Read Persian Farsi ميكاه‌ 1 Bible Online

ميكاه‌ 1 - Persian Farsi bible

ميكاه‌ 1

¹در دوران سلطنت يوتام و آحاز و حزقيا، پادشاهان يهودا، خداوند اين پيام را در بارۀ اورشليم و سامره، بصورت رؤيا به ميكاه مورشتی داد.

²ای تمام قوم‌ها بشنويد! ای همۀ ساكنان زمين گوش دهيد! خداوند از خانه مقدس خود بضد شما شهادت می‌دهد.

³اينک خداوند تخت فرمانروايی خود را در آسمان ترک نموده و از فراز كوهها به زمين می‌آيد.

⁴كوهها در زير پاهايش مثل موم آب می‌شوند و مانند سيل از بلنديها به دره سرازير می‌گردند.

⁵تمام اينها بسبب گناهان مردم اسرائيل و يهودا اتفاق می‌افتد. بت‌پرستی و ظلم سامره و اورشليم را كه پايتختهای اسرائيل و يهودا هستند، پر ساخته است.

⁶خداوند می‌فرمايد: «شهر سامره را بصورت توده‌ای از خاک درمی‌آورم؛ آن را چنان شيار می‌كنم كه بتوان برای كشت انگور از آن استفاده كرد. حصار و قلعه‌های آن را خراب نموده، سنگهايش را به دره می‌ريزم تا بنيادش نمايان شود.

⁷تمام بتهايش خرد خواهند شد و بتكده‌های آراستۀ آن كه از هدايای بت‌پرستان ساخته شده به آتش كشيده خواهند شد.»

⁸من گريه می‌كنم و ماتم می‌گيرم، مثل شغال زوزه می‌كشم و مانند جغد شيون می‌كنم. از غصه و سرافكندگی با پای برهنه و تن عريان راه می‌روم،

⁹چون زخم قوم من عميقتر از آنست كه شفا يابد. خداوند نزديک دروازه‌های اورشليم آماده ايستاده است تا قوم مرا مجازات كند.

¹⁰اين را به شهر جت[۱] نگوييد و مگذاريد اهالی آنجا گريۀ شما را بشنوند! ای ساكنان بيت‌عفره از شدت درد و شرمندگی در خاک بغلطيد!

¹¹مردم شافير عريان و سرافكنده به اسارت برده می‌شوند. اهالی صعنان جرأت نمی‌كنند از خانه‌هايشان بيرون بيايند. وقتی صدای ماتم مردم بيت‌ايصل را بشنويد، بدانيد كه در آنجا پناهگاهی نيست.

¹²ساكنان ماروت بی‌جهت در انتظار روزهای بهتری هستند، چون خداوند بضد اورشليم برخاسته و تلخی و مرارت در انتظار ايشان است.

¹³ای مردم لاكيش بشتابيد! بر سريعترين عرابه‌های خود سوار شده، فرار كنيد، چون شما اولين شهر يهودا بوديد كه گناه بت‌پرستی اسرائيل را دنبال كرديد و برای ساير شهرها سرمشق شديد.

¹⁴ای مردم يهودا، با شهر مورشت جت خداحافظی كنيد، زيرا اميدی برای نجات آن نيست. شهر اكذيب پادشاهان اسرائيل را فريفته است.

¹⁵ای مردم مريشه، دشمنانتان بر شما مسلط خواهند شد و بزرگان اسرائيل به غار عدولام پناه خواهند برد.

¹⁶برای بچه‌های خود گريه كنيد، چون آنها را از آغوشتان خواهند ربود و ديگر هرگز آنها را نخواهيد ديد. از غصه سرهای خود را بتراشيد، زيرا فرزندان عزيزتان را به سرزمينهای دور دست به اسارت خواهند برد.