناهان قومم اسرائيل، با آن چه كردم!

¹³بسبب تمام گناهانی كه مرتكب شده‌ايد همان بلا را بر سر شما نيز خواهم آورد. با اينكه بارها در اين مورد با شما سخن گفته، هشدار دادم و شما را فرا خواندم، ولی شما نه گوش كرديد و نه جواب داديد. پس همانطور كه اجازه دادم خانۀ مرا در شيلوه خراب كنند، اجازه خواهم داد تا اين خانه را نيز خراب كنند. بلی، اين خانه را كه به نام من بوده و چشم اميدتان به آن است و اين سرزمين را كه به شما و به پدرانتان داده‌ام، ويران خواهم كرد؛

¹⁵همانطور كه برادران افرايمی[۲] شما را تبعيد نمودم، شما را نيز تبعيد خواهم كرد.

¹⁶«پس تو ای ارميا، ديگر برای اين قوم دعای خير نكن و برای آنها گريه و زاری و شفاعت ننما، چون نخواهم پذيرفت.

¹⁷مگر نمی‌بينی در تمام شهرهای يهودا و در كوچه‌های اورشليم چه می‌كنند؟

¹⁸ببين چطور بچه‌ها هيزم جمع می‌كنند، پدرها آتش می‌افروزند، زنها خمير درست می‌كنند تا برای بت «ملكه آسمان» گرده‌های نان بپزند و برای ساير خدايانشان هدايای نوشيدنی تقديم كنند و به اين ترتيب مرا به خشم آورند!

¹⁹آيا اين كارها، به من لطمه می‌زند؟ بيشتر از همه به خودشان ضرر می‌رسانند و خودشان را رسوا می‌كنند.

²⁰پس من آتش خشم و غضب خود را فرو خواهم ريخت. بلی، شعله‌های خشم و غضب من، اين عبادتگاه را سوزانده، مردم، حيوانات، درختان و محصولات زمين را از ميان خواهد برد و كسی نخواهد توانست آن را خاموش كند!»

²¹خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل می‌فرمايد: «گوشت قربانی‌هايی را كه ذبح می‌كنيد چه آنهايی را كه مجاز به خوردنشان هستيد، چه آنهايی كه خوردنشان ممنوع است، همه را بخوريد،

²²چون وقتی پدران شما را از مصر بيرون آوردم، و با ايشان سخن گفته، دستورات خود را به ايشان دادم از ايشان هديه و قربانی نخواستم،

²³بلكه آنچه به ايشان فرموده بودم اين بود: از من پيروی كنيد تا من خدای شما باشم و شما قوم من! فقط به هر راهی كه من می‌گويم، برويد تا همه چيز برايتان به خير و خوبی باشد.

²⁴ولی ايشان گوش فرا ندادند و توجهی ننمودند، بلكه بدنبال هوس دل خود رفتند و بجای پيشرفت و بهتر شدن، وضعشان بدتر شد.

²⁵از روزی كه پدران شما از مصر بيرون آمدند تا به امروز، خادمين يعنی انبيای خود را هر روز نزد شما فرستادم.

²⁶ولی نه به سخنانشان گوش داديد و نه به ايشان اعتنايی كرديد، بلكه سختدل و ياغی شده بدتر از پدرانتان رفتار نموديد.

²⁷«بنابراين ای ارميا، هر آنچه می‌فرمايم به ايشان بگو، ولی انتظار نداشته باش گوش بدهند! به ايشان هشدار بده، ولی منتظر پاسخی نباش.

²⁸بگو كه ايشان قومی هستند كه نمی‌خواهند دستورات خداوند، خدای خود را اطاعت كنند و نمی‌خواهند درس عبرت بگيرند، چون راستی و درستی از بين رفته و سخنی نيز از آن به ميان نمی‌آيد.»

²⁹خداوند می‌فرمايد: «ای اهالی اورشليم، عزاداری كنيد؛ موی خود را به نشانۀ شرم تراشيده، دور بريزيد؛ بر بلندی‌ها برآييد و نوحه‌سرايی كنيد، چون من از شما خشمگين هستم و شما را طرد كرده و ترک نموده‌ام.

³⁰اهالی يهودا در برابر چشمان من شرارت ورزيده‌اند و بتهای خود را به خانۀ من آورده و آنجا را نجس ساخته‌اند.

³¹در وادی «ابن هنوم» نيز قربانگاهی به نام «توفت» بنا نموده‌اند و در آنجا پسران و دختران خود را برای بتها زنده‌زنده در آتش، قربانی می‌كنند كار زشت و هولناكی كه نه امر فرموده بودم و نه حتی از خاطرم گذشته بود.

³²بنابراين روزی خواهد رسيد كه ديگر به آنجا «توفت» يا وادی «ابن هنوم» نخواهند گفت، بلكه آن را «وادی كشتارگاه» خواهند ناميد، چون اجساد بی‌شماری از كشته‌شدگان را در آنجا دفن خواهند كرد، طوری كه جايی باقی نماند؛

³³و لاشه‌های قوم من خوراک پرندگان هوا و حيوانات بيابان خواهد شد و كسی باقی نخواهد ماند كه آنها را براند.

³⁴من آوای سرود و شادمانی و هلهلۀ عروس و داماد را از شهرهای يهودا و كوچه‌های اورشليم قطع خواهم نمود و اين سرزمين را به ويرانه مبدل خواهم ساخت.»