Read Persian Farsi حزقيال‌ نبی‌ 30 Bible Online

حزقيال‌ نبی‌ 30 - Persian Farsi bible

حزقيال‌ نبی‌ 30

¹خداوند همچنين به من فرمود: «ای انسان خاكی، پيشگويی كن و بگو كه خداوند می‌فرمايد: «گريه كنيد، چون آن روز هولناک نزديک است. آن روز، روز خداوند است، روز ابرها و نابودی برای قومها!

⁴شمشيری بر مصر فرود می‌آيد، زمينش از اجساد كشته‌شدگان پوشيده می‌شود و ثروتش غارت می‌گردد و اساس آن فرو می‌ريزد. سرزمين حبشه نيز تاراج می‌شود.

⁵حبشه، فوط، لود، عربستان، ليبی و تمام مملكتهای هم‌پيمانشان نيز در آن جنگ نابود می‌شوند.»

⁶خداوند می‌فرمايد: «تمام هم‌پيمانان مصر سقوط می‌كنند و لشكر مغرور او درهم شكسته شده، از مجدل تا اسوان با شمشير قتل عام می‌گردند.

⁷مصر از همۀ همسايگانش ويران‌تر می‌شود و شهرهايش خراب‌تر از شهرهای ويران شدۀ اطراف آنها می‌گردد.

⁸وقتی مصر را به آتش بكشم و هم‌پيمانانش را نابود كنم، آنگاه اهالی مصر خواهند دانست كه من خداوند هستم.

⁹در آن زمان، قاصدان تندرو را با كشتی‌ها می‌فرستم تا حبشی‌ها را به وحشت بياندازند. موقع نابودی مصر، ترس و وحشت سراپای ايشان را فرا می‌گيرد. آن روز نزديک است!»

¹⁰خداوند می‌فرمايد: «نبوكدنصر، پادشاه بابل، مردم مصر را از بين خواهد برد.

¹¹او و لشكرش كه مايۀ وحشت قومها هستند، فرستاده می‌شوند تا سرزمين مصر را خراب كنند. آنها با مصر می‌جنگند و زمين را از اجساد كشته‌شدگان می‌پوشانند.

¹²من رود نيل را خشک می‌كنم و تمام مملكت مصر را به زير سلطۀ شروران درمی‌آورم. مصر و هر چه را كه در آن است بدست بيگانگان از بين می‌برم. من كه خداوند هستم اين را گفته‌ام.

¹³بتهای مصر و تمثالهای ممفيس را می‌شكنم. در مصر پادشاهی نخواهد بود، بلكه شورش و هرج و مرج در آنجا حكمفرما خواهد شد.

¹⁴«شهرهای فتروس، صوعن و طبس را با دست خود خراب می‌كنم.

¹⁵خشم شديدم را بر پلوسيوم كه محكم‌ترين قلعۀ مصراست فرو می‌ريزم و مردم طبس را نابود می‌كنم.

¹⁶بلی، مصر را به آتش می‌كشم. پلوسيوم به درد و عذاب شديد مبتلا می‌گردد. حصار طبس درهم می‌شكند و ممفيس دچار وحشت دايمی می‌شود.

¹⁷جوانان اون و فيبست به دم شمشير می‌افتند و بقيۀ مردم به اسيری برده می‌شوند.

¹⁸وقتی برای درهم شكستن قدرت مصر بيايم، آن روز برای تحفنحيس هم يک روز تاريک خواهد بود. ابر سياهی آن را خواهد پوشاند و مردم آن به اسارت خواهند رفت.

¹⁹پس، وقتی مصر را بشدت مجازات كنم، آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم.»

²⁰يک سال بعد، يعنی در يازدهمين سال تبعيدمان، در روز هفتم از ماه اول، از طرف خداوند اين پيغام به من رسيد:

²¹«ای انسان خاكی، من بازوی پادشاه مصر را شكسته‌ام[۱۲] و كسی آن را شكسته‌بندی نكرده و بر آن مرهم نگذاشته تا شفا يابد و بتواند شمشير بدست گيرد.

²²من كه خداوند هستم می‌گويم كه بر ضد پادشاه مصر می‌باشم و هر دو بازويش را می‌شكنم (هم آنكه قبلاً شكسته شده و هم آنكه سالم است) و شمشيرش را از دستش می‌اندازم.

²³مصری‌ها را به كشورهای ديگر تبعيد می‌كنم.

²⁴آنگاه، بازوهای پادشاه بابل را قوی می‌گردانم و شمشير خودم را بدست او می‌دهم. اما بازوهای پادشاه مصر را می‌شكنم و او مثل شخص مجروحی كه به دم مرگ رسيده باشد در حضور پادشاه بابل خواهد ناليد،

²⁵بلی، پادشاه بابل را قوی می‌سازم، ولی پادشاه مصر را ضعيف می‌كنم. وقتی شمشيرم را بدست پادشاه بابل بدهم و او آن را بر سر مصر بحركت درآورد، آنگاه مصر خواهد دانست كه من خداوند هستم.

²⁶هنگامی كه مصری‌ها را در ميان قومها پراكنده سازم، آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم.»