Read Persian Farsi داوران‌ 6 Bible Online

داوران‌ 6 - Persian Farsi bible

داوران‌ 6

¹بار ديگر قوم اسرائيل نسبت به خداوند گناه ورزيدند و خداوند نيز آنها را مدت هفت سال به دست قوم مديان گرفتار نمود.

²مديانی‌ها چنان بيرحم بودند كه اسرائيليها از ترس آنها به كوهستانها می‌گريختند و به غارها پناه می‌بردند.

³وقتی اسرائيليها بذر خود را می‌كاشتند، مديانيها و عماليقی‌ها و قبايل همسايه هجوم می‌آوردند و محصولات آنها را تا شهر غزه نابود و پايمال می‌نمودند. آنها گوسفندان و گاوان و الاغهای ايشان را غارت می‌كردند و آذوقه‌ای برای آنها باقی نمی‌گذاشتند.

⁵دشمنان مهاجم با گله‌ها، خيمه‌ها و شترانشان آنقدر زياد بودند كه نمی‌شد آنها را شمرد. آنها مانند مور و ملخ هجوم می‌آوردند و تمام مزارع را از بين می‌بردند.

⁶اسرائيلی‌ها از دست مديانی‌ها به تنگ آمدند و نزد خداوند فرياد برآوردند تا به ايشان كمک كند.

⁸خداوند، خدای اسرائيل توسط يک نبی كه نزد آنها فرستاد چنين فرمود: «من شما را از بردگی در مصر رهانيدم،

⁹و از دست مصريها و همهٔ كسانی كه به شما ظلم می‌كردند نجات دادم و دشمنانتان را از پيش روی شما رانده، سرزمين ايشان را به شما دادم.

¹⁰به شما گفتم كه من خداوند، خدای شما هستم و شما نبايد خدايان اموری‌ها را كه در اطرافتان سكونت دارند عبادت كنيد. ولی شما به من گوش نداديد.»

¹¹روزی فرشتهٔ خداوند[۱] آمده، زير درخت بلوطی كه در عفره در مزرعهٔ يوآش ابيعزری بود نشست. جدعون پسر يوآش مخفيانه و دور از چشم مديانی‌ها در چرخشت انگور، با دست گندم می‌كوبيد

¹²كه فرشتۀ خداوند بر او ظاهر شده، گفت: «ای مرد شجاع، خداوند با توست!»

¹³جدعون جواب داد: «ای سرورم، اگر خداوند با ماست، چرا اينهمه بر ما ظلم می‌شود؟ پس آنهمه معجزاتی كه اجدادمان برای ما تعريف می‌كردند كجاست؟ مگر خداوند اجداد ما را از مصر بيرون نياورد؟ پس چرا حالا ما را ترک نموده و در چنگ مديانی‌ها رها ساخته است؟»

¹⁴آنگاه خداوند رو به وی نموده گفت: «با همين قدرتی كه داری برو و اسرائيليها را از دست مديانيها نجات ده. من هستم كه تو را می‌فرستم!»

¹⁵اما جدعون در جواب گفت: «ای خداوند، من چطور می‌توانم اسرائيل را نجات دهم؟ در بين تمام خاندانهای قبيلۀ منسی، خاندان من از همه حقيرتر است و من هم كوچكترين فرزند پدرم هستم.»

¹⁶خداوند به او گفت: «ولی بدان كه من با تو خواهم بود و مديانی‌ها را به آسانی شكست خواهی داد!»

¹⁷جدعون پاسخ داد: «اگر تو كه با من سخن می‌گويی واقعاً خود خداوند هستی و با من خواهی بود، پس با نشانی اين را ثابت كن.

¹⁸خواهش می‌كنم همينجا بمان تا من بروم و هديه‌ای برايت بياورم.» او گفت: «من همينجا می‌مانم تا تو برگردی.»

¹⁹جدعون به خانه شتافت و بزغاله‌ای سر بريد و گوشت آن را پخت و با ده كيلوگرم آرد، چند نان فطير درست كرد. سپس گوشت را در سبدی گذاشت و آب گوشت را در كاسه‌ای ريخت و آن را نزد فرشته كه زير درخت بلوط نشسته بود آورده، پيش وی نهاد.

²⁰فرشته به او گفت: «گوشت و نان را روی آن صخره بگذار و آب گوشت را روی آن بريز.» وقتی كه جدعون دستورات وی را انجام داد،

²¹فرشته با نوک عصای خود گوشت و نان را لمس نمود، و آتش از صخره برآمده، گوشت و نان را بلعيد! همان وقت فرشته ناپديد شد!

²²وقتی جدعون فهميد كه او در حقيقت فرشتۀ خداوند بود، از ترس فرياد زده، گفت: «آه ای خداوند! من فرشتۀ تو را روبرو ديدم!»

²³خداوند به وی فرمود: «آرام باش! نترس، تو نخواهی مرد!»

²⁴جدعون در آنجا قربانگاهی برای خداوند ساخت و آن را «خداوند آرامش است» ناميد. (اين قربانگاه هنوز درملک عفره كه متعلق به خاندان ابيعزر است، باقيست.)

²⁵همان شب خداوند به جدعون گفت: «يكی از گاوهای قوی پدر خود را بگير و قربانگاه بت بعل را كه در خانهٔ پدرت هست به آن ببند و آن را واژگون كن و بت چوبی اشيره را هم كه كنار قربانگاه است بشكن.

²⁶بجای آن قربانگاهی برای خداوند، خدای خود روی اين تپه بساز و سنگهای آن را بدقت كار بگذار. آنگاه گاو را بعنوان قربانی سوختنی به خداوند تقديم كن و چوب بت اشيره را برای آتش قربانگاه بكار ببر.»

²⁷پس جدعون ده نفر از نوكران خود را برداشت و آنچه را كه خداوند به او دستور داده بود، انجام داد. اما او از ترس خاندان پدرش و ساير مردم شهر، اين كار را در شب انجام داد.

²⁸صبح روز بعد، وقتی مردم از خواب بيدار شدند، ديدند قربانگاه بت بعل خراب شده و اثری از اشيره نيست. آنها قربانگاه ديگری كه آثار قربانی روی آن بود، ديدند.

²⁹مردم از يكديگر می‌پرسيدند: «چه كسی اينكار را كرده است؟ بالاخره فهميدند كه كار جدعون پسر يوآش است.

³⁰پس با عصبانيت به يوآش گفتند: «پسر خود را بيرون بياور! او بايد بخاطر خراب كردن قربانگاه بعل و شكستن بت اشيره كشته شود.»

³¹اما يوآش به همهٔ كسانی كه بضد او برخاسته بودند گفت: «آيا بعل محتاج كمک شماست؟ اين توهين به اوست! شما هستيد كه بايد بخاطر توهين به بعل كشته شويد! اگر بعل واقعاً خداست بگذاريد خودش از كسی كه قربانگاهش را خراب كرده است انتقام بگيرد.»

³²از آن پس جدعون، يَرُبعل (يعنی «بگذاريد بعل از خودش دفاع كند») ناميده شد، زيرا يوآش گفت: «بگذاريد بعل از خودش دفاع كند، چون قربانگاهی كه خراب شده متعلق به بعل است.»

³³بعد از اين واقعه، تمام مديانی‌ها، عماليقی‌ها و ساير قبايل همسايه با هم متحد شدند تا با اسرائيلی‌ها بجنگند. آنها از رود اردن گذشته، در درۀ يزرعيل اردو زدند.

³⁴در اين موقع روح خداوند بر جدعون قرار گرفت و او شيپور را نواخت و مردان خاندان ابيعزر نزد او جمع شدند.

³⁵همچنين قاصدانی نزد قبايل منسی، اشير، زبولون و نفتالی فرستاد و آنها نيز آمدند و به او ملحق شدند.

³⁶آنگاه جدعون به خدا چنين گفت: «اگر همانطور كه وعده فرمودی، واقعاً قوم اسرائيل را بوسيلهٔ من نجات خواهی داد،

³⁷به اين طريق آن را به من ثابت كن: من مقداری پشم در خرمنگاه می‌گذارم. اگر فردا صبح فقط روی پشم شبنم نشسته باشد ولی زمين، خشک باشد، آنگاه مطمئن می‌شوم كه قوم اسرائيل را بوسيلۀ من نجات خواهی داد.»

³⁸عيناً همينطور شد! صبح زود كه او از خواب برخاست و پشم را فشرد به اندازۀ يک كاسه آب از آن خارج شد!

³⁹آنگاه جدعون به خدا گفت: «غضب تو بر من افروخته نشود. اجازه بده فقط يک بار ديگر امتحان كنم. اين دفعه بگذار پشم خشک بماند و زمين اطراف آن از شبنم تر شود!»

⁴⁰خداوند چنين كرد. آن شب زمين اطراف را شبنم پوشانيد اما پشم خشک بود!