Read Persian New Millenium Version ایوب 22 Bible Online

ایوب 22 - Persian New Millenium Version bible

ایوب 22

¹آنگاه اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:

²«آیا آدمی به خدا منفعت تواند رسانید؟ آیا حتی مرد حکیم برای او سودمند تواند بود؟

³اگر تو پارسا باشی، چه لذتی نصیب قادر مطلق خواهد شد؟ اگر طریقهایت بی‌عیب باشد، چه نفعی به او خواهد رسید؟

⁴«آیا به سبب خداترسیِ توست که تأدیبت می‌کند، یا تو را به محاکمه می‌کشد؟

⁵آیا شرارت تو عظیم نیست، و گناهانت بی‌انتها نِی؟

⁶زیرا از برادرانت به ناحق گِرو گرفتی، و لباسِ برهنگان را برکَندی.

⁷به خستگان آب ندادی، و نان از گرسنگان دریغ داشتی.

⁸پنداشتی[۳۱] که قدرتمندانْ زمین را تصاحب می‌کنند، و بلندمرتبگان در آن زیست می‌نمایند.

⁹بیوه‌زنان را تهی‌دست روانه کردی، و بازوی یتیمان شکسته شد.

¹⁰از این روست که دامها از هر سو احاطه‌ات کرده، و وحشت به ناگاه تو را درگرفته است،

¹¹که تاریکی نمی‌گذارد چیزی ببینی، و سِیلْ تو را می‌پوشانَد.

¹²«آیا خدا در جایهای رفیع آسمان نیست؟ ببین بلندترین ستارگان چه رفیع‌اند!

¹³و تو می‌گویی: ”خدا چه می‌داند؟ آیا می‌تواند از میانِ تاریکیِ غلیظ داوری کند؟

¹⁴ابرها مخفیگاه اوست، پس نمی‌بیند، او بر تارکِ آسمانها می‌خرامد.“

¹⁵آیا در طریق قدما همچنان پیش می‌روی، که مردمان شریر در آن گام زده‌اند؟

¹⁶همانها که پیش از وقتْ ربوده شدند، و بنیاد‌شان را سیلاب برد.

¹⁷که به خدا گفتند: ”از ما دور شو!“ یا ”قادر مطلق به ما چه توانَد کرد؟“

¹⁸حال آنکه او بود که خانه‌هایشان را به نعمات پر می‌ساخت، پس من از تدبیر شریران به دور می‌ایستم.

¹⁹پارسایان چون این را بینند، شادمان خواهند شد؛ بی‌گناهان ایشان را استهزا کرده، خواهند گفت:

²⁰”به‌یقین مخالفان ما منقطع شدند، و دولتِ ایشان را آتش در کام کشید.“

²¹«پس تسلیم خدا باش که از صلح و سلامت برخوردار خواهی بود، و بدین‌گونه سعادت به تو روی خواهد کرد.

²²تعلیم را از دهانِ او پذیرا شو، و سخنانش را در دلت جای ده.

²³اگر نزد قادر مطلق بازگشت کنی، بنا خواهی شد، اگر ظلم را از خیمۀ خود دور سازی.

²⁴اگر طلای خود را در خاک نَهی، و طلای اوفیر را میان سنگهای نهرها بگذاری،

²⁵آنگاه قادر مطلق طلای تو خواهد بود، و نقرۀ خالصِ تو.

²⁶زیرا آنگاه از قادر مطلق لذت خواهی برد، و روی خود را به سوی خدا بر خواهی افراشت.

²⁷به درگاهش استدعا خواهی کرد و او تو را اجابت خواهد نمود، و تو نذرهای خویش را اَدا خواهی کرد.

²⁸آنچه عزم کنی برایت برقرار خواهد شد، و روشنایی بر راههایت خواهد تابید.

²⁹چون مردمان پست گردند، تو می‌گویی: ”سرافرازی باشد؛“[۳۲] و او افتاده‌دلان را نجات خواهد بخشید.

³⁰او کسانی را که بی‌گناه نیستند خواهد رهانید، و به پاکیِ دستان تو رهایی خواهند یافت.»