Read Persian Farsi اِرميا 9 Bible Online

اِرميا 9 - Persian Farsi bible

اِرميا 9

¹ای كاش سر من مخزن آب می‌بود و چشمانم چشمۀ اشک تا برای كشتگان قومم شب و روز گريه می‌كردم!

²ای كاش منزلی در بيابان می‌داشتم و برای فراموش كردن قومم به آنجا پناه می‌بردم، چون همگی ايشان زناكار و خائن‌اند!

³خداوند می‌فرمايد: «زبان خود را مثل كمان خم می‌كنند تا سخنان دروغ خود را مانند تير رها سازند؛ بجای راستی، دروغ بر سرزمينشان حكومت می‌كند؛ در شرارت ورزيدن پيشرفت می‌كنند و مرا در نظر ندارند.»

⁴از دوستانتان برحذر باشيد! به برادرتان اعتماد نكنيد! چون برادران همه فريبكارند و دوستان همه سخن‌چين!

⁵دوست، دوست را فريب می‌دهد؛ كسی نيست كه سخن راست بگويد؛ ايشان زبان خود را عادت داده‌اند كه دروغ بگويد؛ آنها با اين گناهان، خود را خسته و فرسوده می‌كنند!

⁶خداوند می‌فرمايد: «تو در ميان دروغگويان و فريبكارانی زندگی می‌كنی كه نمی‌خواهند بسوی من بيايند.»

⁷بنابراين خداوند قادر متعال چنين می‌فرمايد: «آنها را مثل فلز در كورۀ آتش می‌گدازم تا تصفيه شوند؛ جز اين، چه می‌توانم بكنم؟

⁸زبان دروغگوی آنها، مثل تيری زهرآلود است؛ در حضور همسايه‌های خود، سخنان دوستانه بر زبان می‌رانند، ولی پشت سر، عليه ايشان توطئه می‌چينند.

⁹آيا بخاطر اين كارها نبايد ايشان را تنبيه كنم؟ آيا نبايد از چنين قومی انتقام بگيرم؟»

¹⁰برای كوه‌های سرسبز اين سرزمين و چراگاه‌های خرم آن می‌گريم و ماتم می‌كنم، چون همه سوخته و ويران شده‌اند، هيچ موجود زنده‌ای از آن نمی‌گذرد؛ نه رمه‌ای هست، نه پرنده‌ای و نه جانوری؛ همه گريخته‌اند.

¹¹خداوند می‌فرمايد: «اورشليم را به خرابه تبديل كرده، آن را لانۀ شغالها خواهم كرد؛ شهرهای يهودا را خالی از سكنه و ويران خواهم ساخت.»

¹²پرسيدم: «خداوندا، چرا اين سرزمين بايد به بيابان خشک و سوزان تبديل شود، بطوری كه كسی جرأت نكند از آن عبور نمايد؟ كدام انسان حكيمی می‌تواند اين موضوع را درک كند؟ به چه كسی اين را آشكار كرده‌ای تا به مردم توضيح دهد؟»

¹³خداوند در جواب فرمود: «قوم من از دستورهايی كه به ايشان داده بودم، سرپيچی كرده و به آنچه گفته بودم، عمل ننمودند،

¹⁴بلكه بجای آن، در پی خواسته‌های دل سركش خود رفتند و طبق تعليم اجدادشان، بتهای بعل را پرستيدند.

¹⁵به اين سبب به ايشان خوراک تلخ خواهم داد و آب زهرآلود خواهم نوشانيد؛

¹⁶ايشان را در ميان قومهايی كه نه خودشان و نه اجدادشان می‌شناختند، پراكنده خواهم ساخت؛ حتی در آنجا نيز شمشير هلاكت را به تعقيب‌شان خواهم فرستاد تا بكلی نابود شوند.»

¹⁷خداوند قادر متعال می‌فرمايد: «به آنچه روی خواهد داد بينديشيد! آنگاه بدنبال زنان نوحه‌خوان بفرستيد، بدنبال ماهرترين آنها!

¹⁸از ايشان بخواهيد تا با شتاب بيايند و آنچنان نوحه‌سرايی كنند كه چشمانتان از اشک پر شود و از مژه‌هايتان آب جاری گردد!

¹⁹به ناله‌های اهالی اورشليم گوش دهيد كه می‌گويند: «وای بر ما، چگونه غارت شديم! وای بر ما، چگونه رسوا گشتيم! بايد كه سرزمينمان را ترک كنيم، چون خانه‌هايمان همه ويران شده‌اند.»

²⁰ای زنان به كلام خداوند گوش دهيد و به سخنان او توجه كنيد! به دخترانتان نوحه‌گری و به همسايگانتان عزاداری بياموزيد.

²¹زيرا شبح مرگ از پنجره‌ها به داخل خانه‌ها و كاخهايتان خزيده است. ديگر بچه‌ها در كوچه‌ها بازی نمی‌كنند و جوانان بر سر گذر جمع نمی‌شوند، چون همه از بين رفته‌اند.

²²خداوند می‌فرمايد به ايشان بگو: «اجساد مردم مثل فضله در صحرا و مانند بافه در پشت سر دروگر، خواهد افتاد و كسی نخواهد بود كه آنها را دفن كند.

²³«مرد دانا به حكمت خود افتخار نكند و شخص نيرومند به قوت خود نبالد و ثروتمند به ثروت خود فخر نكند؛

²⁴بلكه هر كه می‌خواهد افتخار كند، به اين افتخار كند كه مرا می‌شناسد و می‌داند كه خداوند هستم و رحمت و انصاف و عدالت را بر زمين بجا می‌آورم چيزهايی كه موجب خشنودی و سرور من می‌باشند.

²⁵«زمانی می‌رسد كه تمام كسانی را كه فقط جسماً ختنه شده‌اند تنبيه خواهم كرد،

²⁶يعنی مصری‌ها، ادومی‌ها، عمونی‌ها، موآبی‌ها، ساكنين صحرا كه بت‌پرست هستند، و حتی شما مردم يهودا را! چون ختنۀ شما هم مثل ختنۀ آنها، فقط يک رسم و عادت است و بس، و دل و وجود گناه آلودتان ختنه نگرديده است.»