Read Persian New Millenium Version ایوب 36 Bible Online

ایوب 36 - Persian New Millenium Version bible

ایوب 36

¹اِلیهو ادامه داده، گفت:

²«اندکی بیش با من مدارا کن تا تو را نشان دهم، که هنوز در دفاع از خدا سخنی باقی است.

³من معرفت خویش از دوردستها خواهم آورد، و به خالق خویش عدالت را نسبت خواهم داد.

⁴زیرا براستی سخنانم بر خطا نیست؛ کسی که در معرفتْ کامل است، نزد توست.

⁵«به‌یقین خدا قادر است، اما کسی را تحقیر نمی‌کند؛ او در نیروی فهم قادر است.

⁶شریر را زنده نگاه نمی‌دارد، و دادِ ستمدیدگان را می‌دهد.

⁷چشمان خود را از پارسایان برنمی‌دارد، بلکه ایشان را با پادشاهان تا ابد بر تخت می‌نشانَد، و سرافراز می‌گردند.

⁸اگر به زنجیرها بسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار آیند،

⁹اعمال و نافرمانیهایشان را به ایشان اعلام می‌کند، این را که متکبرانه رفتار کرده‌اند.

¹⁰گوشهایشان را به جهت تأدیب می‌گشاید، و فرمان می‌دهد که از شرارت بازگردند.

¹¹اگر گوش گیرند و او را خدمت کنند، روزهای خویش را در سعادت به کمال خواهند رساند، و سالیان خود را در لذتها.

¹²اما اگر گوش نگیرند، به شمشیر هلاک خواهند شد، و بدون معرفت جان خواهند سپرد.

¹³«آنان که دلِ خدانشناس دارند، خشم را ذخیره می‌کنند، و چون ایشان را در بند می‌نهد، فریادِ کمک سر نمی‌دهند.

¹⁴در عنفوان جوانی می‌میرند، و در میان روسپی‌مَردانِ معابد، عمرشان را تلف می‌کنند.

¹⁵اما ستمدیدگان را خدا در ستمدیدگی‌شان نجات می‌بخشد، و گوش ایشان را به وسیلۀ مصیبتها می‌گشاید.

¹⁶پس تو را نیز جذب کرده، از دهان مصیبت بیرون می‌کِشد، و به مکانی فراخ می‌آورد که در آن قید و بندی نیست، و سفره‌ات از خوراکهای مقوّی آکنده خواهد بود.

¹⁷«اما تو اکنون از داوری بدکاران مملو هستی؛ داوری و عدالتْ تو را درگرفته است.

¹⁸مراقب باش که ثروت اغوایت نکند، و بزرگیِ رشوه تو را منحرف نسازد.

¹⁹آیا فریادت تو را از تنگی نگاه خواهد داشت، یا تمامی تلاشهای سختت؟

²⁰مشتاقِ شب مباش، تا مردمان را از مکانشان بیرون کِشی.

²¹باحذر باش و به شرارت مایل مشو، زیرا که آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.

²²«هان خدا در قدرتِ خویش متعال است؛ کیست آموزگاری چون او؟

²³کیست که راه او را بر او تکلیف کرده باشد، یا کیست که او را بگوید: ”خطا ورزیده‌ای“؟

²⁴«به یاد دار که کارهای او را تمجید نمایی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سرائیده‌اند.

²⁵تمامی بشر آنها را دیده‌اند، و آدمیان از دور بر آنها می‌نگرند.

²⁶اینک خدا متعال است و ما او را نمی‌شناسیم؛ شمار سالهای او را کاوش نتوان کرد.

²⁷«قطرات آب را بالا می‌کشد، و از بخار آنها باران می‌چکد،

²⁸که ابرها آن را فرو می‌بارند، و به فراوانی بر آدمیان فرو می‌ریزد.

²⁹کیست که دریابد ابرها چگونه می‌گسترند، یا او چگونه از مسکن خود رعد می‌دهد؟

³⁰اینک برقِ خود را به اطراف خویش می‌پراکَنَد، و اعماق دریا را می‌پوشاند.

³¹زیرا به واسطۀ اینها قومها را اداره می‌کند، و آدمی را به فراوانی رِزق می‌بخشد.

³²صاعقه را به دستانش برمی‌گیرد، و بدان فرمان می‌دهد تا هدف را بزند.

³³رعدش از آمدن توفان خبر می‌دهد؛ احشام نیز برخاستن آن را اعلام می‌کنند.