Read Persian Farsi حزقيال‌ نبی‌ 12 Bible Online

حزقيال‌ نبی‌ 12 - Persian Farsi bible

حزقيال‌ نبی‌ 12

¹بار ديگر پيغامی از طرف خداوند به من رسيد. خداوند فرمود:

²«ای انسان خاكی، تو در ميان قومی عصيانگر زندگی می‌كنی كه چشم دارند و نمی‌بينند، گوش دارند و نمی‌شنوند، چون ياغی هستند.

³حال، برای آنكه بدانند كه چه واقعه‌ای بزودی رخ خواهد داد، باروبنه‌ات را در روز روشن جمع كن و مانند كسی كه به تبعيد برده می‌شود، در مقابل انظار ايشان كوچ كن. شايد اين ياغيان ببينند و معنی كار تو را بفهمند.

⁴بارو بنه‌ات را به هنگام روز از خانه بيرون بياور تا بتوانند ببينند. سپس مانند اسيرانی كه سفر دور و درازی در پيش دارند، شبانگاه حركت كن و

⁵در مقابل چشمان ايشان، شكافی در ديوار ايجاد كن و وسايل خود را از آن بيرون ببر.

⁶در همان حال كه نگاه می‌كنند، باروبنۀ خود را بر دوش بگذار و شبانه از آنجا دور شو. صورتت را نيز بپوشان تا نتوانی ببينی به كجا می‌روی. اين كار تو نمايشی است از واقعه‌ای كه بزودی در اورشليم روی خواهد داد.»

⁷پس همانطور كه خدا به من فرمود، عمل كردم. اثاثيه‌ام را مثل يک تبعيدی جمع كردم و در روز روشن بيرون آوردم و به هنگام شب، شكافی در ديوار ايجاد كردم و در حاليكه مردم نگاه می‌كردند، بار و بنه‌ام را بر دوش گرفتم و در تاريكی بيرون رفتم.

⁸صبح روز بعد، خداوند به من چنين فرمود:

⁹«ای انسان خاكی، حال كه قوم عصيانگر اسرائيل می‌پرسند كه معنی اين كارها چيست،

¹⁰به ايشان بگو كه اين پيغامی است از جانب خداوند به پادشاه و تمام قوم اسرائيل كه در اورشليم هستند.

¹¹بگو كه آنچه كردی، نمايشگر چيزهايی است كه بر سرشان خواهد آمد، چون از خانه و كاشانه‌شان بيرون رانده، به اسارت برده خواهند شد.

¹²حتی پادشاه، شبانه اسباب خود را بر دوش گذاشته، از شكافی كه در ديوار شهر برايش ايجاد خواهند كرد، خواهد گريخت و صورتش را خواهد پوشاند و نخواهد ديد به كجا می‌رود.

¹³اما من دام خود را بر او خواهم انداخت و او را گرفتار خواهم نمود و به شهر بابل خواهم آورد و با اين كه در بابل خواهد مرد، ولی آنجا را نخواهد ديد.[۲]

¹⁴اطرافيان، مشاورين و محافظين او را به هر سو پراكنده خواهم ساخت و مردم در جستجويشان خواهند بود تا ايشان را بكشند.

¹⁵هنگامی كه آنها را در سرزمين‌های مختلف پراكنده سازم، آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم.

¹⁶اما تعداد كمی از ايشان را زنده نگاه خواهم داشت و نخواهم گذشت كه در اثر جنگ و قحطی و بيماری هلاک شوند، تا در حضور مردم سرزمين‌هايی كه به آنجا تبعيد می‌شوند، اقرار كنند كه چقدر شرور بوده‌اند و بدانند كه من خداوند هستم.»

¹⁷سپس اين پيغام از طرف خداوند به من رسيد:

¹⁸«ای انسان خاكی، خوراک را با ترس بخور و آب را با لرز بنوش،

¹⁹و از جانب من به مردم اسرائيل و اورشليم بگو كه بسبب همۀ گناهانشان، دچار قحطی شده، آب و خوراكشان را جيره‌بندی خواهند كرد و آن را با دلهره و هراس خواهند خورد.

²⁰شهرهای آبادشان ويران و مزرعه‌هايشان خشک خواهد شد تا بدانند كه من خداوند هستم.»

²¹خداوند همچنين فرمود:

²²«ای انسان خاكی، اين چه ضرب‌المثلی است كه مردم اسرائيل می‌گويند: «عمر ما تمام شد، پيشگوييها عملی نشد!»

²³به ايشان بگو كه من اين ضرب‌المثل را باطل می‌كنم. اينک وقت آن رسيده كه همۀ اين پيشگوييها عملی شوند.

²⁴از اين پس، هيچ رؤيا و پيشگويی كاذبی در ميان مردم اسرائيل وجود نخواهد داشت.

²⁵زيرا من كه خداوند هستم، سخن خواهم گفت و هر آنچه گفته باشم بدون تأخير عملی خواهم ساخت. اين سخن را از جانب من به ايشان بگو: «ای قوم عصيانگر اسرائيل، من ديگر تأخير نخواهم نمود! در دوران زندگی خودتان هر آنچه گفته‌ام، به انجام خواهم رساند!»

²⁶سپس اين پيغام از طرف خداوند نازل شد:

²⁷«ای انسان خاكی، قوم اسرائيل تصور می‌كنند كه رؤياها و نبوتهای تو در آيندۀ بسيار دور عملی خواهند شد.

²⁸پس به ايشان بگو كه خداوند چنين می‌فرمايد: «از اين پس، ديگر تأخير رخ نخواهد داد. هر سخنی كه گفته باشم، يقيناً واقع خواهد شد!»