Read Persian Farsi نامه‌ ء اول‌ پولس‌ به‌ مسيحيان‌ قرنتس‌ 4 Bible Online

نامه‌ ء اول‌ پولس‌ به‌ مسيحيان‌ قرنتس‌ 4 - Persian Farsi bible

نامه‌ ء اول‌ پولس‌ به‌ مسيحيان‌ قرنتس‌ 4

¹پس شما بايد من واپلس را خدمتگزاران مسيح بدانيد، كه با روشن ساختن اسرار خدا، شما را از بركات الهی بهره‌مند می‌سازيم.

²مهم‌ترين وظيفۀ يک خدمتگزار اينست كه دستورات اربابش را بطور كامل اجرا كند.

³حال، آيا من خدمتگزار خوبی بوده‌ام؟ می‌خواهم بدانيد كه برای من چندان مهم نيست كه شما و يا ديگران دربارۀ من چگونه قضاوت می‌كنيد. حتی نظر خودم نيز برای من اهميت ندارد!

⁴گرچه وجدانم راحت است، اما اين را نيز دليل كافی نمی‌دانم. فقط خداوند بايد مرا بيازمايد و نظر بدهد.

⁵پس شما هم با عجله در اين باره قضاوت نكنيد كه چه كسی خدمتگزار خوبی است و چه كسی بد. وقتی خداوند باز گردد، همه چيز را روشن خواهد ساخت و همه به وضوح خواهند ديد كه هر يک از ما در عمق وجودمان، چگونه شخصی بوده‌ايم و با چه نيتی خدا را خدمت كرده‌ايم. در آن زمان، خدا هركس را همانقدر كه سزاوار است، تحسين خواهد نمود.

⁶اگر اپلس و خودم را نمونه آوردم، برای اين بود كه مطلب روشن‌تر شود. مقصودم اينست كه شما نبايد ميان ما فرق بگذاريد و از بين ما كه كلام خدا را به شما تعليم می‌دهيم، يكی را بر ديگری ترجيح دهيد و يا به يكی، بيش از ديگری افتخار كنيد.

⁷چرا اينقدر به خود می‌باليد؟ مگر هر چه داريد، از خدا نيافته‌ايد؟ پس در اينصورت چرا طوری رفتار می‌كنيد كه گويی با تلاش خودتان چيزی را كسب كرده‌ايد؟

⁸شما تصور می‌كنيد كه تمام بركات روحانی را كه لازم داشتيد، بدست آورده‌ايد و از لحاظ روحانی بی‌نياز هستيد. همچون سلاطين، بر تخت پادشاهی تكيه زده‌ايد و ما را بكلی فراموش كرده‌ايد! ای كاش كه واقعاً بر تخت سلطنت نشسته بوديد، زيرا در آنصورت ما نيز می‌توانستيم با شما سلطنت كنيم.

⁹گاه فكر می‌كنم كه انگار خدا، ما رسولان را در انتهای صف قرار داده است، صف اسيران جنگی كه محكوم به مرگ هستند و در مقابل انظار مردم، به دنبال سپاهيان پيروزمند حركت می‌كنند؛ زيرا ما در معرض تماشای فرشتگان و مردم قرار گرفته‌ايم.

¹⁰شما به ما می‌گوييد: «اعتقاداتتان شما را تبديل به افرادی احمق كرده است!» در صورتی كه خودتان مسيحيانی دانا و باشعور هستيد! ما ضعيفيم، اما شما قوی! همه ما را پست می‌شمارند، اما به شما احترام می‌گذارند!

¹¹تا به اين لحظه، همواره گرسنگی و تشنگی كشيده‌ايم؛ پوشاک نداشته‌ايم تا خود را از سرما حفظ كنيم؛ مورد بدرفتاری قرار گرفته‌ايم؛ و آواره و بی‌خانمان بوده‌ايم.

¹²با دستهای خود، كار كرده و زحمت كشيده‌ايم تا زندگی خود را تأمين كنيم. هر كه ما را لعنت كرد، برای او دعای خير كرديم. هر كه ما را آزار رساند، تحمل كرديم.

¹³وقتی به ما توهين كردند، با ملايمت جواب داديم. با اينحال، همچون زباله و تفاله با ما رفتار می‌شود.

¹⁴من اين مطالب را نمی‌نويسم تا شما را خجل سازم، بلكه می‌خواهم شما را مانند فرزندان عزيز خود، نصيحت و راهنمايی كنم.

¹⁵زيرا اگر چه هزاران معلم روحانی داشته باشيد، اما فقط يک پدر داريد و آن هم منم، چون من بودم كه پيام انجيل را به شما رساندم و شما را بسوی مسيح هدايت نمودم.

¹⁶پس به شما التماس می‌كنم كه از من سرمشق بگيريد و مانند من رفتار كنيد.

¹⁷به همين دليل «تيموتائوس» را می‌فرستم تا در اين امر به شما كمک كند. او از كسانی است كه بوسيلۀ من به مسيح ايمان آورده و برايم همچون فرزندی عزيز و قابل اعتماد است. او تعاليمی را كه من همه جا، در كليساها می‌دهم، به ياد شما خواهد آورد.

¹⁸می‌دانم كه بعضی از شما مغرور شده‌ايد، چون فكر می‌كنيد كه من می‌ترسم نزد شما بيايم و با شما روبرو شوم.

¹⁹اما من خواهم آمد، و اگر خدا بخواهد بزودی خواهم آمد تا ببينم آيا اين اشخاص مغرور، فقط می‌توانند سروصدا راه بيندازند، يا اينكه واقعاً صاحب قدرتی از جانب خدا هستند.

²⁰زيرا وقتی كسی ادعا دارد كه خدا در قلب او سلطنت می كند، بايد با اعمال خود آن را نشان دهد، نه فقط با سخنان خود.

²¹حال، خود انتخاب كنيد، آيا ترجيح می دهيد برای تنبيه و سرزنش نزد شما بيايم، يا با محبت و تواضع؟