Read Persian New Millenium Version ایوب 14 Bible Online

ایوب 14 - Persian New Millenium Version bible

ایوب 14

¹«انسان که از زن زاده می‌شود، روزهایش اندک است و آکنده از مصیبت.

²همچون گُلی می‌رویَد و می‌پَژمُرَد؛ چون سایه می‌گریزد و نمی‌مانَد.

³آیا بر چنین کسی چشمان خود را می‌گشایی، و مرا با خود به محاکمه درمی‌آوری؟

⁴کیست که از چیز نجس، چیز طاهر بیرون آورَد؟ هیچ‌کس!

⁵روزهای انسان مقدّر است و شمارِ ماههایش نزد توست، از برایش حدّ گذاشته‌ای که از آن در نتواند گذشت؛

⁶پس رویْ از وی بگردان تا آرام گیرد، و چون کارگری مزدبگیر از روز خود لذت بَرَد.

⁷«زیرا درخت را امیدی هست، که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و جوانه‌هایش از میان نخواهد رفت؛

⁸اگرچه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنۀ آن در خاک بمیرد،

⁹از بوی آب جوانه خواهد زد، و چون نهالی نو، شاخه‌ها خواهد داد.

¹⁰اما انسان می‌میرد و ساقط می‌شود؛ آدمی چون جان سپارد، کجاست؟

¹¹چنانکه آبها از دریا زایل می‌شود، و نهرْ ضایع شده، خشک می‌گردد،

¹²همچنین انسان می‌خوابد و برنمی‌خیزد؛ و تا آسمانها باقی است بیدار نمی‌شود، و از خوابِ خویش برخیزانیده نمی‌گردد.

¹³«کاش که مرا در هاویه پنهان کنی، و تا غضبت فرو نشیند، مرا مخفی سازی، و زمانی برایم تعیین کنی که مرا به یاد آوری!

¹⁴اگر انسان بمیرد، آیا بار دیگر خواهد زیست؟ در آن صورت، در همۀ روزهای زحمت خویش انتظار خواهم کشید، تا آنگاه که زمانِ تبدیل من فرا رسد.

¹⁵تو خواهی خواند و من پاسخ خواهم داد، و مشتاق صنعتِ دستانِ خویش خواهی شد.

¹⁶زیرا آنگاه قدمهای مرا خواهی شمرد، و گناه مرا در نظرت نخواهی داشت؛

¹⁷نافرمانی‌ام در کیسه مَمهور خواهد بود، و خطایم را خواهی پوشانید.

¹⁸«اما کوهی که فرو می‌ریزد فانی می‌شود، و صخره از جای خود منتقل می‌گردد؛

¹⁹آبْ سنگها را می‌ساید، و سیلابها خاک زمین را می‌روبَد؛ به همین سان تو امید انسان را نقش بر آب می‌کنی.

²⁰بر او تا به ابد چیره می‌شوی، و رَخت برمی‌بندد؛ چهره‌اش را دگرگون می‌سازی و او را رهسپار می‌کنی.

²¹پسرانش به عزّت می‌رسند، اما او خبر نمی‌یابد؛ پست می‌گردند، اما او نمی‌بیند.

²²فقط دردِ بدن خودش را احساس می‌کند، جان او تنها برای خودش ماتم می‌گیرد.»