Read Persian Farsi تثنيه‌ 4 Bible Online

تثنيه‌ 4 - Persian Farsi bible

تثنيه‌ 4

¹اكنون ای اسرائيل، به قوانينی كه به شما ياد می‌دهم بدقت گوش كنيد و اگر می‌خواهيد زنده مانده، به سرزمينی كه خداوند، خدای پدرانتان به شما داده است داخل شويد و آن را تصاحب كنيد از اين دستورات اطاعت نماييد.

²قوانين ديگری به اينها نيفزاييد و چيزی كم نكنيد، بلكه فقط اين دستورات را اجرا كنيد؛ زيرا اين قوانين از جانب خداوند، خدايتان می‌باشد.

³ديديد كه چگونه خداوند در بعل فغور همهٔ كسانی را كه بت بعل را پرستيدند از بين برد،

⁴ولی همگی شما كه به خداوند، خدايتان وفادار بوديد تا به امروز زنده مانده‌ايد.

⁵تمام قوانينی را كه خداوند، خدايم به من داده است، به شما ياد داده‌ام. پس وقتی به سرزمين موعود وارد شده، آن را تسخير نموديد از اين قوانين اطاعت كنيد.

⁶اگر اين دستورات را اجرا كنيد به داشتن حكمت و بصيرت مشهور خواهيد شد. زمانی كه قوم‌های مجاور، اين قوانين را بشنوند خواهند گفت: «اين قوم بزرگ از چه حكمت و بصيرتی برخوردار است!»

⁷هيچ قومی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، مثل ما خدايی ندارد كه در بين آنها بوده، هر وقت او را بخوانند، فوری جواب دهد.

⁸هيچ ملتی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، چنين احكام و قوانين عادلانه‌ای كه امروز به شما ياد دادم، ندارد.

⁹ولی مواظب باشيد و دقت كنيد مبادا در طول زندگی‌تان آنچه را كه با چشمانتان ديده‌ايد فراموش كنيد. همۀ اين چيزها را به فرزندان و نوادگانتان تعليم دهيد.

¹⁰به ياد آوريد آن روزی را كه در كوه حوريب در برابر خداوند ايستاده بوديد و او به من گفت: «مردم را به حضور من بخوان و من به ايشان تعليم خواهم داد تا ياد بگيرند هميشه مرا احترام كنند و دستورات مرا به فرزندانشان بياموزند.»

¹¹شما در دامنۀ كوه ايستاده بوديد. ابرهای سياه و تاريكی شديد اطراف كوه را فرا گرفته بود و شعله‌های آتش از آن به آسمان زبانه می‌كشيد.

¹²آنگاه خداوند از ميان آتش با شما سخن گفت. شما كلامش را می‌شنيديد، ولی او را نمی‌ديديد.

¹³او قوانينی را كه شما بايد اطاعت كنيد يعنی «ده فرمان» را اعلام فرمود و آنها را بر دو لوح سنگی نوشت.

¹⁴آری، در همان وقت بود كه خدا به من دستور داد قوانينی را كه بايد بعد از رسيدن به سرزمين موعود اجرا كنيد به شما ياد دهم.

¹⁵شما در آن روز در كوه حوريب وقتی كه خداوند از ميان آتش با شما سخن می‌گفت، شكل و صورتی از او نديديد. پس مواظب باشيد

¹⁶مبادا با ساختن مجسمه‌ای از خدا خود را آلوده سازيد، يعنی با ساختن بتی به هر شكل، چه به صورت مرد يا زن،

¹⁷و چه به صورت حيوان يا پرنده،

¹⁸خزنده يا ماهی.

¹⁹همچنين وقتی به آسمان نگاه می‌كنيد و خورشيد و ماه و ستارگان را كه خدا برای تمام قوم‌های روی زمين آفريده است می‌بينيد، آنها را پرستش نكنيد.

²⁰خداوند شما را از مصر، از آن كورۀ آتش، بيرون آورد تا قوم خاص او و ميراث او باشيد، چنانكه امروز هستيد.

²¹ولی بخاطر شما نسبت به من خشمناک گرديد و به تأكيد اعلام فرمود كه من به آنسوی رود اردن يعنی به سرزمين حاصلخيزی كه به شما به ميراث داده است نخواهم رفت.

²²من اينجا در اينسوی رودخانه خواهم مرد، ولی شما از رودخانه عبور خواهيد كرد و آن زمين حاصلخيز را تصرف خواهيد نمود.

²³هوشيار باشيد مبادا عهدی را كه خداوند، خدايتان با شما بسته است بشكنيد! اگر دست به ساختن هرگونه بتی بزنيد آن عهد را می‌شكنيد، چون خداوند، خدايتان اين كار را بكلی منع كرده است.

²⁴او آتشی سوزنده و خدايی غيور است.

²⁵حتی اگر سالها در سرزمين موعود ساكن بوده، در آنجا صاحب فرزندان و نوادگان شده باشيد، ولی با ساختن بت خود را آلوده كرده با گناهانتان خداوند را غضبناک سازيد،

²⁶زمين و آسمان را شاهد می‌آورم كه در آن سرزمينی كه با گذشتن از رود اردن آن را تصاحب خواهيد كرد، نابود خواهيد شد. عمرتان در آنجا كوتاه خواهد بود و بكلی نابود خواهيد شد.

²⁷خداوند شما را در ميان قوم‌ها پراكنده خواهد كرد و تعدادتان بسيار كم خواهد شد.

²⁸در آنجا، بتهايی را كه از چوب و سنگ ساخته شده‌اند پرستش خواهيد كرد، بتهايی كه نه می‌بينند، نه می‌شنوند، نه می‌بويند و نه می‌خورند.

²⁹ولی اگر شما دوباره شروع به طلبيدن خداوند، خدايتان كنيد، زمانی او را خواهيد يافت كه با تمام دل و جانتان او را طلبيده باشيد.

³⁰وقتی در سختی باشيد و تمام اين حوادث برای شما رخ دهد، آنگاه سرانجام به خداوند، خدايتان روی آورده، آنچه را كه او به شما بگويد اطاعت خواهيد كرد.

³¹خداوند، خدايتان رحيم است، پس او شما را ترک نكرده، نابود نخواهد نمود و عهدی را كه با پدران شما بسته است فراموش نخواهد كرد.

³²در تمامی تاريخ، از وقتی كه خدا انسان را روی زمين آفريد، از يک گوشۀ آسمان تا گوشۀ ديگر جستجو كنيد و ببينيد آيا می‌توانيد چيزی شبيه به اين پيدا كنيد كه

³³قومی صدای خداوند را كه از ميان آتش با آنها سخن گفته است مثل شما شنيده و زنده مانده باشد!

³⁴در كجا می‌توانيد هرگز چنين چيزی را پيدا كنيد كه خداوند با فرستادن بلاهای ترسناک و بوسيلۀ معجزات عظيم و جنگ و وحشت، قومی را از بردگی رها ساخته باشد؟ ولی خداوند، خدايتان همۀ اين كارها را در مصر پيش چشمانتان برای شما انجام داد.

³⁵خداوند اين كارها را كرد تا شما بدانيد كه فقط او خداست و كسی ديگر مانند او وجود ندارد.

³⁶او هنگامی كه از آسمان به شما تعليم می‌داد اجازه داد كه شما صدايش را بشنويد؛ او گذاشت كه شما ستون بزرگ آتشش را روی زمين ببينيد. شما حتی كلامش را از ميان آتش شنيديد.

³⁷چون او پدران شما را دوست داشت و اراده نمود كه فرزندانشان را بركت دهد، پس شخص شما را از مصر با نمايش عظيمی از قدرت خود بيرون آورد.

³⁸او قوم‌های ديگر را كه قويتر و بزرگتر از شما بودند پراكنده نمود و سرزمين‌شان را بطوری كه امروز مشاهده می‌كنيد، به شما بخشيد.

³⁹پس امروز به خاطر آريد و فراموش نكنيد كه خداوند، هم خدای آسمانها و هم خدای زمين است و هيچ خدايی غير از او وجود ندارد!

⁴⁰شما بايد قوانينی را كه امروز به شما می‌دهم اطاعت كنيد تا خود و فرزندانتان كامياب بوده، تا به ابد در سرزمينی كه خداوند، خدايتان به شما می‌بخشد زندگی كنيد.

⁴¹آنگاه موسی سه شهر در شرق رود اردن تعيين كرد

⁴²تا اگر كسی تصادفاً شخصی را بكشد برای فرار از خطر به آنجا پناه ببرد.

⁴³اين شهرها عبارت بودند از: باصر واقع در اراضی مسطح بيابان برای قبيلۀ رئوبين، راموت در جلعاد برای قبيلۀ جاد، و جولان در باشان برای قبيلۀ منسی.

⁴⁴وقتی قوم اسرائيل از مصر خارج شده و در شرق رود اردن در كنار شهر بيت فغور اردو زده بودند، موسی قوانين خدا را به آنها داد. (اين همان سرزمينی بود كه قبلاً اموری‌ها در زمان سلطنت سيحون پادشاه كه پايتختش حشبون بود در آنجا سكونت داشتند و موسی و بنی‌اسرائيل وی را بامردمش نابود كردند.

⁴⁵

⁴⁶

⁴⁷آنها بر سرزمين او و بر سرزمين عوج، پادشاه باشان كه هر دو از پادشاهان اموريهای شرق رود اردن بودند غلبه يافتند.

⁴⁸اين سرزمين از عروعير در كنار رود ارنون تا كوه سريون كه همان حرمون باشد، امتداد می‌يافت

⁴⁹و شامل تمام منطقۀ شرق رود اردن كه از جنوب به دريای مرده و از شرق به دامنۀ كوه پيسگاه منتهی می‌شد، بود.)