Read Persian Farsi اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 16 Bible Online

اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 16 - Persian Farsi bible

اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 16

¹به اين ترتيب، پولس و سيلاس به شهر دربه و سپس به لستره رفتند. در شهر لستره با تيموتائوس آشنا شدند. مادر تيموتائوس مسيحی يهودی‌نژاد، ولی پدرش يونانی بود.

²مسيحيان لستره و قونيه دربارۀ تيموتائوس شهادت خوبی می‌دادند.

³پس، پولس از او خواست كه در اين سفر همراه ايشان برود. ولی به احترام يهوديان آن اطراف، پيش از حركت، تيموتائوس را ختنه كرد، چون همه می‌دانستند كه پدرش يونانی است.

⁴سپس، با هم شهر به شهر گشتند و تصميمی را كه رسولان و كشيشان كليسای اورشليم دربارۀ غيريهوديان گرفته بودند، به اطلاع كليساها رساندند.

⁵به اين ترتيب، ايمان مسيحيان رشد می‌كرد و بر تعداد آنان افزوده می‌شد.

⁶وقتی از شهرهای ايالات فريجيه و غلاطيه گذشتند، روح‌القدس اجازه نداد كه اين بار به ايالت آسيا بروند.

⁷پس به سرحد ايالت ميسيا آمدند و سعی كردند از راه شمال به ايالت بطينيا بروند، اما باز روح عيسی به ايشان اجازه نداد.

⁸پس، از ايالت ميسيا گذشتند و به شهر تروآس آمدند.

⁹همان شب پولس رؤيايی ديد. در اين رؤيا شخصی را در مقدونيۀ يونان ديد كه به او التماس می‌كند و می‌گويد: «به اينجا بيا و ما را كمک كن.»

¹⁰پس چون اين رؤيا را ديد، مطمئن شديم[۱] كه خداوند ما را خوانده است تا پيغام انجيل را در مقدونيه نيز اعلام كنيم. از اينرو بی‌درنگ عازم آنجا شديم.

¹¹بنابراين، در تروآس سوار قايق شديم و مستقيم به ساموتراكی رفتيم. روز بعد از آنجا رهسپار نياپوليس شديم.

¹²و سرانجام به فيليپی رسيديم كه يكی از شهرهای مستعمرۀ روم و داخل مرز مقدونيه بود. چند روز در آنجا مانديم.

¹³روز شنبه كه برای يهود روز استراحت و عبادت بود، از شهر بيرون رفتيم تا به ساحل رودخانه رسيديم، چون شنيديم كه در آنجا عده‌ای برای دعا دور هم جمع می‌شوند. در آنجا كلام خدا را به زنانی كه گرد آمده بودند، تعليم داديم.

¹⁴يكی از اين زنان ليديه نام داشت. او فروشندۀ پارچه‌های ارغوانی و اهل طياتيرا و زنی خداپرست بود. همانطور كه او به ما گوش می‌داد، خداوند دل او را باز كرد بطوری كه هر چه پولس می‌گفت می‌پذيرفت.

¹⁵او با تمام اعضای خانواده‌اش غسل تعميد گرفت و خواهش كرد كه مهمان او باشيم و گفت: «اگر قبول داريد كه من به خداوند ايمان واقعی دارم، پس بياييد مهمان من باشيد.» آنقدر اصرار نمود تا سرانجام قبول كرديم.

¹⁶يک روز كه به محل دعا در كنار رودخانه می‌رفتيم، به كنيزی برخورديم كه اسير روحی ناپاک بود و فالگيری می‌كرد و از اين راه سود كلانی عايد اربابانش می‌نمود.

¹⁷آن دختر به دنبال ما می‌آمد و با صدای بلند به مردم می‌گفت: «اين آقايان خدمتگزاران خدا هستند و آمده‌اند راه نجات را به شما نشان دهند.»

¹⁸چند روز كار او همين بود تا اينكه پولس آزرده خاطر شد و به روح ناپاكی كه در او بود گفت: «به نام عيسی مسيح به تو دستور می‌دهم كه از وجود اين دختر بيرون بيايی!» در همان لحظه روح ناپاک او را رها كرد.

¹⁹وقتی اربابان او ديدند كه با اين كار درآمدشان قطع شد، پولس و سيلاس را گرفتند و كشان‌كشان تا ميدان شهر به دادگاه بردند.

²⁰آنها فرياد می‌زدند: «اين يهودی‌ها، شهر ما را بهم زده‌اند! چيزهايی به مردم تعليم می‌دهند كه برخلاف قوانين رومی است.»

²¹

²²گروهی از مردم شهر نيز با آنان همدست شدند. در دادگاه لباسهای پولس و سيلاس را از تنشان در آوردند و ايشان را سخت چوب زدند.

²³ضربات پی‌درپی بر پشت برهنۀ آنان فرود می‌آمد. پس از ضرب و شتم فراوان، هر دو را به زندان انداختند و رئيس زندان را تهديد كردند كه اگر اينها فرار كنند، او را خواهند كشت.

²⁴او نيز ايشان را به بخش درونی زندان برد و پايهای آنان را با زنجير بست.

²⁵نيمه‌های شب وقتی پولس و سيلاس مشغول دعا و سرود خواندن بودند و ديگران نيز به آنان گوش می‌دادند،

²⁶ناگهان زلزله‌ای رخ داد! شدت آن بقدری زياد بود كه پايه‌های زندان لرزيد و همۀ درها باز شد و زنجيرها از دست و پای زندانيان فرو ريخت!

²⁷رئيس زندان سراسيمه از خواب پريد و ديد تمام درهای زندان باز است و فكر كرد كه زندانيها فرار كرده‌اند؛ پس شمشيرش را كشيد تا خود را بكشد.

²⁸ولی پولس فرياد زد: «به خود صدمه‌ای نزن! ما همه اينجا هستيم!»

²⁹رئيس زندان در حالی كه از ترس می‌لرزيد، خواست تا چراغی برايش بياورند. او به ته زندان دويد و به پای پولس و سيلاس افتاد.

³⁰سپس ايشان را از زندان بيرون آورد و با التماس گفت: «آقايان، من چه كنم تا نجات يابم؟»

³¹جواب دادند: «به عيسای خداوند ايمان‌آور تا تو و تمام افراد خانواده‌ات نجات يابيد.»

³²آنگاه پيام خداوند را به او و اهل خانه‌اش رساندند.

³³او نيز فوری زخمهای ايشان را شست و سپس با اهل خانه‌اش غسل تعميد گرفت.

³⁴آنگاه پولس و سيلاس را به خانه برد و به ايشان خوراک داد. رئيس زندان و اهل خانۀ او از اينكه به خدا ايمان آورده بودند، بسيار شاد بودند.

³⁵وقتی صبح شد از طرف دادگاه مأمورانی آمدند و به رئيس زندان گفتند: «پولس و سيلاس را آزاد كن بروند.»

³⁶او نيز به پولس گفت: «شما آزاد هستيد و می‌توانيد به سلامتی برويد.»

³⁷اما پولس جواب داد: «ما را در انظار مردم زدند و بدون محاكمه به زندان انداختند و حالا می‌گويند مخفيانه بيرون برويم! هرگز! ما از اينجا تكان نمی‌خوريم! چون تبعيت ما رومی است، اعضای دادگاه بايد با پای خود بيايند و از ما عذرخواهی كنند!»

³⁸مأموران بازگشتند و به دادگاه گزارش دادند. وقتی شنيدند كه پولس و سيلاس تابع دولت روم هستند، وحشت كردند.

³⁹پس به زندان آمدند و با التماس گفتند: «لطفاً تشريف ببريد.» و با احترام ايشان را از زندان بيرون آوردند و خواهش كردند كه از شهر بيرون بروند.

⁴⁰پولس و سيلاس پيش از اينكه شهر را ترک كنند، به خانه ليديه بازگشتند تا يكبار ديگر مسيحيان را ببينند و برای ايشان كلام خدا را موعظه كنند.