Read Persian Farsi سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 26 Bible Online

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 26 - Persian Farsi bible

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 26

¹چون عيسی سخنان خود را به پايان رساند، به شاگردانش گفت: «همانطور كه می‌دانيد، دو روز ديگر عيد پِسَح آغاز می‌شود. در اين عيد مرا دستگير كرده، بر صليب خواهند كشت.»

³در اين هنگام، روحانيون و مشايخ قوم در خانۀ قيافا، كاهن اعظم، گرد آمدند،

⁴و با يكديگر مشورت كردند كه با چه حيله‌ای عيسی را دستگير كرده، بكشند؛

⁵ولی تصميم گرفتند اين كار را به هنگام عيد نكنند تا آشوبی براه نيفتد.

⁶اما عيسی به بيت‌عنيا، به خانۀ شمعون كه قبلاً جذامی بود، رفت.

⁷سر سفره، زنی با يک شيشه عطر گرانبها وارد شد و عطر را بر سر عيسی ريخت.

⁸شاگردانش وقتی اين عمل را ديدند، اوقاتشان تلخ شد و گفتند: «حيف از اين عطر كه تلف شد. او می‌توانست آن را به قيمت خوبی بفروشد و پولش را به فقرا بدهد.»

⁹

¹⁰عيسی كه می‌دانست به يكديگر چه می‌گويند، فرمود: «چرا از اين زن ايراد می‌گيريد؟ او خدمت بزرگی به من كرد.

¹¹فقرا هميشه دور و بر شما هستند، ولی من هميشه با شما نمی‌باشم.

¹²اين زن در واقع با ريختن عطر روی من، بدن مرا برای دفن آماده كرد.

¹³باور كنيد در هر نقطۀ جهان كه انجيل موعظه شود، خدمتی نيز كه اين زن به من كرد، ذكر خواهد شد.»

¹⁴آنگاه يهودا اسخريوطی كه يكی از دوازده شاگرد عيسی بود، نزد كاهنان اعظم رفت

¹⁵و گفت: «چقدر به من می‌دهيد تا عيسی را به شما تحويل دهم؟» آنان سی سكۀ نقره به او دادند.

¹⁶از آن هنگام، او بدنبال فرصت مناسبی بود تا عيسی را به ايشان تسليم كند.

¹⁷روز اول عيد كه طی آن همۀ يهوديان نانهای غير فطير را از خانه‌های خود دور می‌كردند، فرا رسيد. شاگردان عيسی نزد او آمده، پرسيدند: «شام مخصوص عيد را كجا آماده كنيم و بخوريم؟»

¹⁸او در جواب گفت كه به شهر نزد فلان شخص رفته، بگويند: «استاد ما می‌گويد وقت من رسيده است، و من و شاگردانم در منزل شما شام مخصوص عيد را خواهيم خورد.»

¹⁹شاگردان اطاعت كردند و شام را در آنجا تدارک ديدند.

²⁰شب، عيسی با دوازده شاگرد خود سر ميز نشست. هنگام خوردن شام او به ايشان گفت: «يكی از شما به من خيانت می‌كند.»

²¹

²²همه از اين سخن غمگين شدند، و هر يک با اندوه زياد پرسيدند: «آيا من اين كار را خواهم كرد؟»

²³او جواب داد: «آنكه دستش را اول با دست من بسوی بشقاب دراز كرد، همان كسی است كه به من خيانت می‌كند.

²⁴البته من بايد مطابق پيشگويی‌ها رحلت كنم، اما وای بحال كسی كه مرا به مرگ تسليم كند. بهتر بود كه اصلاً اين شخص بدنيا نمی‌آمد.»

²⁵يهودا نيز كه بعداً به او خيانت كرد، از او پرسيد: «استاد، آيا آن شخص منم؟» عيسی جواب داد: «بلی، خودت گفتی!»

²⁶وقتی شام می‌خوردند، عيسی يک تكه نان برداشت و شكر نمود؛ سپس آن را تكه‌تكه كرد و به شاگردان داد و فرمود: «بگيريد بخوريد، اين بدن من است.»

²⁷پس از آن، جام را برداشت و شكر كرد، و به آنها داده، فرمود: «هر يک از شما از اين جام بنوشيد.

²⁸چون اين خون من است كه با آن، اين پيمان جديد را مهر می‌كنم. خون من ريخته می‌شود تا گناهان بسياری بخشيده شود.

²⁹اين سخن مرا فراموش نكنيد: من ديگر از اين محصول انگور نخواهم نوشيد تا روزی كه آن را تازه با شما در ملكوت پدرم بنوشم.»

³⁰پس از آن، سرود مخصوص عيد را خواندند و بسوی كوه زيتون رفتند.‌

³¹آنگاه عيسی به ايشان فرمود: «امشب همۀ شما مرا تنها می‌گذاريد. چون در كتاب آسمانی نوشته شده كه خدا چوپان را می‌زند و گوسفندان گله پراكنده می‌شوند.

³²ولی پس از آن كه زنده شدم، به جليل خواهم رفت و شما را در آنجا خواهم ديد.»

³³پطرس گفت: «اگر همه، شما را تنها بگذارند، من از كنار شما دور نخواهم شد.»

³⁴عيسی به او فرمود: «باور كن كه همين امشب، پيش از آنكه خروس بخواند، تو سه بار مرا انكار كرده، خواهی گفت كه مرا نمی‌شناسی!»

³⁵ولی پطرس گفت: «حتی اگر لازم باشد، با شما خواهم مرد، ولی هرگز شما را انكار نخواهم كرد!» بقيه شاگردان نيز چنين گفتند.

³⁶پس عيسی ايشان را به بيشه‌ای آورد كه آن را جتسيمانی می‌ناميدند. او به ايشان فرمود: «بنشينيد و منتظر باشيد تا من كمی دورتر رفته، دعا كنم.»

³⁷پطرس و دو پسر زبدی يعنی يعقوب و يوحنا را نيز با خود برد. در حاليكه غم و اندوه تمام وجود او را فرا گرفته بود،

³⁸رو به ايشان كرد و فرمود: «من از شدت حزن و غم، در آستانۀ مرگ می‌باشم. شما اينجا بمانيد و با من بيدار باشيد.»

³⁹سپس كمی دورتر رفت و بر زمين افتاد و چنين دعا كرد: «پدر، اگر ممكن است، اين جام رنج و عذاب را از مقابل من بردار؛ اما نه به خواهش من بلكه به خواست تو.»

⁴⁰آنگاه نزد آن سه شاگرد برگشت و ديد كه در خوابند. گفت: «پطرس نتوانستی حتی يک ساعت با من بيدار بمانی؟

⁴¹بيدار بمانيد و دعا كنيد تا وسوسه بر شما غلبه نكند. روح انسان می‌خواهد آنچه درست است انجام دهد، اما طبع بشری او ضعيف است.»

⁴²باز ايشان را گذاشت و رفت و چنين دعا كرد: «پدر، اگر ممكن نيست اين جام از مقابل من برداشته شود، پس آن را می‌نوشم. آنچه خواست توست بشود.»

⁴³باز برگشت و ديد كه درخوابند، چون پلكهای ايشان سنگين شده بود.

⁴⁴پس برای بار سوم رفت و همان دعا را كرد.

⁴⁵سپس، نزد شاگردان بازگشت و گفت: «حالا ديگر بخوابيد و استراحت كنيد… اما نه، حالا زمان آن است كه در چنگ بدكاران گرفتار شوم.

⁴⁶برخيزيد و برويم. نگاه كنيد، اين هم شاگرد خائن من!»

⁴⁷سخن عيسی هنوز به پايان نرسيده بود كه يهودا، از راه رسيد. همراه او عده‌ای با شمشير و چوب و چماق نيز آمده بودند. آنان از سوی سران قوم يهود فرستاده شده بودند.

⁴⁸شاگرد خائن به همراهان خود گفته بود: «هر كه را ببوسم، همان است؛ او را بگيريد.»

⁴⁹پس يهودا مستقيم بسوی عيسی رفت و گفت: «سلام استاد!» و صورت استاد خود را بوسيد.

⁵⁰عيسی گفت: «دوست من، كار خود را زودتر انجام بده!» پس آن عده جلو رفتند و عيسی را گرفتند.

⁵¹در اين لحظه يكی از همراهان عيسی شمشير خود را كشيد و با يک ضربه، گوش غلام كاهن اعظم را بريد.

⁵²عيسی به او فرمود: «شمشيرت را غلاف كن. هر كه شمشير بكشد، با شمشير نيز كشته خواهد شد.

⁵³مگر نمی‌دانی كه من می‌توانم از پدرم درخواست كنم تا در يک لحظه، هزاران فرشته به كمک ما بفرستد؟

⁵⁴ولی اگر چنين كنم، پيشگويی‌های كتاب آسمانی دربارۀ من چگونه جامۀ عمل خواهند پوشيد؟»

⁵⁵آنگاه رو به آن عده كرد و گفت: «مگر من دزد فراری هستم كه با چوب و چماق و شمشير به سراغم آمده‌ايد؟ من هر روز در برابر چشمانتان در خانۀ خدا بودم و به مردم تعليم می‌دادم؛ چرا در آنجا مرا نگرفتيد؟

⁵⁶بلی، می‌بايست اينطور می‌شد، چون تمام اين وقايع را انبياء در كتاب آسمانی پيشگويی كرده‌اند.» در اين گيرودار، تمام شاگردان، او را تنها گذاشته، فرار كردند.

⁵⁷پس آن گروه، عيسی را به خانۀ قيافا، كاهن اعظم بردند. در آنجا تمام سران يهود جمع بودند.

⁵⁸در ضمن، پطرس هم از دور به دنبال عيسی می‌آمد تا وارد حياط خانۀ كاهن اعظم شد و كنار سربازان نشست تا ببيند بر سر عيسی چه می‌آيد.

⁵⁹كاهنان اعظم، و در واقع، تمام اعضای شورای عالی يهود جمع شده بودند و به دنبال شاهدانی می‌گشتند كه به دروغ به عيسی تهمت بزنند، تا بتوانند به مرگ محكومش كنند.

⁶⁰ولی با اين كه چند نفر را يافتند و آنان نيز شهادت دروغ دادند، ولی سخنان ايشان با هم يكی نبود. سرانجام دو نفر را پيدا كردند كه می‌گفتند: «اين مرد می‌گفت من می‌توانم خانۀ خدا را خراب كنم، و آن را ظرف سه روز باز بنا نمايم.»

⁶¹

⁶²آنگاه كاهن اعظم برخاست و به عيسی گفت: «خوب، چه می‌گويی؟ آيا آنچه می‌گويند صحت دارد؟»

⁶³ولی عيسی خاموش ماند. كاهن اعظم به او گفت: «به نام خدای زنده از تو می‌خواهم جواب بدهی. آيا تو مسيح، فرزند خدا هستی يا نه؟»

⁶⁴عيسی جواب داد: «بلی، هستم؛ و يک روز مرا خواهيد ديد كه در دست راست خدا نشسته‌ام و بر ابرهای آسمان به زمين باز می‌گردم.»

⁶⁵ناگهان كاهن اعظم لباس خود را دريد و فرياد زد: «كفر گفت! كفر گفت! ديگر چه احتياجی به شاهد داريم؟ همه شنيديد چه گفت! چه رأی می‌دهيد؟» همه فرياد زدند: «بايد بميرد!»

⁶⁶

⁶⁷آنگاه به صورتش آب دهان انداخته، او را زدند. بعضی نيز به او سيلی زده،

⁶⁸با ريشخند می‌گفتند: «ای مسيح تو كه پيغمبری، بگو ببينم چه كسی تو را زد؟»

⁶⁹اما پطرس هنوز در حياط نشسته بود كه يكی از كنيزان كاهن اعظم نزد او آمد و گفت: «به گمانم تو نيز همراه با عيسای جليلی بودی!»

⁷⁰ولی پطرس در حضور همه منكر شد و گفت: «من اصلاً از گفته‌هايت سر در نمی‌آورم!»

⁷¹اندكی بعد، در كنار در، كنيز ديگری به او برخورد و به آنانی كه در آنجا بودند گفت: «اين مرد نيز با عيسای ناصری بود.»

⁷²پطرس دوباره انكار كرد، و حتی اين بار قسم خورده، گفت: «من اصلاً اين مرد را نمی‌شناسم.»

⁷³ولی كمی بعد، كسانی كه آنجا ايستاده بودند پيش پطرس آمده، به او گفتند: «تو حتماً يكی از شاگردان او هستی، چون لهجه‌ات جليلی است!»

⁷⁴پطرس اين بار شروع كرد به لعنت كردن و قسم خوردن و گفت: «من اصلاً اين مرد را نمی‌شناسم.» درست در همين هنگام خروس بانگ زد،

⁷⁵و پطرس گفتۀ عيسی را بخاطر آورد كه گفته بود: «پيش از اينكه خروس بخواند، تو سه بار مرا انكار خواهی كرد.» پس بيرون رفت و زارزار گريست.