Read Persian Farsi سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 27 Bible Online

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 27 - Persian Farsi bible

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء متی 27

¹چون صبح شد، كاهنان اعظم و سران قوم، با يكديگر مشورت كردند تا راهی بيابند كه عيسی را بدست مقامات رومی بسپارند تا كشته شود.

²پس عيسی را دست بسته به پيلاطوس، فرماندار رومی، تحويل دادند.

³اما يهودای خائن، وقتی ديد كه عيسی به مرگ محكوم شده است، از كار خود پشيمان شد و سی سكه نقره‌ای را كه گرفته بود، نزد كاهنان اعظم و سران قوم آورد تا به ايشان بازگرداند.

⁴او به آنان گفت: «من گناه كرده‌ام چون باعث محكوميت مرد بيگناهی شده‌ام.» آنان جواب دادند: «به ما چه؟ خودت خواستی!»

⁵پس او سكه‌ها را در خانۀ خدا ريخت و بيرون رفت و خود را با طناب خفه كرد.

⁶كاهنان اعظم سكه‌ها را از روی زمين جمع كردند و گفتند: «شريعت ما اجازه نمی‌دهد پولی را كه برای قتل پرداخت شده، در بيت‌المال خانۀ خدا بگذاريم.»

⁷بنابراين، پس از بحث و مشورت، قرار بر اين شد كه با آن پول قطعه زمينی را بخرند كه كوزه‌گرها از خاكش استفاده می‌كردند، و از آن زمين بعنوان قبرستان خارجی‌هايی استفاده كنند كه در اورشليم فوت می‌شدند.

⁸به همين، دليل آن قبرستان تا به امروز نيز به «زمين خون» معروف است.

⁹اين واقعه، پيشگويی ارميای نبی را به انجام رساند كه فرموده بود: «آنها سی سكه نقره يعنی قيمتی را كه مردم اسرائيل برای او تعيين كرده بودند برداشتند،

¹⁰و از كوزه‌گرها زمينی خريدند همانطور كه خداوند به من فرموده بود.»

¹¹در اين هنگام، عيسی را به حضور پيلاطوس، فرماندار رومی آوردند. فرماندار از او پرسيد: «آيا تو همان مسيح موعود هستی؟» عيسی جواب داد: «همينطور است كه می‌گويی.»

¹²آنگاه كاهنان اعظم و سران قوم يهود اتهامات متعددی بر او وارد ساختند، اما او هيچ جواب نداد.

¹³پس پيلاطوس به او گفت: «نمی‌شنوی چه می‌گويند؟»

¹⁴اما عيسی همچنان خاموش بود، به طوری كه سكوت او فرماندار را نيز به تعجب واداشت.

¹⁵و رسم فرماندار اين بود كه هر سال در عيد پِسَح، يک زندانی را به خواست مردم آزاد كند.

¹⁶در آن سال، زندانی مشهوری به اسم باراباس در زندان بود.

¹⁷وقتی مردم آن روز صبح اجتماع كردند، پيلاطوس به ايشان گفت: «كداميک از اين دو نفر را می‌خواهيد برايتان آزاد كنم: باراباس يا عيسی را كه مسيح شماست؟»

¹⁸چون خوب می‌دانست كه سران قوم يهود عيسی را از روی حسادت، بخاطر محبوبيتش در ميان مردم دستگير كرده بودند.

¹⁹در همان هنگام كه پيلاطوس جلسه دادگاه را اداره می‌كرد، همسرش برای او پيغامی فرستاده، گفت: «با اين مرد بی‌گناه كاری نداشته باش، چون ديشب بخاطر او خوابهای وحشتناک ديده‌ام.»

²⁰كاهنان اعظم و مقامات قوم يهود از اين فرصت استفاده كردند و مردم را واداشتند كه از پيلاطوس آزادی باراباس و اعدام عيسی را بخواهند.

²¹پس فرماندار دوباره پرسيد: «كداميک از اين دو نفر را می‌خواهيد برايتان آزاد كنم؟» مردم فرياد زدند: «باراباس را!»

²²پيلاطوس پرسيد: «پس با عيسی كه مسيح شماست، چه كنم؟» مردم يک صدا فرياد زدند: «مصلوبش كن!»

²³پيلاطوس پرسيد: «چرا؟ مگر چه گناهی كرده است؟» ولی باز فرياد زدند: «اعدامش كن! اعدامش كن!»

²⁴وقتی پيلاطوس ديد كه ديگر فايده‌ای ندارد، و حتی ممكن است شورشی به پا شود، دستور داد كاسۀ آبی حاضر كنند، و در مقابل چشمان مردم دستهای خود را شست و گفت: «من از خون اين مرد، بری هستم؛ هر اتفاقی بيفتد شما مسئوليد!»

²⁵جمعيت فرياد زدند: «خونش به گردن ما و فرزندان ما باشد!»

²⁶پس پيلاطوس، باراباس را برای ايشان آزاد كرد. سپس به سربازان دستور داد عيسی را شلاق بزنند و بعد او را بر روی صليب اعدام كنند.

²⁷سربازان ابتدا عيسی را به حياط كاخ فرماندار بردند و تمام سربازان ديگر را به دور او جمع كردند.

²⁸سپس، لباس او را در آوردند و شنل ارغوانی رنگی بر دوش او انداختند،

²⁹و تاجی از خارهای بلند درست كردند و بر سرش گذاشتند، و يک چوب، به نشانۀ عصای سلطنت، بدست راست او دادند و پيش او تعظيم می‌كردند و با ريشخند می‌گفتند: «درود بر پادشاه يهود!»

³⁰پس از آن، به صورتش آب دهان انداختند و چوب را از دستش گرفته، بر سرش زدند.

³¹پس از اينكه از مسخره كردن او خسته شدند، شنل را از دوشش برداشته، لباس خودش را به او پوشانيدند، و او را بردند تا اعدام كنند.

³²در راه به مردی از اهالی قيروان واقع در شمال آفريقا برخوردند كه اسمش شمعون بود. او را وادار كردند صليب عيسی را دنبال او ببرد.

³³وقتی به محلی به نام «جُل‌جُتا» (به معنی «جمجمۀ سر») رسيدند،

³⁴سربازان به او شرابی مخلوط به مواد مخدر دادند تا درد را احساس نكند؛ اما وقتی آن را چشيد، نخواست بنوشد.

³⁵سربازان، پس از مصلوب كردن او، بر سر تقسيم لباسهايش قرعه انداختند.

³⁶سپس همانجا در اطراف صليب به تماشای جان دادن او نشستند.

³⁷اين نوشته را نيز بالای سر او بر صليب نصب كردند: «اين است عيسی، پادشاه يهود.»

³⁸همان صبح دو دزد را نيز در دو طرف او دار زدند.

³⁹هركس از آنجا رد می‌شد، سرش راتكان می‌داد و با ريشخند می‌گفت: «تو كه می‌خواستی خانۀ خدا را خراب كنی و در عرض سه روز باز بسازی! اگر واقعاً فرزند خدايی، از صليب پايين بيا و خود را نجات بده.»

⁴⁰

⁴¹كاهنان اعظم و سران قوم نيز او را مسخره كرده، می‌گفتند: «ديگران را نجات می‌داد ولی نمی‌تواند خود را نجات دهد! تو كه ادعا می‌كردی پادشاه يهود هستی، چرا از صليب پايين نمی‌آيی تا به تو ايمان آوريم؟ تو كه می‌گفتی به خدا توكل داری و فرزند او هستی! اگر خدا تو را دوست دارد چرا نجاتت نمی‌دهد؟»

⁴²

⁴³

⁴⁴حتی آن دو دزد هم به او دشنام می‌دادند.

⁴⁵آن روز، از ظهر تا سه بعد از ظهر، تمام دنيا تاريک شد.

⁴⁶نزديک به ساعت سه، عيسی فرياد زده، گفت: «ايلی ايلی لَما سَبَقتَنی»، يعنی «خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟»

⁴⁷بعضی كه آنجا ايستاده بودند، تصور كردند كه الياس نبی را صدا می‌زند.

⁴⁸يكی از آنان دويد و ظرفی از شراب ترشيده را بر سر يک چوب گذاشت و نزديک دهان او برد تا بنوشد.

⁴⁹ولی ديگران گفتند: «كاری نداشته باش! بگذار ببينيم آيا الياس می‌آيد او را نجات دهد يا نه؟»

⁵⁰آنگاه عيسی فرياد بلند ديگری برآورد و جان سپرد.

⁵¹در آن لحظه، ناگهان پردۀ خانۀ خدا كه در مقابل مقدس‌ترين جايگاه قرار داشت، از سر تا پا دو پاره شد و چنان زمين لرزه‌ای رخ داد كه سنگها شكافته،

⁵²و قبرها باز شدند و بسياری از مقدسين خدا كه مرده بودند، زنده شدند؛

⁵³و پس از زنده شدن عيسی، از قبرستان به اورشليم رفتند و بسياری ايشان را ديدند.

⁵⁴سربازانی كه در پای صليب عيسی بودند، با فرماندۀ خود، از اين زمين لرزه و رويدادها وحشت كردند و گفتند: «حتماً اين مرد فرزند خدا بود.»

⁵⁵عده‌ای از زنان كه عيسی را خدمت می‌كردند و به دنبال او از جليل آمده بودند، در آنجا حضور داشتند و از دور ناظر واقعه بودند.

⁵⁶در بين ايشان مريم مجدليه، مريم مادر يعقوب و يوسف، و مادر يعقوب و يوحنا پسران زبدی ديده می‌شدند.

⁵⁷هنگام غروب، مردی ثروتمند به نام يوسف كه اهل رامه و يكی از پيروان عيسی بود،

⁵⁸به حضور پيلاطوس رفت و از او جسد عيسی را خواست. پيلاطوس دستور داد جسد را در اختيار او قرار دهند.

⁵⁹يوسف جسد را گرفت و در كتان پاكی پيچيد،

⁶⁰و در مقبره‌ای كه به تازگی برای خود از سنگ تراشيده بود، جای داد. سپس سنگی بزرگ در مقابل قبر قرار داد و رفت.

⁶¹مريم مجدليه و آن مريم ديگر، هر دو آنجا بودند و نگاه می‌كردند.

⁶²روز بعد، پس از مراسم اولين روز پِسَح، كاهنان اعظم و فريسيان نزد پيلاطوس رفتند

⁶³و گفتند: «قربان، به ياد داريم كه آن فريبكار وقتی زنده بود، يک بار گفت: «من پس از سه روز زنده می‌شوم.»

⁶⁴پس خواهش می‌كنيم دستور فرماييد قبر را تا سه روز زير نظر داشته باشند، تا شاگردانش نتوانند بيايند و جسد او را بدزدند و ادعا كنند كه او زنده شده است! اگر موفق به اين كار شوند، وضع بدتر از اول می‌شود.»

⁶⁵پيلاطوس گفت: «چرا از محافظين خانۀ خدا استفاده نمی‌كنيد؟ آنان خوب می‌توانند از قبر محافظت كنند.»

⁶⁶پس رفتند و سنگ در قبر را مهر كردند و نگهبانان گماشتند تا كسی به قبر نزديک نشود.