Read Persian Farsi يوشع‌ 13 Bible Online

يوشع‌ 13 - Persian Farsi bible

يوشع‌ 13

¹وقتی يوشع به سن پيری رسيد، خداوند به او فرمود: «تو پير شده‌ای در حاليكه سرزمينهای زيادی باقی مانده است كه بايد تصرف شوند.

²اينها هستند آن سرزمينهايی كه باقی مانده و بايد تسخير شوند: تمام سرزمين فلسطينی‌ها (كه شامل پنج شهر پادشاه نشين غزه، اشدود، اشقلون، جت و عقرون می‌باشد)، سرزمين جشوری‌ها و عوی‌ها در جنوب (تمام سرزمين اين قومها جزو كنعان محسوب می‌شوند و بين رود شيحور در شرق مصر و سرحد عقرون در شمال قرار دارند)، بقيهٔ سرزمين كنعان كه بين شهر معارۀ صيدونی‌ها و شهر افيق در مرز اموريها قرار دارد، سرزمين جبليها، تمام لبنان در شرق كه از بعل جاد در جنوب كوه حرمون تا گذرگاه حمات امتداد می‌يابد، تمام سرزمينهای كوهستانی كه بين لبنان و مسرفوتمايم قرار دارد و متعلق به صيدونيهاست. من ساكنان تمام اين سرزمينها را از پيش روی قوم اسرائيل بيرون خواهم راند، اما تو زمينهای آنها را چنانكه دستور داده‌ام، بين نه قبيلۀ اسرائيل و نصف قبيلهٔ منسی به حكم قرعه تقسيم كن تا ملک ايشان باشد.»

⁸نصف ديگر قبيلۀ منسی و دو قبيلهٔ رئوبين و جاد، قبلاً قسمت خود را در سمت شرقی رود اردن تحويل گرفته بودند، زيرا موسی اين ناحيه را برای آنها تعيين نموده بود.

⁹از عروعير كه در كنارۀ وادی ارنون است تا شهری كه در وسط اين وادی است و تمام بيابان ميدبا تا ديبون،

¹⁰همچنين همهٔ شهرهای سيحون، پادشاه قوم اموری كه از حشبون تا سرحد عمون حكومت می‌كرد، ملک آنها بود.

¹¹و نيز جلعاد، سرزمين جشوری‌ها و معكی‌ها، تمام كوه حرمون و تمام باشان تا شهر سلخه كه تمام جزو قلمرو عوج بود به آنها تعلق داشت. (عوج در عشتاروت وادرعی حكومت می‌كرد و از بازماندگان رفائيها بود كه موسی آنها را شكست داد و بيرون راند.)

¹³اما اسرائيليها مردم جشور و معكی را از زمينهايشان بيرون نكردند، بطوريكه آنها تا امروز در ميان ايشان ساكنند.

¹⁴موسی به قبيلۀ لاوی هيچ زمينی نداده بود، زيرا قرار بود بجای زمين، قربانی‌هايی كه بر آتش به خداوند تقديم می‌شد به آنها داده شود.

¹⁵موسی بخشی از سرزمين را به خاندانهای قبيلهٔ رئوبين داده بود.

¹⁶حدود زمين آنها از عروعير در كنار وادی ارنون و شهری كه در وسط آن وادی است، تا آنطرف دشت مجاور ميدبا بود.

¹⁷سرزمين آنها شامل حشبون و تمام شهرهای آن دشت می‌شد، يعنی ديبون، باموت‌بعل، بيت‌بعل معون،

¹⁸يهصه، قديموت، ميفاعت،

¹⁹قريتايم، سبمه، سارت شحر در كوهستان بالای دره،

²⁰بيت‌فغور، بيت‌يشيموت و دامنه كوه پيسگاه.

²¹همچنين شهرهايی كه در دشت بودند و نيز شهرهای سيحون، پادشاه اموری كه در حشبون حكومت می‌كرد به ملكيت قبيلۀ رئوبين درآمدند. موسی، سيحون پادشاه و بزرگان مديان را كه عبارت بودند از: اَوِی، راقم، صور، حور و رابع شكست داده بود. اين افراد در سرزمين سيحونِ پادشاه زندگی می‌كردند و با او متحد بودند.

²²بلعام جادوگر، پسر بعور، نيز از جمله كسانی بود كه بوسيله اسرائيليها در جنگ كشته شده بودند.

²³رود اردن، مرز غربی قبيلۀ رئوبين بود. اينها شهرها و دهاتی بودند كه به خاندانهای قبيلۀ رئوبين به ملكيت داده شدند.

²⁴موسی همچنين قسمتی از سرزمين را برای خاندانهای قبيلۀ جاد تعيين نموده بود. اين قسمت عبارت بود از:

²⁵يعزير، تمام شهرهای جلعاد و نصف سرزمين عمونی‌ها تا عروعير نزديک ربه

²⁶و از حشبون تا رامت مصفه و بطونيم، و از محنايم تا سرحد دبير؛

²⁷شهرهای بيت‌هارام و بيت‌نمره، سوكوت، صافون، كه در درهٔ اردن بودند و همچنين بقيه ملک سيحون، پادشاه حشبون. رود اردن مرز غربی قبيلۀ جاد بود و تا درياچۀ جليل در شمال امتداد داشت.

²⁸اينها شهرها و دهاتی بودند كه به خاندانهای قبيلۀ جاد به ملكيت داده شدند.

²⁹موسی قسمتی از سرزمين را برای خاندانهای نصف قبيلۀ منسی تعيين نموده بود.

³⁰زمين ايشان از محنايم بطرف شمال بود و شامل باشان (مملكت سابق عوج پادشاه) و تمام شهرهای يائير (واقع در باشان) كه شصت شهر بودند، می‌شد.

³¹نصف جلعاد و شهرهای پادشاه نشين عوج يعنی عشتاروت و ادرعی در باشان به نصف خاندان ماخير پسر منسی داده شد.

³²اين بود چگونگی تقسيم زمينهای شرق رود اردن، بوسيله موسی، هنگامی كه او در شرق اريحا در دشت موآب بود.

³³اما موسی هيچ سهمی به قبيلهٔ لاوی نداد، زيرا چنانكه به ايشان گفته بود، بجای زمين، خداوند، خدای اسرائيل ميراث ايشان بود.