Read Persian Farsi تثنيه‌ 29 Bible Online

تثنيه‌ 29 - Persian Farsi bible

تثنيه‌ 29

¹اين است شرايط عهدی كه خداوند در سرزمين موآب توسط موسی با قوم اسرائيل بست. اين عهد غير از عهدی بود كه قبلاً در كوه حوريب بسته شده بود.

²موسی تمام بنی‌اسرائيل را احضار كرد و سخنان زير را به ايشان گفت: شما با چشمان خود بلاهايی را كه خداوند بر سر فرعون و درباريانش آورد، ديديد و شاهد معجزات عظيم خداوند در سراسر مصر بوديد.

⁴ولی تا امروز خداوند دلهايی كه بفهمند و چشمانی كه ببينند و گوشهايی كه بشنوند به شما نداده است.

⁵خداوند چهل سال شما را در بيابان هدايت كرد. در اين مدت نه لباس‌هايتان كهنه شد و نه كفشهايتان پاره گشت.

⁶هر چند نانی برای خوردن و شرابی برای نوشيدن نداشتيد، اما خداوند روزی شما را می‌رساند تا به شما بفهماند كه او خدای شماست.

⁷زمانی كه به اينجا رسيديم سيحون (پادشاه سرزمين حشبون) و عوج (پادشاه سرزمين باشان) با ما به جنگ برخاستند، ولی ما ايشان را شكست داديم

⁸و سرزمينشان را گرفتيم و به قبيله‌های رئوبين، جاد و نصف قبيلۀ منسی داديم.

⁹شرايط اين عهد را اطاعت كنيد تا در تمام كارهايتان موفق باشيد.

¹⁰همگی شما يعنی رهبران، ريش سفيدان، مردان قوم

¹¹همراه با كودكان و همسرانتان و غريبانی كه در بين شما زندگی می‌كنند يعنی كسانی كه هيزم می‌شكنند و برايتان آب می‌آورند امروز در حضور خداوند، خدايتان ايستاده‌ايد.

¹²اينجا ايستاده‌ايد تا به عهدی كه خداوند، خدايتان امروز با شما می‌بندد وارد شويد.

¹³امروز خداوند می‌خواهد شما را بعنوان قوم خود تأييد كند و خدای شما باشد، همانطور كه به شما و به پدرانتان، ابراهيم و اسحاق و يعقوب وعده داد.

¹⁴اين پيمان تنها با شما كه امروز در حضورش ايستاده‌ايد بسته نمی‌شود بلكه با تمام نسل‌های آيندهٔ اسرائيل نيز بسته می‌شود.

¹⁶يقيناً به ياد می‌آوريد كه چگونه در سرزمين مصر زندگی می‌كرديم و پس از خروج از آنجا چطور از ميان قوم‌های ديگر گذشتيم.

¹⁷شما بتهای قبيح آن سرزمينها را ديديد كه از چوب و سنگ و نقره و طلا ساخته شده بودند.

¹⁸امروز در ميان شما مرد يا زن، خاندان يا قبيله‌ای نباشد كه از خداوند، خدايمان برگردد و بخواهد اين خدايان را بپرستد و با اين كار، بتدريج قوم را مسموم كند.

¹⁹كسی در ميان شما نباشد كه پس از شنيدن اين هشدارها، آنها را سرسری بگيرد و فكر كند اگر به راه‌های گستاخانۀ خود ادامه دهد صدمه‌ای نخواهد ديد. اين كار او همگی شما را نابود خواهد كرد؛

²⁰چون خداوند از سر تقصيرات او نمی‌گذرد بلكه خشم و غيرتش برضد آن شخص شعله‌ور خواهد شد و تمام لعنت‌هايی كه در اين كتاب نوشته شده بر سر او فرود خواهد آمد و خداوند اسم او را از روی زمين محو خواهد كرد.

²¹خداوند او را از تمامی قبيله‌های اسرائيل جدا خواهد نمود و كليهٔ لعنت‌هايی را كه در اين كتاب ذكر شده، بر سر او نازل خواهد كرد.

²²آنگاه فرزندان شما و نسلهای آينده و غريبانی كه از كشورهای دور دست از سرزمين شما عبور كنند، بلاها و بيماريهايی را كه خداوند بر اين سرزمين نازل كرده است خواهند ديد.

²³آنها خواهند ديد كه تمام زمين، شوره‌زاری است خشک و سوزان كه در آن نه چيزی كاشته می‌شود و نه چيزی می‌رويد. سرزمينتان درست مثل سدوم و عموره و ادمه و صبوئيم خواهد بود كه خداوند در خشم خود آنها را ويران كرد.

²⁴قومها خواهند پرسيد: «چرا خداوند با اين سرزمين چنين كرده است؟ دليل اين خشم بی‌امان او چه بوده است؟»

²⁵در جواب ايشان گفته خواهد شد: «چون مردم اين سرزمين عهدی را كه هنگام خروج از مصر خداوند، خدای پدرانشان با ايشان بسته بود، شكستند.

²⁶ايشان به پرستش خدايانی پرداختند كه آنها را قبلاً نمی‌شناختند و خداوند، پرستش آنها را منع كرده بود.

²⁷پس خشم خداوند عليه اين سرزمين افروخته شد و كليۀ لعنت‌های او كه در اين كتاب نوشته شده، بر سرشان فرو ريخت.

²⁸خداوند با خشم و غضب شديد خود، ايشان را از سرزمينشان ريشه كن ساخت و آنها را به سرزمين ديگری راند كه تا امروز در آنجا زندگی می‌كنند.»

²⁹اسراری هست كه خداوند، خدايمان بر ما كشف نفرموده است، اما او قوانين خود را بر ما و فرزندانمان آشكار نموده است تا آنها را اطاعت كنيم.