Read Persian Farsi تثنيه‌ 32 Bible Online

تثنيه‌ 32 - Persian Farsi bible

تثنيه‌ 32

¹ای آسمان گوش بگير تا بگويم، و ای زمين سخنان مرا بشنو!

²تعليم من مثل باران خواهد باريد و مانند شبنم بر زمين خواهد نشست. كلام من مثل قطره‌های باران بر سبزۀ تازه، و مانند نم‌نم باران بر گياهان فرو خواهد ريخت.

³نام خداوند را ستايش خواهم كرد، و قوم او عظمت وی را وصف خواهند نمود.

⁴خداوند همچون صخره‌ای است و اعمالش كامل و عادل، اوست خدای امين و دادگر، از گناه مبرا و با انصاف.

⁵قوم او فاسد شده، باعث ننگ او گشته‌اند، آنها ديگر فرزندان او نيستند، بلكه قومی هستند كج‌رو و متمرد.

⁶ای قوم احمق و نادان! آيا اينچنين از خدای خود قدردانی می‌كنی؟ آيا او پدر و خالق تو نيست؟ آيا او نبود كه تو را بوجود آورد؟

⁷روزهای گذشته را به ياد آر، از پدران خود بپرس تابه تو بگويند، از ريش سفيدان سوال كن تا به تو جواب دهند.

⁸خدای متعال، زمين را بين قومها تقسيم كرد و مرزهای آنهارا تعيين نمود،

⁹ولی قوم اسرائيل را برگزيد تا ملک او باشد.

¹⁰او اسرائيل را در بيابان خشک و سوزان يافت، او را دربر گرفت و از او مراقبت كرد، و مانند مردمک چشم خود از او محافظت نمود،

¹¹درست مانند عقابی كه جوجه‌هايش را به پرواز در می‌آورد، و بالهای خود را می‌گشايد تا آنها را بگيرد و با خود ببرد.

¹²او قوم خود را خودش رهبری نمود و هيچ خدای ديگری با وی نبود.

¹³خداوند به آنها كوهستانهای حاصلخيز بخشيد تا از محصول آنها سير شوند. او به ايشان عسل از ميان صخره، و روغن از ميان سنگ خارا داد.

¹⁴بهترين گاوان و گوسفندان رابه آنان بخشيد تا از آنها شير و كرۀ فراوان بدست آورند. قوچها و بزها و بره‌های فربه، عاليترين گندمها و مرغوبترين شرابها را به آنها عطا فرمود.

¹⁵اما بنی‌اسرائيل سير شده، ياغی گشتند، فربه و تنومند و چاق شده، خدايی را كه آنها را آفريده بود ترک نمودند، و «صخرۀ نجاتِ» خود را به فراموشی سپردند.

¹⁶آنها با بت‌پرستی قبيح خود، خشم و غيرت خداوند را برانگيختند.

¹⁷به بتها كه خدا نبودند قربانی تقديم كردند به خدايان جديدی كه پدرانشان هرگز آنها را نشناخته بودند، خدايانی كه بنی‌اسرائيل آنها را پرستش نكرده بودند.

¹⁸آنها خدايی را كه «صخره» شان بود و ايشان را بوجود آورده بود، فراموش كردند.

¹⁹وقتی خداوند ديد كه پسران و دخترانش چه می‌كنند، خشمگين شده از آنان بيزار گشت.

²⁰او فرمود: «آنها را ترک می‌كنم تا هر چه می‌خواهد برسرشان بيايد، زيرا آنها قومی ياغی و خيانتكار هستند.

²¹آنها با پرستش خدايان بيگانه و باطل، خشم و غيرت مرا برانگيختند، من نيز با محبت نمودن قومهای بيگانه و باطل آنها را به خشم و غيرت می‌آورم.

²²خشم من افروخته شده، زمين و محصولش را خواهد سوزانيد، و تا اعماق زمين فرو رفته، بنياد كوه‌ها رابه آتش خواهد كشيد.

²³«بلايا بر سر ايشان خواهم آورد و تمام تيرهای خود را بسوی ايشان پرتاب خواهم كرد.

²⁴آنها را با گرسنگی و تب سوزان و مرض كشنده از پای در خواهم آورد. حيوانات وحشی را به جان آنها خواهم انداخت و مارهای سمی را خواهم فرستاد تا ايشان را بگزند.

²⁵در بيرون، شمشيرِ دشمنان، كشتار خواهد كرد و در درون خانه‌ها وحشت حكمفرما خواهد بود. پسران و دختران، كودكان و پيران، نابود خواهند شد.

²⁶می‌خواستم آنها را بكلی هلاک كنم، بطوری كه ياد آنها نيز از خاطرها محو گردد،

²⁷ولی فكر كردم كه شايد دشمنان بگويند: قدرت ما بود كه آنها را نابود كرد نه قدرت خداوند.»

²⁸اسرائيل قومی است نادان و بی‌فهم.

²⁹ای كاش شعور داشت و می‌فهميد كه چرا شكست خورده است.

³⁰چرا هزار نفرشان از يک نفر، و ده هزار نفرشان از دو نفر شكست خوردند؟ زيرا «صخرهٔ» ايشان، ايشان را ترک كرده بود، خداوند ايشان را به دست دشمن تسليم نموده بود.

³¹حتی دشمنانشان نيز می‌دانند كه «صخره» شان مانند «صخرهٔ» اسرائيل نيست.

³²دشمنان اسرائيل مانند مردم سدوم و عموره فاسدند، مثل درختانی می‌باشند كه انگور تلخ و سمی به بار می‌آورند،

³³مانند شرابی هستند كه از زهر مار گرفته شده باشد.

³⁴آنچه دشمنان كرده‌اند از نظر خداوند مخفی نيست، او به موقع آنها را مجازات خواهد كرد.

³⁵انتقام و جزا از آن خداوند است. بزودی آنها خواهند افتاد، زيرا روز هلاكت ايشان نزديک است.

³⁶خداوند به داد قومش خواهد رسيد و بر بندگانش شفقت خواهد فرمود، وقتی ببيند كه قوت ايشان از بين رفته و برای برده و آزاد رمقی نمانده است.

³⁷خداوند به قومش خواهد گفت: «كجا هستند خدايان شما، «صخره هايی» كه به آنها پناه می‌برديد و پيه قربانی‌ها را به آنان می‌خورانديد و شراب برای نوشيدن به آنها تقديم می‌كرديد؟ بگذاريد آنها برخيزند و به شما كمک كنند و برای شما پناهگاه باشند.

³⁸

³⁹«بدانيد كه تنها من خدا هستم و خدای ديگری غير از من نيست. می‌ميرانم و زنده می‌سازم، مجروح می‌كنم و شفا می‌بخشم، و كسی نمی‌تواند از دست من برهاند.

⁴⁰من كه تا ابد زنده هستم، دست خود را به آسمان برافراشته، اعلام می‌كنم كه شمشير براق خود را تيز كرده، بر دشمنانم داوری خواهم نمود.

⁴¹از آنها انتقام خواهم گرفت و كسانی را كه از من نفرت دارند مجازات خواهم كرد.

⁴²تيرهايم غرق خون دشمنان خواهند شد، شمشيرم گوشت كشته شدگان و اسيران را خواهد دريد و به خون آنها آغشته خواهد گشت، سرهای رهبران آنها پوشيده از خون خواهند شد.»

⁴³ای قوم‌ها با قوم خداوند شادی كنيد، زيرا او انتقام خون بندگانش را خواهد گرفت. او از دشمنان خود انتقام خواهد گرفت و قوم و سرزمين خود را از گناه پاک خواهد ساخت.

⁴⁴وقتی كه موسی و يوشع كلمات اين سرود را برای قوم اسرائيل خواندند،

⁴⁵

⁴⁶موسی به قوم گفت: «به سخنانی كه امروز به شما گفتم توجه كنيد و به فرزندان خود دستور دهيد تا بدقت از تمام قوانين خدا اطاعت كنند؛

⁴⁷زيرا اين قوانين كلماتی بی‌ارزش نيستند، بلكه حيات شما هستند. از آنها اطاعت كنيد تا در سرزمينی كه در آنطرف رود اردن تصرف خواهيد كرد عمر طولانی داشته باشيد.»

⁴⁸همان روز خداوند به موسی گفت:

⁴⁹«به كوهستان عباريم واقع در سرزمين موآب مقابل اريحا برو. در آنجا بر كوه نبو برآی و تمام سرزمين كنعان را كه به قوم اسرائيل می‌دهم، ببين.

⁵⁰سپس تو در آن كوه خواهی مرد و به اجداد خود خواهی پيوست همانطور كه برادرت هارون نيز در كوه هور درگذشت و به اجداد خود پيوست،

⁵¹زيرا هر دو شما دربرابر قوم اسرائيل، كنار چشمهٔ مريبۀ قادش واقع در بيابان صين، حرمت قدوسيت مرا نگه نداشتيد.

⁵²سرزمينی را كه به قوم اسرائيل می‌دهم، در برابر خود، خواهی ديد ولی هرگز وارد آن نخواهی شد.»