Read Persian Farsi اول سموئيل 20 Bible Online

اول سموئيل 20 - Persian Farsi bible

اول سموئيل 20

¹داود از نايوت رامه فرار كرد و پيش يوناتان رفت و به او گفت: «مگر من چه گناهی كرده‌ام و چه بدی در حق پدرت انجام داده‌ام كه می‌خواهد مرا بكشد؟»

²يوناتان جواب داد: «تو اشتباه می‌كنی. پدرم هرگز چنين قصدی ندارد، چون هركاری بخواهد بكند، هر چند جزئی باشد، هميشه با من در ميان می‌گذارد. اگر او قصد كشتن تو را می‌داشت، به من می‌گفت.»

³داود گفت: «پدرت می‌داند كه تو مرا دوست داری به همين دليل اين موضوع را با تو در ميان نگذاشته است تا ناراحت نشوی. به خداوند زنده و به جان تو قسم كه من با مرگ يک قدم بيشتر فاصله ندارم.»

⁴يوناتان با ناراحتی گفت: «حال می‌گويی من چه كنم؟»

⁵داود پاسخ داد: «فردا جشن اول ماه است و من مثل هميشه در اين موقع بايد با پدرت سر سفره بنشينم. ولی اجازه بده تا عصر روز سوم، خود را در صحرا پنهان كنم.

⁶اگر پدرت سراغ مرا گرفت، بگو كه داود از من اجازه گرفته است تا برای شركت در مراسم قربانی ساليانۀ خانوادۀ خود به بيت‌لحم برود.

⁷اگر بگويد: بسيار خوب، آنوقت معلوم می‌شود قصد كشتن مرا ندارد. ولی اگر عصبانی شود، آنوقت می‌فهميم كه نقشه كشيده مرا بكشد.

⁸بخاطر آن عهد دوستی‌ای كه در حضور خداوند با هم بستيم، اين لطف را در حق من بكن و اگر فكر می‌كنی من مقصرم، خودت مرا بكش، ولی مرا بدست پدرت تسليم نكن!»

⁹يوناتان جواب داد: «اين حرف را نزن! اگر بدانم پدرم قصد كشتن تو را دارد، حتماً به تو اطلاع خواهم داد!»

¹⁰آنگاه داود پرسيد: «چگونه بدانم پدرت با عصبانيت جواب تو را داده است يا نه؟»

¹¹يوناتان پاسخ داد: «بيا به صحرا برويم.» پس آنها با هم به صحرا رفتند.

¹²سپس يوناتان به داود گفت: «به خداوند، خدای اسرائيل قسم می‌خورم كه پس فردا همين موقع راجع به تو با پدرم صحبت می‌كنم و تو را در جريان می‌گذارم.

¹³اگر او عصبانی باشد و قصد كشتن تو را داشته باشد، من به تو خبر می‌دهم تا فرار كنی. اگر اين كار را نكنم، خداوند خودش مرا بكشد. دعا می‌كنم كه هر جا می‌روی، خداوند با تو باشد، همانطور كه با پدرم بود.

¹⁴به من قول بده كه نه فقط نسبت به من خوبی كنی، بلكه بعد از من نيز وقتی خداوند تمام دشمنانت را نابودكرد لطف تو هرگز از سر فرزندانم كم نشود.»

¹⁶پس يوناتان با خاندان داود عهد بست و گفت: «خداوند از دشمنان تو انتقام گيرد.»

¹⁷يوناتان داود را مثل جان خودش دوست می‌داشت و بار ديگر او را به دوستی‌ای كه با هم داشتند قسم داد.

¹⁸آنگاه يوناتان گفت: «فردا سر سفره جای تو خالی خواهد بود.

¹⁹پس فردا، سراغ تو را خواهند گرفت. بنابراين تو به همان جای قبلی برو و پشت سنگی كه در آنجاست بنشين.

²⁰من می‌آيم و سه تير بطرف آن می‌اندازم و چنين وانمود می‌كنم كه برای تمرين تيراندازی، سنگ را هدف قرار داده‌ام.

²¹بعد نوكرم را می‌فرستم تا تيرها را بياورد. اگر شنيدی كه من به او گفتم: تيرها اين طرف است آنها را بردار. به خداوند زنده قسم كه خطری متوجه تو نيست؛

²²ولی اگر گفتم: جلوتر برو، تيرها آنطرف است، بايد هر چه زودتر فرار كنی چون خداوند چنين می‌خواهد.

²³در ضمن در مورد عهدی كه باهم بستيم، يادت باشد كه خداوند تا ابد شاهد آن است.»

²⁴پس داود در صحرا پنهان شد. وقتی جشن اول ماه شروع شد، پادشاه برای خوردن غذا درجای هميشگی خود كنار ديوار نشست. يوناتان در مقابل او و ابنير هم كنار شائول نشستند، ولی جای داود خالی بود.

²⁶آن روز شائول در اين مورد چيزی نگفت چون پيش خود فكر كرد: «لابد اتفاقی برای داود افتاده كه او را نجس كرده و بهمين دليل نتوانسته است در جشن شركت كند. بلی، حتماً شرعاً نجس است!»

²⁷اما وقتی روز بعد هم جای داود خالی ماند، شائول از يوناتان پرسيد: «داود كجاست؟ نه ديروز سر سفره آمد نه امروز!»

²⁸يوناتان پاسخ داد: «داود از من خيلی خواهش كرد تا اجازه بدهم به بيت‌لحم برود. به من گفت كه برادرش از او خواسته است در مراسم قربانی خانواده‌اش شركت كند. پس من هم به او اجازه دادم برود.»

³⁰شائول عصبانی شد و سر يوناتان فرياد زد: «ای حرامزاده! خيال می‌كنی من نمی‌دانم كه تو از اين پسر يسی طرفداری می‌كنی؟ تو با اين كار هم خودت و هم مادرت را بی‌آبرو می‌كنی!

³¹تا زمانی كه او زنده باشد تو به مقام پادشاهی نخواهی رسيد. حال برو و او را اينجا بياور تا كشته شود!»

³²اما يوناتان به پدرش گفت: «مگر او چه كرده است؟ چرا می‌خواهی او را بكشی؟»

³³آنگاه شائول نيزۀ خود را بطرف يوناتان انداخت تا او را بكشد. پس برای يوناتان شكی باقی نماند كه پدرش قصد كشتن داود را دارد.

³⁴يوناتان با عصبانيت از سر سفره بلند شد و آن روز چيزی نخورد، زيرا رفتار زشت پدرش نسبت به داود او را ناراحت كرده بود.

³⁵صبح روز بعد، يوناتان طبق قولی كه به داود داده بود به صحرا رفت و پسری را با خود برد تا تيرهايش را جمع كند.

³⁶يوناتان به آن پسر گفت: «بدو و تيرهايی را كه می‌اندازم پيدا كن.» وقتی آن پسر می‌دويد، تير را چنان انداخت كه از او رد شد.

³⁷وقتی آن پسر به تيری كه انداخته شده بود نزديک می‌شد، يوناتان فرياد زد: «جلوتر برو، تير آنطرف است.

³⁸زود باش، بدو.» آن پسر همۀ تيرها را جمع كرده، پيش يوناتان آورد.

³⁹پسرک از همه جا بی‌خبر بود، اما يوناتان و داود می‌دانستند چه می‌گذرد.

⁴⁰يوناتان تير و كمان خود را به آن پسر داد تا به شهر ببرد.

⁴¹بمحض آنكه يوناتان پسر را روانۀ شهر نمود، داود از مخفيگاه خود خارج شده، نزد يوناتان آمد و روی زمين افتاده، سه بار جلو او خم شد. آنها يكديگر را بوسيده، با هم گريه كردند. داود نمی‌توانست جلو گريۀ خود را بگيرد.

⁴²سرانجام يوناتان به داود گفت: «نگران نباش، چون ما هر دو با هم در حضور خداوند عهد بسته‌ايم كه تا ابد نسبت به هم و اولاد يكديگر وفادار بمانيم.» پس آنها از همديگر جدا شدند. داود از آنجا رفت و يوناتان به شهر برگشت.