Read Persian Farsi حزقيال‌ نبی‌ 22 Bible Online

حزقيال‌ نبی‌ 22 - Persian Farsi bible

حزقيال‌ نبی‌ 22

¹پيغامی ديگر از جانب خداوند بر من نازل شد:

²«ای انسان خاكی، اهالی جنايتكار اورشليم را محكوم كن! گناهان كثيفشان را آشكارا اعلام نما!

³بگو خداوند چنين می‌فرمايد: «ای شهر جنايتكاران كه محكوم و ملعون هستی، ای شهر بتها كه نجس و آلوده‌ای،

⁴گناه تو آدم‌كشی و بت‌پرستی است! بنابراين، روز هلاكت تو نزديک شده و پايان زندگی‌ات فرا رسيده است؛ تو را نزد قوم‌های جهان مسخره و رسوا خواهم نمود.

⁵ای شهر بدنام و سركش، قوم‌های دور و نزديک تو را به باد مسخره خواهند گرفت.

⁶«تمام بزرگان اسرائيل در اورشليم از قدرت خود برای آدمكشی استفاده می‌كنند.

⁷در اين شهر، پدر و مادر احترامی ندارند؛ غريبان مظلوم می‌شوند و يتيمان و بيوه زنان مورد ظلم و ستم قرار می‌گيرند؛

⁸اماكن مقدس مرا خوار می‌شمارند و حرمت روزهای سبت را نگاه نمی‌دارند؛

⁹مردم را به ناحق زندانی و محكوم به مرگ می‌كنند! «بر هر كوهی، بتخانه‌ای ديده می‌شود؛ شهوت‌پرستی و ناپاكی در همه جا به چشم می‌خورد؛

¹⁰عده‌ای با زن پدر خود زنا می‌كنند بعضی ديگر با زن خود در دوره قاعدگی‌اش همبستر می‌شوند!

¹¹زنا با زن همسايه، با عروس و با خواهر ناتنی، امری عادی و رايج گشته است.

¹²اين شهر پر است از آدم كشی‌های مزدور، رباخواران و آنانی كه بزور مال مردم را غصب می‌كنند و می‌خورند. ايشان مرا كاملاً به فراموشی سپرده‌اند.

¹³«پس حال، من به اين سودهای نامشروع و خونريزيها پايان می‌دهم!

¹⁴آيا تصور می‌كنيد در روز داوری من، تاب و توانی در ايشان باقی بماند؟ من، خداوند، اين سخنان را گفته‌ام و آنها را عملی خواهم ساخت!

¹⁵ايشان را در سراسر جهان پراكنده خواهم كرد و شرارتها و گناهانی را كه در ميان ايشان است، از بين خواهم برد.

¹⁶آنها در ميان قومها بی‌آبرو خواهند شد تا بدانند كه من خداوند هستم.»

¹⁷سپس خداوند فرمود:

¹⁸«ای انسان خاكی، قوم اسرائيل مانند تفاله بی‌ارزشی هستند كه پس از ذوب نقره باقی می‌ماند. آنان مس و روی، آهن و سرب هستند كه در كوره از نقره جدا می‌شود. چون تفاله‌های بی‌ارزشی هستند، از اينرو من ايشان را به كورۀ زرگری خود در اورشليم خواهم آورد تا با آتش خشم خود ذوبشان كنم.

²¹آتش خشم خود را بر آنان خواهم دميد،

²²و همچون نقره، در كورۀ آتش گداخته خواهند شد تا بدانند كه من، خداوند، خشم خود را بر ايشان افروخته‌ام.»

²³بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود:

²⁴«ای انسان خاكی، به قوم اسرائيل بگو كه سرزمينشان ناپاک است و از اينرو من خشم خود را بر ايشان فرو خواهم ريخت.

²⁵بزرگانشان توطئه می‌چينند و همچون شيری كه غرش‌كنان شكار را می‌درد، بسياری را می‌كشند، اموال مردم را غصب می‌كنند و از راه زور و تجاوز، ثروت می‌اندوزند و باعث افزايش شمار بيوه‌زنان می‌گردند.

²⁶كاهنانشان احكام و قوانين مرا می‌شكنند، خانه مقدس مرا نجس می‌سازند؛ فرقی بين مقدس و نامقدس قائل نمی‌شوند؛ فرق ميان نجس و طاهر را تعليم نمی‌دهند و حرمت روز سبت را نگاه نمی‌دارند. به همين جهت، نام مقدس من در ميان آنها بی‌حرمت شده است.

²⁷رهبرانشان مانند گرگ شكار خود را می‌درند و برای نفع خود دست به جنايت می‌زنند،

²⁸انبيايشان از فكر خود رؤياهايی تعريف می‌كنند و به دروغ می‌گويند كه پيامهايشان از جانب خداوند است؛ حال آنكه من حتی كلمه‌ای نيز با ايشان سخن نگفته‌ام. با اين كار، گناهان را می‌پوشانند تا زشتی آن ديده نشود، همانگونه كه ديوار را با گچ می‌پوشانند.

²⁹حتی مردم عادی نيز مال يكديگر را می‌خورند، فقرا و نيازمندان را ظالمانه غارت می‌كنند و اموال اشخاص غريب و بيگانه را با بی‌انصافی از دستشان می‌گيرند.

³⁰«اما من كسی را جستجو می‌كردم كه بار ديگر ديوار عدالت را در اين سرزمين بنا كند؛ كسی را می‌جستم كه بتواند در شكاف ديوار شهر بايستد تا به هنگام ريزش غضب من، از شهر دفاع كند. ولی كسی را نيافتم!

³¹بنابراين، خشم خود را بر آنها خواهم ريخت و در آتش غضب خود هلاكشان خواهم ساخت، و آنها را به سزای همه گناهانشان خواهم رساند.»