Read Persian Farsi اعداد 14 Bible Online

اعداد 14 - Persian Farsi bible

اعداد 14

¹با شنيدن اين خبر، قوم اسرائيل تمام شب با صدای بلند گريستند.

²آنها از دست موسی و هارون شكايت كرده، گفتند: «كاش در مصر مرده بوديم، يا در همين بيابان تلف می‌شديم،

³زيرا مردن بهتر از اين است كه به سرزمينی كه در پيش داريم برويم! در آنجا خداوند ما را هلاک می‌كند و زنان و بچه‌هايمان اسير می‌شوند. بياييد به مصر باز گرديم.»

⁴پس به يكديگر گفتند: «بياييد يک رهبر انتخاب كنيم تا ما را به مصر بازگرداند.»

⁵موسی و هارون در برابر قوم اسرائيل به خاک افتادند.

⁶يوشع پسر نون و كاليب پسر يَفُنّه كه جزو كسانی بودند كه به بررسی سرزمين كنعان رفته بودند، جامۀ خود را چاک زدند

⁷و به همهٔ قوم خطاب كرده، گفتند: «سرزمينی كه بررسی كرديم سرزمين بسيار خوبی است.

⁸اگر خداوند از ما راضی است، ما را بسلامت به اين سرزمين حاصلخيز خواهد رساند و آن را به ما خواهد داد.

⁹پس بضد خداوند قيام نكنيد و از مردم آن سرزمين نترسيد، چون شكست دادن آنها برای ما مثل آب خوردن است. خداوند با ماست، ولی آنان پشتيبانی ندارند. از آنها نترسيد!»

¹⁰ولی قوم اسرائيل بعوض قبول اين پيشنهاد، ايشان را تهديد به مرگ كردند كه ناگاه حضور پرجلال خداوند در خيمۀ عبادت بر تمام قوم نمايان گرديد و خداوند به موسی فرمود: «تا به كی اين قوم مرا اهانت می‌كنند؟ آيا بعد از همۀ اين معجزاتی كه در ميان آنها كرده‌ام باز به من ايمان نمی‌آورند؟

¹¹

¹²من ايشان را با بلايی هلاک می‌كنم و از تو قومی بزرگتر و نيرومندتر بوجود می‌آورم.»

¹³موسی به خداوند عرض كرد: «اما وقتی مصريها اين را بشنوند چه خواهند گفت؟ آنها خوب می‌دانند كه تو با چه قدرت عظيمی قوم خود را نجات دادی.

¹⁴مصری‌ها اين موضوع را برای ساكنان سرزمين كنعان تعريف خواهند كرد. كنعانيها اطلاع دارند كه تو، ای خداوند، با ما هستی و خود را در ابری كه بالای سر ماست ظاهر می‌كنی و با ستون ابر و آتش، شب و روز ما را هدايت می‌نمايی.

¹⁵حال اگر تمام قوم خود را بكشی، مردمی كه شهرت تو را شنيده‌اند خواهند گفت:

¹⁶خداوند ناچار شد آنها را در بيابان بكشد، چون نتوانست اين قوم را به سرزمينی كه به آنها وعده داده بود برساند.

¹⁷«التماس می‌كنم قدرت عظيمت را با بخشيدن گناهان ما نمايان ساخته، محبت عظيم خود را به ما نشان دهی. بر ما خشم نگير و ما را ببخش هر چند گفته‌ای كه گناه را بدون سزا نمی‌گذاری و بخاطر گناه پدران، فرزندان را تا نسل سوم و چهارم مجازات می‌كنی.

¹⁸

¹⁹خداوندا، از تو استدعا می‌كنم گناهان اين قوم را بخاطر محبت عظيم خود ببخشی همچنانكه از روزی كه سرزمين مصر را پشت سر گذاشتيم آنها را مورد عفو خود قرار داده‌ای.»

²⁰پس خداوند فرمود: «من آنها را چنانكه استدعا كرده‌ای می‌بخشم. ولی به حيات خودم و به حضور پرجلالم كه زمين را پر كرده است سوگند ياد می‌كنم كه

²¹

²²هيچكدام از آنانی كه جلال و معجزات مرا در مصر و در بيابان ديده‌اند و بارها از توكل نمودن و اطاعت كردن سرباز زده‌اند حتی موفق بديدن سرزمينی كه به اجدادشان وعده داده‌ام نخواهند شد. هر كه مرا اهانت كند سرزمين موعود را نخواهد ديد.

²³

²⁴ولی خدمت‌گزار من كاليب شخصيت ديگری دارد و پيوسته از صميم قلب مرا اطاعت كرده است. او را به سرزمينی كه برای بررسی آن رفته بود خواهم برد و نسل او مالک آن خواهد شد.

²⁵حال كه قوم اسرائيل تا اين حد از عماليقی‌ها و كنعانی‌های ساكن دره‌ها می‌ترسند پس بهتر است فردا از سمت دريای سرخ به بيابان مراجعت كنيد.»

²⁶سپس خداوند به موسی و هارون گفت:

²⁷«اين قوم بدكار و شرور تا به كی از من شكايت می‌كنند؟ تا به كی بايد به غرغر آنها گوش دهم؟

²⁸به ايشان بگو كه خداوند به حيات خود قسم می‌خورد كه آنچه را كه از آن می‌ترسيديد به سرتان بياورد.

²⁹همۀ شما در اين بيابان خواهيد مرد. حتی يک نفر از شما كه بيست سال به بالا دارد و از دست من شكايت كرده است،

³⁰وارد سرزمين موعود نخواهد شد. فقط كاليب پسر يَفُنّه و يوشع پسر نون اجازۀ ورود به آنجا را دارند.

³¹«شما گفتيد كه فرزندانتان اسير ساكنان آن سرزمين می‌شوند؛ ولی برعكس، من آنها را بسلامت به آن سرزمين می‌برم و ايشان مالک سرزمينی خواهند شد كه شما آن را رد كرديد.

³²اما لاشه‌های شما در اين بيابان خواهد افتاد.

³³فرزندانتان بخاطر بی‌ايمانی شما چهل سال در اين بيابان سرگردان خواهند بود تا آخرين نفر شما در بيابان بميرد.

³⁴«همانطور كه افراد شما مدت چهل روز سرزمين موعود را بررسی كردند، شما نيز مدت چهل سال در بيابان سرگردان خواهيد بود، يعنی يک سال برای هر روز، و به اين ترتيب چوب گناهان خود را خواهيد خورد و خواهيد فهميد كه مخالفت با من چه سزايی دارد. شما ای قوم شرور كه بضد من جمع شده‌ايد در اين بيابان خواهيد مرد. من كه خداوند هستم اين را گفته‌ام.»

³⁵

³⁶افرادی كه برای بررسی سرزمين كنعان رفته بودند با ايجاد ترس و وحشت در دل مردم آنها را به طغيان عليه خداوند برانگيختند، پس خداوند بلايی فرستاده، آنها را هلاک كرد. از بين اين افراد فقط يوشع و كاليب زنده ماندند.

³⁷

³⁸

³⁹وقتی موسی سخنان خداوند را به گوش قوم اسرائيل رسانيد، آنها به تلخی گريستند.

⁴⁰روز بعد، صبح زود آنها برخاسته، روانۀ سرزمين موعود شدند. آنها می‌گفتند: «ما می‌دانيم كه گناه كرده‌ايم، ولی حالا آماده‌ايم بسوی سرزمينی برويم كه خداوند به ما وعده داده است.»

⁴¹موسی گفت: «اما شما با اين كارتان از فرمان خداوند در مورد بازگشت به بيابان سرپيچی می‌كنيد، پس بدانيد كه موفق نخواهيد شد.

⁴²نرويد، زيرا دشمنانتان شما را شكست خواهند داد، چون خداوند با شما نيست.

⁴³شما با عماليقی‌ها و كنعانی‌ها روبرو شده، در جنگ كشته خواهيد شد. خداوند با شما نخواهد بود، زيرا شما از پيروی او برگشته‌ايد.»

⁴⁴ولی آنها به سخنان موسی توجهی نكردند و با اينكه صندوق عهد خداوند و موسی از اردوگاه حركت نكرده بودند، آنها خودسرانه روانۀ سرزمين موعود شدند.

⁴⁵آنگاه عماليقی‌ها و كنعانی‌های ساكن كوهستان، پايين آمدند و به قوم اسرائيل حمله كرده، آنان را شكست دادند و تا حرما تعقيب نمودند.