Read Persian Farsi اول سموئيل 25 Bible Online

اول سموئيل 25 - Persian Farsi bible

اول سموئيل 25

¹سموئيل وفات يافت و اسرائيلی‌ها جمع شده، برای او عزاداری كردند. سپس او را در گورستان خانوادگی‌اش در رامه دفن كردند. در اين هنگام، داود به صحرای معون رفت.

²در آنجا مرد ثروتمندی از خاندان كاليب به نام نابال زندگی می‌كرد. او املاكی در كرمل داشت و صاحب سه هزار گوسفند و هزار بز بود. همسر او ابيجايل نام داشت و زنی زيبا و با هوش بود، اما خود او خسيس و بداخلاق بود. يک روز وقتی نابال در كرمل مشغول چيدن پشم گوسفندانش بود،

⁴

⁵داود ده نفر از افراد خود را نزد او فرستاد تا سلامش را به وی برسانند و چنين بگويند:

⁶«خدا تو و خانواده‌ات را كامياب سازد و اموالت را بركت دهد.

⁷شنيده‌ام مشغول چيدن پشم گوسفندانت هستی. ما به چوپانان تو كه در اين مدت در ميان ما بوده‌اند آزاری نرسانده‌ايم و نگذاشته‌ايم حتی يكی از گوسفندانت كه در كرمل هستند، گم شود.

⁸از چوپانان خود بپرس كه ما راست می‌گوييم يا نه. پس حال كه افرادم را نزد تو می‌فرستم، خواهش می‌كنم لطفی در حق آنها بكن و در اين عيد هر چه از دستت برآيد به غلامانت و به دوستت داود، بده.»

⁹افراد داود پيغام را به نابال رساندند و منتظر پاسخ ماندند.

¹⁰نابال گفت: «اين داود ديگر كيست؟ در اين روزها نوكرانی كه از نزد اربابان فرار می‌كنند، زياد شده‌اند.

¹¹می‌خواهيد نان و آب و گوشت را از دهان كارگرانم بگيرم و به شما كه معلوم نيست از كجا آمده‌ايد، بدهم؟»

¹²افراد داود نزد او برگشتند و آنچه را كه نابال گفته بود برايش تعريف كردند.

¹³داود در حاليكه شمشير خود را به كمر می‌بست، به افرادش دستور داد كه شمشيرهای خود را بردارند. چهارصد نفر شمشير بدست همراه داود براه افتادند و دويست نفر نزد اثاثيه ماندند.

¹⁴در اين موقع يكی از نوكران نابال نزد ابيجايل رفت و به او گفت: «داود، افراد خود را از صحرا نزد ارباب ما فرستاد تا سلامش را به او برسانند، ولی ارباب ما به آنها اهانت نمود.

¹⁵در صورتيكه افراد داود با ما رفتار خوبی داشته‌اند و هرگز آزارشان به ما نرسيده است، بلكه شب و روز برای ما و گوسفندانمان چون حصار بوده‌اند و تا وقتی كه در صحرا نزد آنها بوديم حتی يک گوسفند از گلۀ ما دزديده نشد.

¹⁶

¹⁷بهتر است تا دير نشده فكری به حال ارباب و خانواده‌اش بكنی، چون جانشان در خطر است. ارباب بقدری بداخلاق است كه نمی‌شود با او حرف زد.»

¹⁸آنگاه ابيجايل با عجله دويست نان، دو مشک شراب، پنج گوسفند كباب شده، هفده كيلو غلۀ برشته و صد نان كشمشی و دويست نان انجيری برداشته، آنها را روی چند الاغ گذاشت

¹⁹و به نوكران خود گفت: «شما جلوتر برويد و من هم بدنبال شما خواهم آمد.» ولی در اين مورد چيزی به شوهرش نگفت.

²⁰ابيجايل بر الاغ خود سوار شد و براه افتاد. وقتی در كوه به سر يک پيچ رسيد، داود و افرادش را ديد كه بطرف او می‌آيند.

²¹داود پيش خود چنين فكر كرده بود: «من در حق اين مرد بسيار خوبی كردم. گله‌های او را محافظت نمودم و نگذاشتم چيزی از آنها دزديده شود، اما او اين خوبی مرا با بدی جبران كرد.

²²لعنت بر من اگر تا فردا صبح يكی از افراد او را زنده بگذارم!»

²³وقتی ابيجايل داود را ديد فوری از الاغ پياده شد و به او تعظيم نمود.

²⁴او به پاهای داود افتاده، گفت: «سرور من، تمام اين تقصيرات را به گردن من بگذاريد، ولی اجازه بفرماييد بگويم قضيه از چه قرار است:

²⁵نابال آدم بداخلاقی است. پس خواهش می‌كنم به حرفهايی كه زده است توجه نكنيد. همانگونه كه از اسمش هم پيداست او شخص نادانی است. متأسفانه من از آمدن افراد شما مطلع نشدم.

²⁶سرور من، خداوند نمی‌خواهد دست شما به خون دشمنانتان آلوده شود و خودتان از آنها انتقام بگيريد، به حيات خداوند و به جان شما قسم كه همۀ دشمنان و بدخواهانتان مانند نابال هلاک خواهند شد.

²⁷حال، خواهش می‌كنم اين هديۀ كنيزتان را كه برای افرادتان آورده است، قبول فرماييد

²⁸و مرا ببخشيد. خداوند، شما و فرزندانتان را بر تخت سلطنت خواهد نشاند، چون برای اوست كه می‌جنگيد، و در تمام طول عمرتان هيچ بدی به شما نخواهد رسيد.

²⁹هر وقت كسی بخواهد به شما حمله كند و شما را بكشد، خداوند، خدايتان جان شما را حفظ خواهد كرد، همانطور كه گنج گرانبها را حفظ می‌كنند و دشمنانتان را دور خواهد انداخت، همانگونه كه سنگها را در فلاخن گذاشته، می‌اندازند.

³⁰وقتی خداوند تمام وعده‌های خوب خود را در حق شما انجام دهد و شما را به سلطنت اسرائيل برساند،

³¹آنگاه از اينكه بی‌سبب دستتان را به خون آلوده نكرديد و انتقام نكشيديد، پشيمان نخواهيد شد. هنگامی كه خداوند به شما توفيق دهد، كنيزتان را نيز به ياد آوريد.»

³²داود به ابيجايل پاسخ داد: «متبارک باد خداوند، خدای اسرائيل كه امروز تو را نزد من فرستاد!

³³خدا تو را بركت دهد كه چنين حكمتی داری و نگذاشتی دستهايم به خون مردم آلوده شود و با دستهای خود انتقام بگيرم.

³⁴زيرا به حيات خداوند، خدای اسرائيل كه نگذاشت به تو آسيبی برسانم قسم كه اگر تو نزد من نمی‌آمدی تا فردا صبح كسی را از افراد نابال زنده نمی‌گذاشتم.»

³⁵آنگاه داود هدايای او را قبول كرد و به او گفت: «با خيال راحت به خانه‌ات برگرد، چون مطابق خواهش تو عمل خواهم كرد.»

³⁶وقتی ابيجايل به خانه رسيد ديد كه شوهرش يک مهمانی شاهانه ترتيب داده و خودش هم سرمست از باده است. پس چيزی به او نگفت.

³⁷صبح روز بعد كه مستی از سر نابال پريده بود، زنش همه وقايع را برای او تعريف كرد. آنگاه نابال از شدت ناراحتی سكته كرد

³⁸و بعد از ده روز خداوند بلايی به جانش فرستاد و او مرد.

³⁹داود وقتی شنيد نابال مرده است، گفت: «خدا خود انتقام مرا از نابال گرفت و نگذاشت خدمتگزارش دستش به خون آلوده شود. سپاس بر خداوند كه نابال را به سزای عمل بدش رسانيد.» آنگاه داود قاصدانی نزد ابيجايل فرستاد تا او را برای وی خواستگاری كنند.

⁴⁰چون قاصدان به كرمل رسيدند قصد خود را به ابيجايل گفتند.

⁴¹ابيجايل تعظيم كرده، جواب داد: «من كنيز او هستم و آماده‌ام تا پاهای خدمتگزارانش را بشويم.»

⁴²او فوری از جا برخاست و پنج كنيزش را با خود برداشته، سوار بر الاغ شد و همراه قاصدان نزد داود رفت و زن او شد.

⁴³داود زن ديگری نيز به نام اخينوعم يزرعيلی داشت.

⁴⁴در ضمن شائول دخترش ميكال را كه زن داود بود به مردی به نام فلطئيل (پسر لايش) از اهالی جليم داده بود.