Read Persian New Millenium Version ایوب 15 Bible Online

ایوب 15 - Persian New Millenium Version bible

ایوب 15

¹اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:

²«آیا مرد حکیم با دانشِ باطل پاسخ دهد، و شکمِ خویش از باد شرقی پر سازد؟

³آیا به سخنِ بی‌فایده حجت آورَد، یا به کلامی که ارزشی ندارد؟

⁴براستی که تو خداترسی را ترک می‌کنی، و سرسپردگی به خدا را بی‌مقدار می‌سازی!

⁵گناهت دهانت را می‌آموزاند، و زبانِ حیله‌گران را برمی‌گزینی.

⁶دهان خودت تو را محکوم می‌کند، نه من؛ لبان خودت بر ضد تو گواهی می‌دهد.

⁷«آیا تو نخستین انسانی هستی که زاده شده است؟ آیا پیش از تپه‌ها به وجود آمده‌ای؟

⁸آیا مشورت مخفی خدا را می‌شنوی، یا حکمت را به خود منحصر می‌گردانی؟

⁹چه می‌دانی که ما نمی‌دانیم؟ چه می‌فهمی که بر ما آشکار نیست؟

¹⁰در میان ما ریش‌سفیدان و پیران هستند که از پدر تو بزرگترند.

¹¹آیا تسلی‌های خدا برایت کم است، یا کلماتی که به ملایمت با تو سخن می‌گوید؟

¹²چرا دلت تو را می‌رُباید، و چرا چشمانت غضبناک است،[۲۲]

¹³که روح خود را بر ضد خدا برمی‌گردانی، و چنین سخنان از دهانت بیرون می‌آوری؟

¹⁴«انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن، که پارسا به شمار آید؟

¹⁵اینک او به قُدسیانِ خود نیز اعتماد ندارد، و حتی آسمانها در نظرش پاک نیست؛

¹⁶چه رسد به انسانی که منفور و فاسد است، و شرارت برای او چون آب خوردن.

¹⁷«به من گوش فرا ده تا برایت بیان کنم، بگذار تا آنچه را دیده‌ام برایت بازگویم،

¹⁸آنچه را فرزانگان گفتند و پنهان نداشتند از هرآنچه از پدران خویش دریافت کردند،

¹⁹آنان که زمین تنها به ایشان داده شد، و هیچ بیگانه‌ای از میانشان عبور نکرد:

²⁰مرد شریر در همۀ روزهایش از درد به خود می‌پیچد، مرد ظالم، در تمامی سالهایی که برایش مقرر است.

²¹صداهای وحشتناک در گوش اوست؛ در وقت آسایشْ غارتگر بر او هجوم می‌آورَد.

²²به برگشتن از تاریکی اطمینانی ندارد؛ برای شمشیر مقرر شده است.

²³برای نان به هر سو می‌گردد و می‌پرسد، ”کجاست؟“ می‌داند که روزِ تاریکی در یک قدمی اوست.

²⁴تنگی و فشار او را می‌ترسانَد، و همچون پادشاهی آمادۀ حمله، بر او چیره می‌شود،

²⁵زیرا دست خویش بر ضد خدا برمی‌افرازد، و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید؛

²⁶با گردن افراشته بر او تاخت می‌آورَد، با سپری ضخیم و محکم،

²⁷هرچند چهرۀ خویش به چربی پوشانده، و پیه بر کمرش گرد آورده است،

²⁸و در شهرهای متروک ساکن است و در خانه‌هایی که کسی در آنها سکونت نمی‌گزیند، خانه‌هایی آمادۀ تبدیل به ویرانه.

²⁹او دیگر دولتمند نخواهد بود و ثروتش پایدار نخواهد ماند، و اموالش بر زمین گسترده نخواهد شد.

³⁰از تاریکی نخواهد رَست؛ آتش، جوانه‌هایش را خواهد خشکانید، و به دَمِ دهانِ او از میان برداشته خواهد شد.

³¹«نباید بر بطالت توکل کرده خویشتن را بفریبد، زیرا بطالت مزد وی خواهد بود.

³²پیش از موعدْ به او پرداخت خواهد شد، و شاخه‌اش سبز نخواهد ماند.

³³همچون مو، غورۀ خود را خواهد فِشاند؛ مانند درخت زیتون، شکوفۀ خود را فرو خواهد ریخت.

³⁴زیرا جماعتِ خدانشناسانْ بی‌بَر است، و خیمه‌های رشوه‌خواران طعمۀ آتش خواهد شد.

³⁵به شقاوت آبستن شده، معصیت می‌زایند، و رَحِمشان فریب تهیه می‌بیند.»