Read Persian Farsi سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء مَرقُس‌ 14 Bible Online

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء مَرقُس‌ 14 - Persian Farsi bible

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشتهء مَرقُس‌ 14

¹دو روز به عيد پِسَح مانده بود. در ايام اين عيد، يهوديان فقط نان فطير می‌خوردند. كاهنان اعظم و روحانيان ديگرِ يهود، هنوز در پی‌فرصت می‌گشتند تا عيسی را بی‌سر و صدا دستگير كنند و بكشند.

²ولی می‌گفتند: «در روزهای عيد نمی‌توان اين كار را كرد مبادا مردم سر بشورش بگذارند.»

³در اين هنگام، عيسی در بيت‌عنيا در خانۀ شمعون جذامی مهمان بود. وقت شام، زنی با يک شيشه عطر گران‌قيمت از سُنبُل خالص وارد شد و شيشه را باز كرد و عطر را بر سر عيسی ريخت.

⁴بعضی از حضار از اين عمل ناراحت شده، به يكديگر گفتند: «افسوس! چرا عطر به اين خوبی را تلف كرد؟ می توانستيم آن را به سيصد سكه نقره بفروشيم و پولش را به فقرا بدهيم.» به اين ترتيب، آن زن را سرزنش می‌كردند.

⁵

⁶ولی عيسی گفت: «كاری به كار او نداشته باشيد! چرا برای اين كار خوب او را سرزنش می‌كنيد؟

⁷فقرا هميشه دوروبر شما هستند. هرگاه بخواهيد می‌توانيد كمكشان كنيد. ولی من مدت زيادی با شما نخواهم بود.

⁸اين زن هر چه از دستش برمی‌آمد، انجام داد. در واقع بدن مرا برای كفن و دفن حاضر كرد.

⁹اين كه می‌گويم عين حقيقت است: از اين پس در هر جای دنيا كه پيغام انجيل موعظه شود، كار اين زن نيز ذكر خواهد شد و مورد تحسين قرار خواهد گرفت.»

¹⁰آنگاه يكی از شاگردان او به نام يهودا اسخريوطی، نزد كاهنان اعظم رفت تا استاد خود را به ايشان تسليم كند.

¹¹وقتی كاهنان شنيدند برای چه آمده است، بسيار شاد شدند و قول دادند به او پاداشی بدهند. او نيز در پی‌فرصت می‌گشت تا عيسی را به ايشان تحويل دهد.

¹²روز اول عيد كه در آن قربانی می‌كردند، شاگردان عيسی پرسيدند: «كجا می‌خواهيد برويم و شام عيد پِسَح را بخوريم؟»

¹³عيسی دو نفر از شاگردان را به اورشليم فرستاد تا شام را حاضر كنند و گفت: «در راه شخصی را خواهيد ديد كه بطرف شما می‌آيد. يک كوزه آب هم در دست دارد. به دنبال او برويد.

¹⁴به هر خانه‌ای داخل شد، به صاحب آن خانه بگوييد: استادمان ما را فرستاده است تا اطاقی را كه برای ما حاضر كرده‌ايد تا امشب شام پسح را بخوريم، ببينيم.

¹⁵او شما را به بالاخانه، به يک اطاق بزرگ و مفروش خواهد برد. شام را همانجا تدارک ببينيد.»

¹⁶پس آن دو شاگرد به شهر رفتند و همان طور واقع شد كه عيسی گفته بود. پس شام را حاضر كردند.

¹⁷هنگام شب، عيسی و بقيۀ شاگردان رسيدند.

¹⁸وقتی دور سفره نشستند، عيسی گفت: «اين كه می‌گويم عين حقيقت است: يكی از شما به من خيانت می‌كند، بلی، يكی از خود شما كه اينجا با من شام می‌خوريد.»

¹⁹همه از اين سخن غمگين شدند و يک به يک از او پرسيدند: «منم؟»

²⁰عيسی جواب داد: «يكی از شما دوازده نفر است كه حالا با من شام می‌خورد.

²¹من بايد بميرم، همانطور كه پيغمبران خدا از پيش خبر داده‌اند. اما وای بحال آنكه مرا تسليم به مرگ می‌كند. كاش هرگز به دنيا نمی‌آمد.»

²²وقتی شام می‌خوردند، عيسی نان را بدست گرفت، آن را بركت داده، پاره كرد و به ايشان داد و فرمود: «بگيريد، اين بدن من است.»

²³سپس جام را بدست گرفت، از خدا تشكر كرد و به ايشان داد و همه از آن نوشيدند.

²⁴آنگاه به ايشان فرمود: «اين خون من است كه در راه بسياری ريخته می‌شود، و مهر يک پيمان تازه است بين خدا و انسان.

²⁵اين كه می‌گويم عين حقيقت است: ديگر از اين محصول انگور نخواهم نوشيد تا روزی كه تازۀ آن را در ملكوت خدا بنوشم.»

²⁶سپس سرودی خواندند و از خانه بيرون آمدند و بسوی كوه زيتون رفتند.

²⁷در بين راه، عيسی به ايشان گفت: «امشب همۀ شما مرا تنها گذارده، خواهيد رفت، چون در كتاب آسمانی نوشته شده كه خدا چوپان را می‌زند و گوسفندان پراكنده می‌شوند.

²⁸ولی بعد از زنده شدنم، به جليل خواهم رفت و شما را در آنجا خواهم ديد.»

²⁹پطرس گفت: «حتی اگر همه شما را ترک كنند، من اين كار را نخواهم كرد.»

³⁰عيسی گفت: «پطرس، فردا صبح پيش از اينكه خروس دو بار بخواند، تو سه بار مرا انكار كرده، خواهی گفت كه مرا نمی‌شناسی.»

³¹ولی پطرس با تأكيد بيشتر گفت: «نه، من اگر لازم باشد بميرم، می‌ميرم ولی هرگز شما را انكار نمی‌كنم.» ديگران نيز همين قسم را خوردند.

³²سپس به يک باغ زيتون رسيدند، كه به باغ جتسيمانی معروف بود. عيسی به شاگردان خود گفت: «شما اينجا بنشينيد تا من بروم دعا كنم.»

³³او پطرس، يعقوب و يوحنا را نيز با خود برد. ناگاه اضطراب و پريشانی عميقی بر او مستولی شد.

³⁴به ايشان گفت: «از شدت حزن و غم، در شرف مرگ می‌باشم. شما همينجا بمانيد و با من بيدار باشيد.»

³⁵سپس كمی دورتر رفت، بر زمين افتاد و دعا كرد تا شايد آن دقايق وحشت‌آور كه انتظارش را می‌كشيد، هرگز پيش نيايد.

³⁶او دعا كرده، گفت: «ای پدر، هر كاری نزد تو امكان‌پذير است. پس اين جام رنج و عذاب را از مقابل من بردار. درعين حال، خواست تو را می‌خواهم نه ميل خود را.»

³⁷سپس نزد آن سه شاگرد برگشت و ديد كه در خوابند. پس گفت: «شمعون! خوابی؟ نتوانستی حتی يک ساعت با من بيدار بمانی؟

³⁸با من بيدار بمانيد و دعا كنيد مبادا وسوسه‌كننده بر شما غالب آيد. چون روح مايل است اما جسم، ضعيف و ناتوان.»

³⁹باز رفت و همان دعا را كرد.

⁴⁰وقتی بازگشت، ديد كه هنوز در خوابند، چون نمی‌توانستند پلكهايشان را باز نگاه دارند و نمی‌دانستند چه بگويند.

⁴¹وقتی برای بار سوم برگشت، گفت: «هنوز درخوابيد؟ بس است! ديگر وقت خواب نيست. نگاه كنيد، اكنون در چنگ اين اشخاص بدكار گرفتار خواهم شد.

⁴²برخيزيد، بايد برويم! نگاه كنيد، اين هم شاگرد خائن من!…»

⁴³سخن عيسی هنوز به پايان نرسيده بود كه يهودا، يكی از دوازده شاگرد عيسی، از راه رسيد؛ عده‌ای بسيار با شمشير و چوب و چماق او را همراهی می‌كردند. آنان از طرف كاهنان اعظم و سران قوم يهود آمده بودند.

⁴⁴يهودا به ايشان گفته بود: «هر كه را بوسيدم، بدانيد كه او كسی است كه بايد بگيريد. پس با احتياط او را بگيريد و ببريد.»

⁴⁵پس به محض اينكه يهودا رسيد، نزد عيسی رفت و گفت: «سلام استاد!» و دست در گردن او انداخت و صورت او را بوسيد.

⁴⁶آنان نيز عيسی را گرفتند و محكم بستند تا ببرند.

⁴⁷ولی يک نفر شمشير كشيد و با غلام كاهن اعظم درگير شد و گوش او را بريد.

⁴⁸عيسی گفت: «مگر من دزد فراری هستم كه اينطور سر تا پا مسلح برای گرفتنم آمده‌ايد؟

⁴⁹چرا در خانۀ خدا مرا نگرفتيد؟ من كه هر روز آنجا بودم و تعليم می‌دادم. ولی لازم است تمام اينها اتفاق بيفتد تا پيشگويی كلام خدا انجام شود.»

⁵⁰در اين گيرودار، شاگردان او را تنها گذاشتند و فرار كردند.

⁵¹يک جوانی نيز از پشت سرشان می‌آمد كه فقط چادری بر خود انداخته بود. وقتی سعی كردند او را بگيرند، چادر را در دست آنها رها كرد و عريان پا بفرار گذاشت.

⁵²

⁵³پس عيسی را به خانۀ كاهن اعظم بردند. بی‌درنگ، تمام كاهنان اعظم و سران قوم يهود در آنجا جمع شدند.

⁵⁴پطرس نيز از دور بدنبالشان می‌آمد تا به خانۀ كاهن اعظم رسيد. سپس آهسته از لای در، داخل حياط خانه شد و ميان غلامان، كنار آتش نشست.

⁵⁵در داخل خانه، كاهنان اعظم و اعضاء شورای عالی يهود سعی می‌كردند عليه عيسی مدركی بدست آورند تا حكم اعدامش را صادر كنند، ولی نتوانستند.

⁵⁶چند نفر نيز شهادت دروغ دادند ولی گفته‌هايشان با هم يكسان نبود.

⁵⁷سرانجام، بعضی برخاسته، بدروغ گفتند: «ما شنيديم كه می‌گفت من اين خانۀ خدا را كه با دست انسان ساخته شده است، خراب می‌كنم و بدون كمک دست انسان، در عرض سه روز، عبادتگاهی ديگر می‌سازم.»

⁵⁸

⁵⁹ولی اين تهمت نيز بجايی نرسيد.

⁶⁰آنگاه كاهن اعظم در حضور شورای عالی برخاست و از عيسی پرسيد: «به اين اتهام جواب نمی‌دهی؟ چه داری در دفاع از خودت بگويی؟»

⁶¹عيسی هيچ جواب نداد. پس كاهن اعظم پرسيد: «آيا تو مسيح، فرزند خدای متبارک هستی؟»

⁶²عيسی گفت: «هستم، و يک روز مرا خواهيد ديد كه در دست راست خدا نشسته‌ام و در ابرهای آسمان به زمين باز می‌گردم.»

⁶³كاهن اعظم لباس خود را پاره كرد و گفت: «ديگر چه می‌خواهيد؟ هنوز هم شاهد لازم داريد؟ خودتان شنيديد كه كفر گفت. چه رأی می‌دهيد؟» پس به اتفاق آراء او را به مرگ محكوم كردند.

⁶⁴

⁶⁵آنگاه به آزار و اذيت او پرداختند. بعضی بر صورتش آب دهان می‌انداختند. بعضی ديگر چشمانش را می‌بستند و به صورتش سيلی می‌زدند و با ريشخند می‌گفتند: «اگر پيغمبری، بگو چه كسی تو را زد؟» سربازان نيز او را می‌زدند.

⁶⁶اما پطرس هنوز در حياط بود. در آن حال، يكی از كنيزان كاهن اعظم او را ديد كه كنار آتش خود را گرم می‌كند؛ پس به او خيره شد و گفت: «مثل اينكه تو هم با عيسای ناصری بودی!»

⁶⁷

⁶⁸پطرس انكار كرد و گفت: «از حرف‌هايت سر در نمی‌آورم!» و به گوشۀ ديگر حياط رفت. همانوقت خروس بانگ زد.

⁶⁹آن كنيز دوباره پطرس را ديد و به ديگران گفت: «او را می بينيد؟ او هم يكی از شاگردان عيسی است!»

⁷⁰باز پطرس انكار كرد. كمی بعد، ديگران كه دور آتش بودند، به او گفتند: «تو بايد يكی از شاگردان عيسی باشی، چون لهجه‌ات جليلی است!»

⁷¹پطرس لعنت كرد و قسم خورد كه من او را نمی‌شناسم.

⁷²بار دوم خروس بانگ زد و پطرس گفتۀ عيسی را به ياد آورد كه فرموده بود: «پيش از اينكه خروس دوبار بخواند، تو سه بار خواهی گفت كه مرا نمی‌شناسی.» پس به گريه افتاد.