Read Persian Farsi داوران‌ 21 Bible Online

داوران‌ 21 - Persian Farsi bible

داوران‌ 21

¹رهبران اسرائيل وقتی در مصفه جمع شده بودند، قسم خوردند كه هرگز اجازه ندهند دختران آنها با مردان قبيلۀ بنيامين ازدواج كنند.

²سپس به بيت‌ئيل آمده تا غروب آفتاب در حضور خدا نشستند. آنها بشدت می‌گريستند و می‌گفتند:

³«ای خداوند، خدای اسرائيل، چرا اين حادثه رخ داد و ما يكی از قبايل خود را از دست داديم؟»

⁴روز بعد، صبح زود برخاسته، قربانگاهی ساختند و بر روی آن قربانی‌های سلامتی و سوختنی تقديم كردند.

⁵آنها می‌گفتند: «وقتی كه برای مشورت در حضور خداوند در مصفه جمع شديم آيا قبيله‌ای از اسرائيل بود كه به آنجا نيامده باشد؟» (در آن موقع همه با هم قسم خورده بودند كه اگر يكی از قبايل، از آمدن به حضور خداوند خودداری نمايد، حتماً بايد نابود گردد.)

⁶قوم اسرائيل بسبب نابود شدن قبيلۀ بنيامين، سوگوار و غمگين بودند و پيوسته با خود می‌گفتند: «از قبايل اسرائيل يک قبيله نابود شد.

⁷اكنون برای آن عده‌ای كه باقيمانده‌اند از كجا زن بگيريم؟ زيرا ما به خداوند قسم خورده‌ايم كه دختران خود را به آنها ندهيم؟»

⁸برای اينكه معلوم شود كدام قبيله از قبايل اسرائيل از آمدن به مصفه خودداری كرده بود، آنها به شمارش قوم پرداختند. سرانجام معلوم شد كه از يابيش جلعاد هيچكس نيامده بود.

¹⁰پس اسرائيلی‌ها دوازده هزار نفر از بهترين جنگاوران خود را فرستادند تا مردم يابيش جلعاد را نابود كنند. آنها رفته، تمام مردان و زنان و بچه‌ها را كشتند و فقط دختران باكره را كه به سن ازدواج رسيده بودند باقی گذاردند. تعداد اين دختران چهار صد نفر بود كه آنها را به اردوگاه اسرائيل در شيلوه آوردند.

¹³آنگاه اسرائيليها نمايندگانی جهت صلح نزد بازماندگان قبيلۀ بنيامين كه به صخرۀ رمون گريخته بودند، فرستادند.

¹⁴مردان قبيلۀ بنيامين به شهر خود بازگشتند و اسرائيليها آن چهار صد دختر را به ايشان دادند. ولی تعداد اين دختران برای آنها كافی نبود.

¹⁵قوم اسرائيل برای قبيلۀ بنيامين غمگين بود، زيرا خداوند در ميان قبايل اسرائيل جدايی بوجود آورده بود.

¹⁶رهبران اسرائيل می‌گفتند: «برای بقيۀ آنها از كجا زن بگيريم، چون همهٔ زنان قبيلۀ بنيامين مرده‌اند؟ بايد در اين باره چاره‌ای بيانديشيم تا نسل اين قبيله از بين نرود و قبيله‌ای از اسرائيل كم نشود.

¹⁸ولی ما نمی‌توانيم دختران خود را به آنها بدهيم، چون كسی را كه دختر خود را به قبيلۀ بنيامين بدهد لعنت كرده‌ايم.»

¹⁹ولی بعد به ياد آوردند كه هر سال در شيلوه عيدی برای خداوند برگزار می‌شود. (شيلوه در سمت شرقی راهی كه از بيت‌ئيل به شكيم می‌رود در ميان لبونه و بيت‌ئيل واقع شده بود.)

²⁰پس به مردان بنيامينی گفتند: «برويد و خود را در تاكستانها پنهان كنيد.

²¹وقتی دختران شيلوه برای رقصيدن بيرون آيند، شما از تاكستانها بيرون بياييد و آنها را برباييد و به خانه‌های خود ببريد تا همسران شما گردند.

²²اگر پدران و برادران آنها برای شكايت نزد ما بيايند به ايشان خواهيم گفت: آنها را ببخشيد و بگذاريد دختران شما را پيش خود نگه دارند؛ زيرا در اين جنگ آنها بدون زن مانده بودند و شما نيز نمی‌توانستيد برخلاف عهد خود رفتار كرده، به آنها زن بدهيد.»

²³پس مردان بنيامينی چنين كردند و از ميان دخترانی كه در شيلوه می‌رقصيدند، هر يک برای خود زنی گرفته، به سرزمين خود برد. سپس ايشان شهرهای خود را از نو بنا كرده، در آنها ساكن شدند.

²⁴بنی‌اسرائيل پس از اين واقعه، آن مكان را ترک گفته، هر يک به قبيله و خاندان و ملک خود بازگشتند.

²⁵در آن زمان بنی‌اسرائيل پادشاهی نداشت و هركس هر چه دلش می‌خواست می‌كرد.