Read Persian Farsi سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشته‌ء لوقا 17 Bible Online

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشته‌ء لوقا 17 - Persian Farsi bible

سرگذشت‌ عيسی مسيح‌ نوشته‌ء لوقا 17

¹روزی عيسی به شاگردان خود فرمود: «وسوسۀ گناه هميشه وجود خواهد داشت، اما وای بحال آن كس كه ديگران را بسوی اين وسوسه‌ها بكشاند.

²برای چنين شخصی بهتر است كه سنگ بزرگ آسيابی به گردنش ببندند و او را به قعر دريا بيندازند، تا اينكه باعث گمراه شدن يكی از پيروان بی‌تجربه و ساده‌دل خدا گردد؛ زيرا مجازات خدا در حق او بسيار سنگين خواهد بود.

³پس مراقب اعمال و كردار خود باشيد! «اگر برادرت در حق تو خطايی ورزد، او را از اشتباهش آگاه ساز. اگر پشيمان شد، او را ببخش.

⁴حتی اگر روزی هفت مرتبه به تو بدی كند، و هر بار نزد تو باز گردد و اظهار پشيمانی كند، او را ببخش!»

⁵روزی رسولان به عيسای خداوند گفتند: «ايمان ما را زياد كن.»

⁶عيسی فرمود: «اگر ايمانتان به اندازه دانه ريز خردل می‌بود، می‌توانستيد به اين درخت توت دستور بدهيد كه از جايش كنده شده، در دريا كاشته شود، و درخت هم از دستور شما اطاعت می‌كرد.

⁷«وقتی خدمتكاری از شخم زدن يا گوسفندچرانی به خانه باز می‌گردد، فوری نمی‌نشيند تا غذا بخورد؛ بلكه ابتدا خوراک اربابش را حاضر می‌كند و شام او را می‌دهد، سپس خودش می‌خورد. كسی نيز از او تشكر نمی‌كند، زيرا وظيفه‌اش را انجام می‌دهد.

¹⁰به همين صورت، شما نيز وقتی دستورات مرا اجرا می‌كنيد، انتظار تعريف و تمجيد نداشته باشيد، چون فقط وظيفه خود را انجام داده‌ايد.»

¹¹عيسی بر سر راه خود به اورشليم، در مرز جليل و سامره، وارد روستايی می‌شد كه ناگاه دَه جذامی به مقابل او آمدند. ايشان از دور ايستاده، فرياد زدند: «ای عيسی، ای استاد، بر ما رحم فرما!»

¹⁴عيسی متوجۀ آنان شد و فرمود: «نزد كاهنان برويد و خود را به ايشان نشان دهيد.» هنگامی كه می‌رفتند، آثار جذام از روی بدنشان محو شد.

¹⁵يكی از آنان وقتی ديد كه شفا يافته است، در حاليكه با صدای بلند خدا را شكر می‌كرد، نزد عيسی بازگشت،

¹⁶و جلو او بر خاک افتاد و برای لطفی كه در حقش كرده بود، از وی تشكر نمود. اين شخص، يک سامری بود.

¹⁷عيسی فرمود: «مگر من ده نفر را شفا ندادم؟ پس آن نه نفر ديگر كجا هستند؟

¹⁸آيا بجز اين غريب، كسی نبود كه بازگردد و از خدا تشكر كند؟»

¹⁹پس به آن مرد فرمود: «برخيز و برو! ايمانت تو را شفا داده است!»

²⁰روزی بعضی از فريسيان از عيسی پرسيدند: «ملكوت خدا كی آغاز خواهد شد؟» عيسی جواب داد: «ملكوت خدا با علائم قابل ديدن آغاز نخواهد شد.

²¹و نخواهند گفت كه در اين گوشه يا آن گوشه زمين آغاز شده است، زيرا ملكوت خدا در ميان شماست.»

²²كمی بعد، در اين باره به شاگردان خود فرمود: «زمانی می‌رسد كه آرزو خواهيد كرد حتی برای يک روز هم كه شده، با شما باشم، اما اين آرزو برآورده نخواهد شد.

²³به شما خبر خواهد رسيد كه من بازگشته‌ام و در فلان جا هستم. اما باور نكنيد و بدنبال من نگرديد.

²⁴زيرا وقتی بازگردم، بدون شک شما از آن آگاه خواهيد شد. بازگشت من، در واقع همچون برق خواهد بود كه تمام آسمان را روشن می‌سازد.

²⁵اما پيش از آن، لازم است كه زحمات بسياری متحمل گردم و توسط اين قوم محكوم شوم.

²⁶«در زمان بازگشت من، مردم دنيا مانند زمان نوح نسبت به امور الهی بی‌توجه خواهند بود.

²⁷در زمان نوح، مردم همه سرگرم خوردن و نوشيدن و ازدواج و خوشگذرانی بودند و همه چيز بصورت عادی جريان داشت، تا روزی كه نوح داخل كشتی شد و طوفان آمد و همه را از بين برد.

²⁸«در آن زمان، دنيا مانند زمان لوط خواهد بود كه مردم غرق كارهای روزانه‌شان بودند؛ می‌خوردند و می‌نوشيدند؛ خريد و فروش می‌كردند؛ می‌كاشتند و می‌ساختند،

²⁹تا صبح روزی كه لوط از شهر سدوم بيرون آمد وآتش و گوگرد از آسمان باريد و همه چيز را از بين برد.

³⁰بلی، به هنگام بازگشت من، اوضاع دنيا به همين صورت خواهد بود!

³¹«در آن روز، كسانی كه بيرون خانه باشند برای بردن اموالشان به خانه باز نگردند؛ و آنانی كه در صحرا هستند، به شهر باز نگردند.

³²بخاطر بياوريد بر سر زن لوط چه آمد!

³³هر كه بكوشد جان خود را حفظ كند، آن را از دست خواهد داد؛ اما هر كه از جان خود بگذرد، آن را نجات خواهد داد.

³⁴در آن شب، دو نفر كه در يک اطاق خوابيده باشند، يكی به آسمان برده خواهد شد و ديگری خواهد ماند.

³⁵دو زن كه سرگرم كارهای خانه باشند، يكی به آسمان برده شده، ديگری بر جای خواهد ماند.

³⁶دو نفر نيز كه در مزرعه كار می‌كنند، يكی برده شده، و ديگری خواهد ماند.»

³⁷شاگردان از عيسی پرسيدند: «خداوندا، به كجا برده خواهند شد؟» عيسی فرمود: «جايی كه لاشه باشد، لاشخورها در آنجا جمع خواهند شد!»